Ulica Bartosza w Krakowie
| Stare Miasto | |||||||||||||||||||
 nr rej. A-12 z 23 marca 1934[1]
| |||||||||||||||||||
 Widok z ul. św. Wawrzyńca, dalej pl. Bawół i wylot ul. Szerokiej. | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Krakowa  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||||||||||||
 50°03′01,6″N 19°56′55,3″E/50,050444 19,948694
| |||||||||||||||||||
Ulica Bartosza – ulica w Krakowie, w dzielnicy I, na Kazimierzu.
Łączy ulicę Szeroką i plac Bawół z ulicą św. Wawrzyńca. Jest jednojezdniowa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica istniała już w XVIII wieku jako bezimienny zaułek. Obecną postać przybrała w latach 1871–1883. W latach osiemdziesiątych XIX wieku nazywana była ulicą Wysoką, a w 1890 roku Rada Miasta Krakowa nadała ulicy obecną nazwę[2][3].
W tamtym czasie proponowano także, aby nadać ulicy nazwę ul. Głuchej, jednak propozycja ta nie uzyskała akceptacji Rady Miasta[2].
Jest jedną z dwóch ulic w Krakowie upamiętniających kościuszkowskiego kosyniera spod Racławic - Wojciecha Bartosa Głowackiego.
Zabudowa[edytuj | edytuj kod]
- ul. Bartosza 1 (pl. Bawół) – dom, 1878.
- ul. Bartosza 2 (pl. Bawół) – kamienica, zaprojektowana przez Leopolda Tlachnę, 1888–1889.
- ul. Bartosza 3 (ul. św. Wawrzyńca 16) – dom, zaprojektowany przez Nachama Kopalda, 1877.
- ul. Bartosza 4 (ul. św. Wawrzyńca 18) – kamienica, zaprojektowana przez Beniamina Torbego, 1888–1889.
Opracowano na podstawie źródła: Gminnej ewidencji zabytków – Kraków[4].
-
Widok z północy, z pl. Bawół. Perspektywę zamyka budynek starej Elektrowni Krakowskiej przy ul. św. Wawrzyńca.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2024-02-04].
- ↑ a b Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 23. ISBN 83-85579-48-6.
- ↑ Teresa Stanisławska-Adamczewska, Jan Adamczewski: Kraków, ulica imienia.... Kraków: BiK, 2000. ISBN 83-87023-08-6.
- ↑ Gminna ewidencja zabytków – Kraków. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. bip.krakow.pl. [dostęp 2024-02-04]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bartosza, ulica. W: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 23. ISBN 83-85579-48-6.
- Teresa Stanisławska-Adamczewska, Jan Adamczewski: Kraków, ulica imienia.... Kraków: BiK, 2000. ISBN 83-87023-08-6.