Ulica Radziwiłłowska w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Radziwiłłowska
Stare Miasto
Ilustracja
Ulica widziana z ul. Lubicz.
Po prawej nr 30 po lewej nr 33.
Perspektywę zamyka Kościół św. Mikołaja.
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Poprzednie nazwy

Ulica Mikołaja Reja

Przebieg
ul. Lubicz
ul. L. Zamenhofa
ul. M. Skłodowskiej-Curie
ul. M. Kopernika
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica Radziwiłłowska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Radziwiłłowska”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Radziwiłłowska”
Ziemia50°03′47,2″N 19°56′48,8″E/50,063111 19,946889

Ulica Radziwiłłowska – ulica w Krakowie, w dzielnicy I, na Wesołej. Łączy ul. Kopernika z ul. Lubicz (z jej ślepym fragmentem biegnącym wzdłuż przekopu Talowskiego). W latach 1951–1990 była to ulica Mikołaja Reja.

Została wytyczona w latach 1889–1990 na gruntach zakupionych przez przedsiębiorców budowlanych (m.in. Wandalina Beringera) i przeznaczonych do parcelacji oraz na terenie prywatnych podmiejskich lokali nazywanych „ogrodami”, gdzie przed wytyczeniem Plant bawili się mieszkańcy Krakowa.

Nazwa została nadana w 1892 roku, nawiązuje do istniejącej w tej okolicy Wesołej, w XVII wieku, jurydyki Radziwiłłowskiej.

Zabudowa[edytuj | edytuj kod]

Domy to głównie czynszowe, 2–3 piętrowe eklektyczne kamienice oraz kilka budynków użyteczności publicznej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Historia domu | Dom pomocy Społecznej [online] [dostęp 2022-10-08] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Praca zbiorowa Zabytki Architektury i budownictwa w Polsce. Kraków Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków Warszawa 2007, ISBN 978-83-922906-8-1
  • Praca zbiorowa Encyklopedia Krakowa Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2000, ISBN 83-01-13325-2