Urządzenie zapłonowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Urządzenie zapłonowe – urządzenie powodujące zapłon ładunku miotającego, ładunku napędowego i mieszanki paliwowej[1].

Ma zastosowanie w układzie miotającym broni palnej, silniku spalinowym itp. W broni palnej urządzeniami zapłonowymi są spłonka zapalająca (naboje strzeleckie) i zapłonniki (naboje artyleryjskie i pociski rakietowe)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 233. ISBN 83-86028-01-7.