Układ (cybernetyka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Układ – w najogólniejszym znaczeniu cybernetycznym – wyodrębniony (realnie lub jedynie myślowo) fragment rzeczywistości, rozważany pod względem przekształcania oddziaływań na niego (docierających bodźców, stanów wejścia), na jego oddziaływania (przejawiające się reakcje, stany wyjścia)[1].

Wszystko, co znajduje się poza rozważanym układem, i co może (mogłoby) wywierać na niego wpływ, lub na co układ może (mógłby) wywierać wpływ, to otoczenie układu[2][3].

Dany układ można traktować także[3] jako część składową większego układu (nadukładu)[4] lub rozważać jego części składowe (podukłady)[5].

W układzie wyróżnia się wejścia (przez które do układu docierają bodźce)[6] i wyjścia (przez które układ przejawia reakcje)[7] - wewnętrzne i zewnętrzne. Wejścia i wyjścia wewnętrzne służą oddziaływaniu układu na samego siebie, zewnętrzne - oddziaływaniu między układem a otoczeniem[3].

Układ niemający żadnych wejść i wyjść zewnętrznych to układ bezwzględnie odosobniony[8][3], układ mający takie wejścia i wyjścia to układ względnie odosobniony[9][3].

Z innego punktu widzenia można wyróżnić wejścia i wyjścia informacyjne, przez które układ przyjmuje i przekazuje informację, oraz zasileniowe, przez które układ przyjmuje i przekazuje zasilenie (energię)[3].

Układ fizyczny[edytuj | edytuj kod]

Jeżeli wyodrębnionym fragmentem rzeczywistości jest obiekt fizyczny lub zbiór takich obiektów, układ jest układem fizycznym[10][11]. Może on być oddzielony od otoczenia wyraźnymi granicami, które są powierzchniami nieciągłości określonych wielkości fizycznych, charakteryzujących układ[10][11].

Układ fizyczny nie oddziałujący z otoczeniem, to układ fizyczny odosobniony[11].

Układ fizyczny rozpatrywany ze względu na jego stan termodynamiczny oraz wymianę z otoczeniem energii i składników (cząstek), to układ termodynamiczny.

Wyróżnia się[11]:

układ termodynamicznie otwarty - gdy możliwy jest przepływ energii i składników między układem a otoczeniem,
układ termodynamicznie zamknięty - gdy możliwy jest przepływ energii, ale nie składników,
układ termodynamicznie izolowany - gdy niemożliwy jest ani przepływ energii, ani składników.

Układ fizyczny rozpatrywany ze względu na zachodzące w nim reakcje chemiczne to układ chemiczny.

Układ jako system[edytuj | edytuj kod]

Układ rozpatrywany ze względu na budowę wewnętrzną (jako całość składająca się z powiązanych, sprzężonych ze sobą, oddziałujących wzajemnie na siebie elementów[12][3]), określa się jako system[13]. Jest to zbiór elementów (zwany składem systemu) wraz ze zbiorem relacji między nimi (zwanym strukturą systemu)[14].

Termin "układ" ("system") może też oznaczać sposób rozmieszczenia (uporządkowania) elementów według określonych zasad[12].

Układ fizyczny jako system[edytuj | edytuj kod]

Układ fizyczny, rozpatrywany jako system, określa się jako zespół obiektów fizycznych, oddziałujących na siebie wzajemnie tzn. mogących przekazywać sobie nawzajem energię[15].

Cechy układów[edytuj | edytuj kod]

Rodzaje układów w automatycznych układach regulacji[edytuj | edytuj kod]

Zmienność i stabilność układu[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mały słownik cybernetyczny, 1973, s. 473.
  2. Mały słownik cybernetyczny, 1973, s. 291.
  3. a b c d e f g Mały słownik terminów i pojęć filozoficznych, 1983, s. 411.
  4. Mały słownik cybernetyczny, 1973, s. 271.
  5. Mały słownik cybernetyczny, 1973, s. 305.
  6. Mały słownik cybernetyczny, 1973, s. 499.
  7. Mały słownik cybernetyczny, 1973, s. 508.
  8. Mały słownik cybernetyczny, 1973, s. 431.
  9. Mały słownik cybernetyczny, 1973, s. 488.
  10. a b Leksykon naukowo-techniczny, 1984, s. 1032.
  11. a b c d Wielka encyklopedia PWN, t. 28, 2005, s. 242.
  12. a b Uniwersalny słownik języka polskiego, 2003, hasło "układ".
  13. Mały słownik cybernetyczny, 1973, s. 430.
  14. Mały słownik terminów i pojęć filozoficznych, 1983, s. 380.
  15. Słownik fizyczny, 1992, hasło "układ fizyczny".