Unia Indyjska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Unia Indyjska
Union of India
1947–1950
Flaga
Godło Indii
Flaga Godło
Położenie Indii
Język urzędowy

hindi, angielski i lokalne

Stolica

New Delhi

Ustrój polityczny

Federalna monarchia parlamentarna

Głowa państwa

król Jerzy VI Windsor

W jego imieniu

Gubernator Generalny Chakravarthi Rajagopalachari

Szef rządu

premier Jawaharlal Nehru

Powierzchnia
 • całkowita
 • wody śródlądowe


3 287 590 km²
314 400 km² (9,56%)

Liczba ludności (1950)
 • całkowita 
 • gęstość zaludnienia
 • narody i grupy etniczne


357 561 000
108 osób/km²
Hindusi (dominujący)

Waluta

Rupia indyjska

Niepodległość

od Wielkiej Brytanii
15 sierpnia 1947

Ustanowienie republiki

26 stycznia 1950

Religia dominująca

Hinduizm

Strefa czasowa

UTC +5:30

Unia Indyjska (ang. Union of India, czasami także Dominium Indii) – historyczne państwo położone w Azji, na terenie obecnych Indii, istniejące w latach 1947–1950.

Unia Indyjska była bezpośrednim poprzednikiem istniejącego dziś państwa indyjskiego, powstała 15 sierpnia 1947 roku w wyniku deklaracji niepodległości Indii. Było to państwo o ustroju monarchicznym, będące w unii personalnej z Wielką Brytanią. 26 stycznia 1950 roku państwo uległo przekształceniu w obecnie istniejącą Republikę Indii.

Gubernatorzy generalni Indii[edytuj | edytuj kod]

Premierzy[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]