Ulica Gdańska w Łodzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Gdańska
Centrum, Stare Polesie, Politechniczna
Ilustracja
Skrzyżowanie z ul. Więckowskiego
(widok w kierunku północnym)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Długość

ok. 2,8 km

Przebieg
0 km ul. Ogrodowa
światła ul. Legionów
światła ul. A. Próchnika
al. 1 Maja
światła ul. płk. dr. Stanisława Więckowskiego
światła ul. Zielona
ul. 6 Sierpnia
światła ul. A Struga
światła ul. M. Skłodowskiej-Curie
ul. M. Kopernika
światła ul. L. Zamenhofa
al. A. Mickiewicza
tunel na al. A. Mickiewicza pod ul. S. Żeromskiego
al. A. Mickiewicza
ul. kpt. F. Żwirki przechodzi w ul. B. Stefanowskiego
Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Gdańska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Gdańska”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Gdańska”
Ziemia51°46′10,3″N 19°26′56,2″E/51,769520 19,448950

Ulica Gdańska w Łodziłódzka ulica mająca prawie 3 kilometry długości. Swój bieg rozpoczyna skrzyżowaniem z ul. Ogrodową, tuż obok „Manufaktury”, a kończy na skrzyżowaniu z ul. kpt. F. Żwirki przechodząc w ul. B. Stefanowskiego. Do roku 1983 ulica Gdańska kończyła się skrzyżowaniem z ówczesną ul. St. Worcella przy parku im. St. Worcella (obecna ul. ks. I. Skorupki przy parku im. ks. bp. Michała Klepacza), kiedy to ten końcowy odcinek ulicy przemianowano na ulicę Bohdana Stefanowskiego.

Ulica Gdańska, podobnie jak ulica Piotrkowska może poszczycić się dużą liczbą perełek architektury, z których wiele uznanych jest za zabytki – są to wille i pałace fabrykanckie oraz kamienice z pięknymi detalami.

Ulica Gdańska róg Andrzeja Struga (fot. Bronisław Wilkoszewski, 1896)

Powstała z połączenia ulic Nowej i Długiej, istniejących od roku 1873. W 1915 jej nazwę zgermanizowano na Lange Strasse. Nazwę „ulica Gdańska” nadano 11 lutego 1920 r. na uroczystym posiedzeniu rady miejskiej[1] z okazji zaślubin Polski z morzem. Funkcjonowała do roku 1940. W okresie okupacji nazwę przetłumaczono na Danziger Strasse. Po odzyskaniu niepodległości w 1945 roku przywrócono Gdańską[2].

W latach 1915–1916 została wybrukowana od ul. Zielonej do ul. Ogrodowej. W budynkach tej ulicy, w 1937 roku podłączono kanalizację.

Przy ulicy Gdańskiej (pod nr 74) mieszkał z rodzicami (do wybuchu II wojny światowej) pisarz Jerzy Kosiński.

Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]

Przy ulicy Gdańskiej istniały następujące synagogi:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wczorajszy obchód dojścia do morza, Rozwój nr 43, wydanie z czwartku 12 lutego 1920 r.
  2. „Łódzkie ulice”. turystyka.lodz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-20)].. Stowarzyszenie Przyjaciół Starego Miasta w Łodzi