Ustawa o prawach konsumenta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta
Państwo

 Polska

Data wydania

30 maja 2014

Miejsce publikacji

Dz.U. z 2014 r. poz. 827

Tekst jednolity

Dz.U. z 2023 r. poz. 2759

Data wejścia w życie

25 grudnia 2014

Rodzaj aktu

ustawa

Przedmiot regulacji

prawo handlowe

Status

obowiązujący

Ostatnio zmieniony przez

Dz.U. z 2023 r. poz. 1285

Wejście w życie ostatniej zmiany

7 stycznia 2024

Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta – ustawa uchwalona przez Sejm, regulująca kwestie prawne związane z prawami konsumenta i obowiązki przedsiębiorcy w stosunku do niego. Uchwalenie ustawy wynikało z konieczności dostosowania ustawodawstwa polskiego do uregulowań prawa unijnego.

Konsument nie może zrzec się praw przyznanych mu w ustawie. Postanowienia umów mniej korzystne dla konsumenta niż postanowienia ustawy są nieważne, a w ich miejsce stosuje się przepisy ustawy.

Przedmiot regulacji[edytuj | edytuj kod]

Ustawa określa:

  • obowiązki przedsiębiorcy zawierającego umowę z konsumentem
  • zasady i tryb zawierania z konsumentem umowy na odległość (np. handel elektroniczny) i poza lokalem przedsiębiorstwa (np. sprzedaż towaru przez akwizytora)
  • zasady i tryb wykonania przysługującego konsumentowi prawa odstąpienia od umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa
  • zasady i tryb zawierania z konsumentem umowy na odległość dotyczącej usług finansowych
  • zasady i tryb wykonania praw konsumenta będącego stroną umowy zobowiązującej do przeniesienia własności towaru na niego
  • zasady i tryb wykonania praw konsumenta będącego stroną umowy o dostarczanie treści cyfrowej lub usługi cyfrowej.

Ustawa zawiera 2 załączniki:

  • wzór pouczenia o odstąpieniu od umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa
  • wzór formularza odstąpienia od umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa.

Wprowadzone zmiany[edytuj | edytuj kod]

Ustawa wprowadziła m.in. następujące zmiany (niektóre później zostały wycofane):

  • wydłużyła termin złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy[1] zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa z 10 do 14 dni[2]
  • rozszerzyła katalog obowiązków informacyjnych ciążących na przedsiębiorcy w stosunku do konsumenta
  • zmieniła kodeksową definicję konsumenta[3]; konsumentem jest osoba fizyczna dokonująca z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową
  • przywróciła stosowanie rękojmi za wady rzeczy sprzedanej w stosunku do umów dotyczących rzeczy ruchomych zawieranych przez konsumenta[4]
  • przedłużyła okres rękojmi za wady fizyczne z roku do 2 lat, a w przypadku nieruchomości[5] – z 3 do 5 lat, od dnia wydania rzeczy
  • zdefiniowała wadę fizyczną jako niezgodność rzeczy z umową
  • przedłużyła okres gwarancji z roku do 2 lat, jeżeli gwarant nie wskazał innego terminu w oświadczeniu gwarancyjnym
  • wprowadziła do Kodeksu cywilnego instytucję roszczenia sprzedawcy w stosunku do poprzednich sprzedawców w związku z wadliwością rzeczy sprzedanej[6].

Ustawa uchyliła:

  • ustawę z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz.U. z 2012 r. poz. 1225)[7]
  • ustawę z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2002 r. nr 141, poz. 1176, z późn. zm.)[8].

Nowelizacje[edytuj | edytuj kod]

Ustawę znowelizowano 11 razy. Ostatnia zmiana weszła w życie w 2024 roku[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Podanie przyczyny odstąpienia nie jest wymagane.
  2. Od dnia wejścia w życie ustawy oświadczenie to może być złożone w dowolnej formie.
  3. Art. 221 Kodeksu cywilnego.
  4. Od 2023 r. w stosunku do konsumentów, którzy zakupili towar w rozumieniu tej ustawy (tj. rzecz ruchomą, wodę, gaz, energię elektryczną sprzedawaną w ograniczonej objętości lub ilości), stosuje się instytucję niezgodności towaru z umową.
  5. Przed wejściem w życie ustawy rękojmią były objęte wyłącznie wady budynku.
  6. Instytucja zniesiona od 2023 r. Roszczenie to przedawniało się z upływem 6 miesięcy. Bieg terminu przedawnienia rozpoczynał się z dniem poniesienia kosztów przez sprzedawcę w wyniku wykonania uprawnień z tytułu rękojmi przez konsumenta, nie później jednak niż w dniu, w którym sprzedawca powinien był wykonać swoje obowiązki wobec konsumenta (art. 576² § 1 Kodeksu cywilnego).
  7. Przepisy Kodeksu cywilnego o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny nie zostały uchylone.
  8. Jednakże ustawę stosuje się do umów zawartych przed 25 grudnia 2014 r.
  9. Ustawa z dnia 14 kwietnia 2023 r. o konsumenckiej pożyczce lombardowej (Dz.U. z 2023 r. poz. 1285).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]