Ulica Myśliwiecka w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Myśliwiecka w Warszawie
Ujazdów, Solec
Ilustracja
Ulica Myśliwiecka
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Długość

1080 m

Przebieg
1080m ul. Górnośląska,
ul. P. Maszyńskiego →
1040m ul. Górnośląska
1000m ul. Profesorska
730m ul. J. Hoene-Wrońskiego
światła 555m rondo hm. S. Sedlaczka: ul. Rozbrat ↑, ul. Łazienkowska
280m ← al. Radiowej Trójki,
ul. J. Kusocińskiego →
240m Kanał Piaseczyński
200m ← al. G. Harrisona, al. J.Noijego →
0m ul. Agrykola, ul. Szwoleżerów
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Myśliwiecka w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Myśliwiecka w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Myśliwiecka w Warszawie”
Ziemia52°13′16,7″N 21°02′09,5″E/52,221306 21,035972
Ulica Myśliwiecka przy ul. Szwoleżerów

Ulica Myśliwiecka – ulica w warszawskiej dzielnicy Śródmieście.

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Ulica rozpoczyna swój bieg od skrzyżowania z ulicami Agrykola i Szwoleżerów i biegnie w kierunku północnym przecinając ulicę Janusza Kusocińskiego, na swoim biegu napotyka rondo hm. Stanisława Sedlaczka, na nim skręca ku górze skarpy wiślanej i napotyka jeszcze Hoene-Wrońskiego, jej przedłużeniem w kierunku zachodnim jest ulica ul. Górnośląska. Nad rondem hm. Sedlaczka przebiega Trasa Łazienkowska, która nie ma połączenia z ulicą.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Dawna droga będąca zjazdem z traktu Ujazdowskiego (obecnie ulica Wiejska) do ulicy Czerniakowskiej. Do połowy XIX wieku nosiła nazwę Zdrowej, zmienionej następnie na Zdrowia, ponieważ biegła wśród ogrodów. W końcu XVIII wieku znajdował się przy niej pałac Stanisława Poniatowskiego.

Obecna nazwa, pochodząca od pałacu Myślewickiego w Łazienkach, została nadana w II połowie XIX wieku[1].

Przed 1901 pod nr 3/7 wzniesiono pawilon ujeżdżalni wojsk rosyjskich, będących częścią znajdujących się na tym terenie koszar. W 1924 gmach został przebudowany i dostosowany do potrzeb Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego. W 1950 został on po raz kolejny przebudowany dla Polskiego Radia. Ostatnia modernizacja miała miejsce w latach 1995–1997[2].

W latach 30. XX wieku przy ulicy funkcjonowała Miejska Szkoła Sztuk Zdobniczych i Malarstwa[3].

W latach 1991–1994 przy ulicy wzniesiono licowany białym marmurem gmach Ambasady Hiszpanii zaprojektowany przez Javiera Carvajala Ferrera[4]. W 2018 parkowi położonemu po zachodniej stronie ulicy nadano się nazwę park Tadeusza Mazowieckiego[5].

Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 166. ISBN 978-83-62189-08-3.
  2. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 11. Miechowska–Myśliwiecka. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2005, s. 464. ISBN 83-88372-30-0.
  3. Roman Tarkowski: Kartki z przeszłości. Kraków: Universitas, 1992, s. 23. ISBN 83-7052-091-X.
  4. Encyklopedia Warszawy. Suplement '96. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1996, s. 29. ISBN 83-01-12057-6.
  5. Uchwała nr LXII/1700/2018 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 1 marca 2018 r. w sprawie nadania nazwy obiektowi miejskiemu w Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy. [w:] Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego poz. 2531 [on-line]. 13 marca 2018. [dostęp 2018-05-25].