Utracona cześć Katarzyny Blum (film)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Utracona cześć Katarzyny Blum
Die verlorene Ehre der Katharina Blum
Gatunek

dramat

Rok produkcji

1975

Data premiery

10 października 1975

Kraj produkcji

RFN

Język

niemiecki

Czas trwania

102 minuty

Reżyseria

Volker Schlöndorff
Margarethe von Trotta

Scenariusz

Volker Schlöndorff
na podstawie powieści Heinricha Bölla

Główne role

Angela Winkler
Mario Adorf
Dieter Laser
Jürgen Prochnow

Muzyka

Hans Werner Henze

Zdjęcia

Jost Vacano

Utracona cześć Katarzyny Blumniemiecki film fabularny z 1975 roku w reżyserii Volkera Schlöndorffa i Margarethe von Trotta, na podstawie powieści Heinricha Bölla pod tym samym tytułem.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Akcja filmu ma miejsce w Kolonii w lutym 1975. Katarzyna Blum (Angela Winkler) jest 27-letnią samotną rozwódką, pracującą jako gospodyni u małżeństwa Blorna. Na balu karnawałowym poznaje Ludwiga Göttena (Jürgen Prochnow), w którym zakochuje się od pierwszego wejrzenia, spędza z nim noc. Nad ranem do jej mieszkania wkracza brygada antyterrorystyczna poszukująca Göttena, który jest dezerterem z Bundeswehry, podejrzanym o napad na bank. Samotne życie Katarzyny budzi podejrzenia przesłuchujących ją przedstawicieli policji, znaleziona w jednej z jej książek kartka z cytatem z Karola Marksa nasuwa podejrzenie o lewicowe poglądy i sprzyjanie Frakcji Czerwonej Armii. Współpracujący z policją dziennikarz Werner Tötges (Dieter Laser) pisze o Katarzynie serię artykułów, umieszczonych w Gazecie (niem. Die Zeitung, fikcyjna gazeta, o charakterze tabloidu, przypominająca Bild). Przeinaczając fakty i koloryzując informacje uzyskane od policji, Tötges tworzy portret narzeczonej terrorysty, kobiety łatwej, ateistki i komunistki. Dziennikarz przeprowadza też rozmowy z byłym mężem Katarzyny oraz wdziera się na szpitalny oddział intensywnej terapii, aby zobaczyć jej śmiertelnie chorą matkę, która wkrótce potem umiera.

Po aresztowaniu Göttena Katarzyna osaczona przez brukową prasę, nękana anonimowymi telefonami i listami proponuje Tötgesowi przeprowadzenie wywiadu. Na spotkanie z dziennikarzem idzie z pistoletem i gdy Tötges proponuje jej kontakty seksualne, strzela do niego.

W końcowej scenie filmu wydawca Gazety przemawiając na pogrzebie Tötgesa nazywa atak na dziennikarza naruszeniem wolności prasy i swobody wypowiedzi.

Film kończy się znaną, jednakże nieco zmienioną formułą informującą, że przedstawione postacie były fikcyjne, a podobieństwo działań dziennikarskich do tych prowadzonych przez Bild nie było zamierzone ani przypadkowe, ale nieuniknione.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]