Ulica św. Bronisławy w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica św. Bronisławy
Zwierzyniec
Ilustracja
Widok na zachód
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Długość

ok. 300 m

Przebieg
al. J.Waszyngtona
ul. Gontyna, ul. Anczyca
ul. Anczyca
ul. Gontyna
ul. Księcia Józefa, ul. T.Kościuszki, ul. Królowej Jadwigi
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica św. Bronisławy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica św. Bronisławy”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica św. Bronisławy”
50,053158°N 19,911604°E/50,053158 19,911604

Ulica św. Bronisławy – ulica w Krakowie w dzielnicy VII na Zwierzyńcu, na osiedlu Salwator. Prowadzi łukowo stokiem Góry św. Bronisławy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Istniała w XVII wieku jako polna droga prowadząca od klasztoru Norbertanek do kościoła Najświętszego Salwatora. W 1702 przedłużono ją do zbudowanej wtedy kaplicy bł. Bronisławy. Po zbudowaniu Kopca Kościszki (1820-1923), drogę przebudowano i utwardzono aby ułatwić dostęp na Kopiec.

W latach 1849-1855 została przebudowana przez wojsko austriackie, prowadziła wtedy przez szaniec na dzisiejszym Salwatorze do fortu „Kościuszko”. Austriacy zbudowali wówczas dwupoziomowe skrzyżowanie (Diabelski Most) nad drogą rokadową (obecną ul. Malczewskiego). W 1865 roku po południowej stronie drogi powstał zwierzyniecki cmentarz parafialny zwany obecnie Salwatorskim. Przed I wojną światową zlikwidowano szańce znajdujące się na miejscu dzisiejszych ulic Gontyna i Anczyca a na ich miejscu zbudowano w latach 1908-1911, osiedle willi dla urzędników i ulica otrzymała dzisiejszy kształt. Obecną nazwę nadano drodze w 1912 roku.

W 1932 roku, w związku z 200 rocznicą urodzin pierwszego prezydenta Stanów Zjednoczonych, postanowiono ją podzielić – zachodnią jej część, od osiedla Salwator do Kopca Kościuszki, nazwano Aleją Jerzego Waszyngtona.

Zabudowa[edytuj | edytuj kod]

To głównie wille, secesyjne i modernistyczne z pierwszej połowy XX wieku. Początek ulicy to starsza zabudowa.

  • ul. św. Bronisławy 2 (ul. Księcia Józefa 1) - dawna karczma, ok. 1850
  • ul. św. Bronisławy 3 (ul. Królowej Jadwigi 4) - dawna kużnia, 1890
  • ul. św. Bronisławy 5-9 - kościół Najświętszego Salwatora i dawny cmentarz parafialny z grobowcem norbertanek i domem grabarza
  • ul. św. Bronisławy 8 - kaplica św. Małgorzaty i św. Judyty oraz otaczający ją dawny cmentarz morowy (choleryczny). Obok kaplicy znajduje się pomnik Jana Pawła II
  • ul. św. Bronisławy 12 - secesyjna willa, proj. Roman Bandurski, 1911
  • ul. św. Bronisławy 18 - secesyjna willa, proj. Roman Bandurski, 1911. Mieszkał w niej prof. Feliks Koneczny
  • ul. św. Bronisławy 23-23a - modernistyczna willa Czesława Śmiechowskiego, proj. Ludwik Wojtyczko, 1935
  • ul. św. Bronisławy 24 - modernistyczna willa, proj. Henryk Kramkowski, 1933
  • ul. św. Bronisławy 26 - modernistyczna willa, proj. Ferdynand Liebling, 1930

Ulica stanowi pierwszy odcinek popularnej trasy spacerowej, wiodącej z Salwatora do Kopca Kościuszki i dalej w kierunku Lasu Wolskiego, do ZOO i na Bielany.

Źródła[edytuj | edytuj kod]

  • Świętej Bronisławy, ulica. W: Encyklopedia Krakowa. Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 973. ISBN 83-01-13325-2.
  • Elżbieta Supranowicz Nazwy ulic Krakowa, Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, Kraków 1995, ISBN 83-85579-48-6
  • Praca zbiorowa Zabytki Architektury i budownictwa w Polsce. Kraków, Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków Warszawa 2007, ISBN 978-83-9229-8-1