Ulica Tadeusza Kościuszki w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Tadeusza Kościuszki
Zwierzyniec
Ilustracja
Widok ulicy z okolic skrzyżowania z ul. Jaskółczą na wschód
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Przebieg
al. Z.Krasińskiego, ul. Zwierzyniecka
Skwer Konika Zwierzynieckiego
ul. W. Syrokomli
ul. Włóczków
ul. Tatarska
ul. M.Borelowskiego-Lelewela
ul. Jaskółcza
ul. Dojazdowa, ul. B.Komorowskiego
ul. Flisacka
ul. Senatorska
Rudawa
ul. Królowej Jadwigi, ul. św.Bronisławy, ul. Księcia Józefa
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica Tadeusza Kościuszki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Tadeusza Kościuszki”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Tadeusza Kościuszki”
Ziemia50°03′11,3″N 19°55′14,9″E/50,053149 19,920811

Ulica Tadeusza Kościuszki – ulica w Krakowie w dzielnicy VII na Półwsiu Zwierzynieckim oraz, za mostem na Rudawie, na Zwierzyńcu.

W średniowieczu była to droga prowadząca do klasztoru norbertanek. Jako bezimienny szlak widnieje na planach z końca XVIII wieku.

W latach 1849-1855 została przebudowana przez wojsko austriackie, prowadziła wtedy do szańców na dzisiejszym Salwatorze oraz do fortu „Kościuszko”. Nazywano ją drogą do Bielan.

W chwili włączenia Półwsia Zwierzynieckiego do Krakowa w 1909 roku, nosiła już obecną nazwę.

W 1913 wzdłuż ulicy wybudowano pierwsze w Krakowie normalnotorowe torowisko tramwajowe. Ulica ta razem ze swoim przedłużeniem, ulicą Księcia Józefa, stanowi drogę wyjazdową z Krakowa na zachód (w ciągu drogi wojewódzkiej nr 780).

W czasach PRL była częścią drogi państwowej nr 33[1].

Ulicą Kościuszki wiedzie trasa corocznego pochodu Lajkonika. Odbywają się tu także obchody święta Emaus.

Zabudowa[edytuj | edytuj kod]

Zabudowa ulicy to głównie czynszowe kamienice z przełomu XIX i XX wieków oraz kilka budowli użyteczności publicznej.

  • ul. Kościuszki 5 - Hotel Novotel Kraków Centrum
  • ul. Kościuszki 16 - przystań wioślarska KS Nadwiślan
  • ul. Kościuszki 37 - Dwór Łowczego, zw. też "Pałacem Łowczego", "Pałacem", "Domem Łowczego", "Pańską Karczmą" lub "Sołectwem". Tradycja głosi, że budowla ta została wzniesiona na miejscu starego zameczku myśliwskiego, w którym wypoczywali i przygotowywali się do polowań na pobliskich terenach łowieckich (Las Wolski) polscy królowie. Badania konserwatorskie wykazały, iż w pałacu zachowały się relikty XVI-wiecznej budowli. Te detale architektoniczne mogą zatem potwierdzić metrykę rezydencji związaną z czasem powstania nowego zwierzyńca królewskiego. Obecny swój kształt obiekt uzyskał w początkach XVIII w., kiedy to nadano mu cechy stylu barokowego. Dwór posiadał wówczas gustownie i wykwintnie urządzone wnętrza, co potwierdzają nowsze badania, podczas których odsłonięto m.in. cenne polichromie. Czas obszedł się niezbyt łaskawie z dworem Łowczego. Był on wielokrotnie dewastowany i niszczony, przebudowywano jego wnętrza, zatracając ich pierwotny układ, aż ostatecznie stracił swój reprezentacyjny charakter. Po kolejnej gruntownej przebudowie w l. 1903 - 1904, stary pałac został przeznaczony na wytwórnię wódek. W następnych dziesięcioleciach budowla popadała w coraz większe zaniedbanie. W ostatnich latach przeprowadzono jej gruntowną restaurację[2]. Obecnie jest siedzibą wydawnictwa „Znak”.
  • ul. Kościuszki 38 - Ośrodek Sportów Wodnych AZS AWF
  • ul. Kościuszki 88 - Kościół św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela oraz klasztor norbertanek


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Atlas samochodowy Polski 1:500 000. Wyd. IV. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1965, s. 127.
  2. Marek Żukow-Karczewski, Pałace Krakowa. Pałac Łowczego, "Echo Krakowa", 67 (13128) 1990.

Źródła[edytuj | edytuj kod]