Unia Leoniańska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Unia Leoniańska − oznacza zniesienie różnic pomiędzy czterema rodzinami w łonie Zakonu Braci Mniejszych: obserwantów, reformatów, alkantarynów oraz rekolektów.

Nazwa pochodzi od papieża Leona XIII, który 4 października 1897 konstytucją apostolską Felicitate quadam zniósł wszelkie odrębności w zakonie i nakazał ujednolicenie konstytucji. Unia zniosła ponadto wielowiekowy podział zakonu na familię cismontańską i ultramontańską[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lázaro Iriarte, Józef Salezy Kafel, Andrzej Józef Zębik, Krystyna Kuklińska: Historia franciszkanizmu. Kraków: Bracia Mniejsi Kapucyni, 1998, s. 521-527. ISBN 83-910410-0-X.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zjednoczenie Zakonu Braci Mniejszych w 1897 r. Geneza−przebieg−konsekwencje. Poznań: Franciszkanie, 2001, seria: Biblioteka Studiów Franciszkańskich. ISSN 1505-8352.