Uziemnik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Uziemnik (ang. earthing switch[1]) – łącznik elektryczny przeznaczony do uziemiania torów prądowych[2].

Uziemniki inaczej noże uziemiające stosuje się ze względów eksploatacyjnych. Są przeznaczone do zwierania i uziemiania odłączonych obwodów i urządzeń. Podczas prac i napraw urządzeń SN, WN i NN obsługa stacji musi być zabezpieczona przed porażeniem. Miejsce pracy musi być uziemione. Na przykład bezpieczeństwo prac konserwacyjno-remontowych przy wyłączniku wymaga otwartych odłączników po obu stronach wyłącznikach i obustronne uziemienie wyłączonej części pola. Względy bezpieczeństwa uzasadniają zatem bezwzględną konieczność stosowania uziemników[3].

Uziemniki mogą być wyposażone w łączniki pomocnicze umożliwiające wykonanie sygnalizacji, blokowania i zdalnego sterowania.

Parametry i dobór[edytuj | edytuj kod]

Uziemniki cechują następujące parametry[4]:

Dobór parametrów uziemników przebiega analogicznie jak parametrów odłączników.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. IEV ref 195-02-34
  2. Praca zbiorowa: Słownik terminologiczny elektryki : Aparaty elektryczne wchodzące w skład urządzeń rozdzielczych, Część 1, Instytut Elektrotechniki – Warszawa 1989.
  3. Dołęga W.: Stacje elektroenergetyczne, Oficyna Wyd.Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2007, ISBN 978-83-7493-301-8.
  4. Bartodziej G.: Dobór przyrządów rozdzielczych wysokiego napięcia, Skrypt uczelniany Politechniki Śląskiej Nr. 351, Gliwice 1972.