Ulica Nowa w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Nowa
Stare Miasto
Obiekt zabytkowy nr rej. A-12 z 23 marca 1934[1]
Ilustracja
Widok od południa, od ulicy Józefa.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kraków

Poprzednie nazwy

ul. Rybna

Przebieg
pl. Nowy
ul. Józefa
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica Nowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Nowa”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Nowa”
Ziemia50°03′04,0″N 19°56′41,0″E/50,051111 19,944722

Ulica Nowa – ulica w Krakowie, w dzielnicy I, na Kazimierzu.

Łączy plac Nowy z ulicą Józefa. Jest jednojezdniowa.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Od końca XV wieku w pobliżu ulicy zaczęła osiedlać się ludność żydowska. W XIX wieku większość zamożniejszych mieszkańców przeniosła się do innych dzielnic Krakowa, zaś okolice ul. Nowej, tak jak większa część Kazimierza, stały się miejscem zamieszkania żydowskiej biedoty.

Ulica Nowa istniała prawdopodobnie już w średniowieczu. W 1844 roku została zaznaczona na planie Kazimierza jako ul. Rybna. Nazwa ta została uzasadniona tym, że w pobliżu ulicy odbywał się handel rybami.

W 1881 roku Rada Miasta Krakowa nadała ulicy obecną nazwę, związaną z placem Nowym[2].

Zabudowa[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie źródła: Gminnej ewidencji zabytków – Kraków[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2024-03-19].
  2. Nowa, ulica. W: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 112. ISBN 83-85579-48-6.
  3. Gminna ewidencja zabytków – Kraków. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. bip.krakow.pl. [dostęp 2024-03-19]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Nowa, ulica. W: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 112. ISBN 83-85579-48-6.