Ulica Jana Długosza w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Jana Długosza w Warszawie
Młynów
Ilustracja
Ulica Jana Długosza, widok z ul. Tyszkiewicza w kierunku ul. Młynarskiej
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Długość

330m[1]

Przebieg
0 m ul. Młynarska
110 m ul. Szlenkierów
200 m ul. Leonarda
230 m ul. E. Tyszkiewicza
230 m ul. E. Tyszkiewicza
330 m
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ulica Jana Długosza w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Jana Długosza w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Jana Długosza w Warszawie”
Ziemia52°14′26,1″N 20°58′08,1″E/52,240583 20,968917

Ulica Jana Długosza – ulica w warszawskiej dzielnicy Wola.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wytyczona przed rokiem 1930 ulica według planów miała początkowo biec od ul. Karolkowej, przez teren cmentarza ewangelicko-reformowanego, do czego nie doszło. Pierwszym obiektem przy ulicy były zabudowania działającej od roku 1930 fabryki hamulców kolejowych pod nr 13.

Od roku 1935 prowadzono parcelację gruntów wzdłuż ulicy; do wybuchu II wojny światowej wzniesiono kilka utylitarnych trzypiętrowych kamienic. Wśród ich twórców odnajdujemy nazwiska znanych warszawskich budowniczych, takich jak Henryk Goldberg czy Bronisław Colonna-Czosnowski; do roku 1939 zabudowano nieparzystą pierzeję ulicy.

Wzniesione domy otrzymały wysokie numery, co wynikało z planu wytyczenia początkowego odcinka ulicy Długosza, od Karolkowej. Przedłużenie owo nigdy nie powstało, zaś zabudowa ulicy w całości przetrwała okres okupacji.

19 lutego 1944 roku w budynku nr 29 odbyło się pierwsze posiedzenie warszawskiej Rady Narodowej, co upamiętnia odsłonięta w 1959 roku tablica pamiątkowa[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mapa Warszawy [online], Urząd m.st. Warszawy [dostęp 2023-11-22].
  2. Stanisław Ciepłowski: Napisy pamiątkowe w Warszawie XVII-XX w. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 52. ISBN 83-01-06109-X.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]