Věra Jourová

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Věra Jourová
Ilustracja
Věra Jourová (2019)
Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1964
Třebíč

Minister rozwoju regionalnego Czech
Okres

od 29 stycznia 2014
do 3 października 2014

Przynależność polityczna

ANO 2011

Poprzednik

František Lukl

Następca

Karla Šlechtová

Věra Jourová (wym. [ˈvjɛra 'jorovaː]; ur. 18 sierpnia 1964 w Třebíču) – czeska prawniczka, polityk i przedsiębiorca, posłanka, pierwsza wiceprzewodnicząca partii ANO 2011, była wiceminister, a w 2014 minister rozwoju regionalnego, od 2014 członek Komisji Europejskiej, od 2019 jej wiceprzewodnicząca.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W drugiej połowie lat 80. urodziła dwoje dzieci. W 1991 ukończyła studia filozoficzne na Uniwersytecie Karola w Pradze, a w 2012 na tej samej uczelni uzyskała magisterium z zakresu prawa. W latach 90. pracowała jako zastępczyni dyrektora miejskiego ośrodka kultury, a od 1995 jako sekretarz i rzecznik prasowy w urzędzie miasta rodzinnej miejscowości. Prowadziła następnie własną działalność gospodarczą w zakresie konsultingu, a w latach 2001–2003 była urzędniczką administracji regionalnej kraju Wysoczyna. Przez jedną kadencję zasiadała w radzie miejskiej Třebíčy, należała w tym czasie do Czeskiej Partii Socjaldemokratycznej. W latach 2003–2006 była zatrudniona w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego, w tym od 2004 na stanowisku wiceministra.

W 2006 przedstawiono jej zarzuty korupcyjne, przez okres około miesiąca była tymczasowo aresztowana. Śledztwo nie potwierdziło zarzutów i zostało w 2008 umorzone. Věra Jourová wystąpiła o odszkodowanie za niezasadne tymczasowe aresztowanie – praski sąd okręgowy w 2014 nieprawomocnie przyznał jej 2,7 miliona koron czeskich[1], część jej roszczeń uznano za przedawnione[2].

Po odejściu z administracji rządowej zajęła się prowadzeniem firmy konsultingowej. Przez kilka lat była członkiem Europejskiej Partii Demokratycznej. Dołączyła do ugrupowania ANO 2011, które założył Andrej Babiš. W 2013 została pierwszą wiceprzewodniczącą tej partii. W tym samym roku została wybrana do Izby Poselskiej. 29 stycznia 2014 objęła stanowisko ministra rozwoju regionalnego w koalicyjnym rządzie Bohuslava Sobotki[3]. Odeszła z rządu 3 października tego samego roku[4] w związku z planowaną nominacją do Komisji Europejskiej.

Uzyskała następnie nominację (od 1 listopada 2014) na komisarza ds. sprawiedliwości, spraw konsumenckich i równości płci w Komisji Europejskiej, na czele której stanął Jean-Claude Juncker[5]. W 2019 weszła w skład Komisji Europejskiej kierowanej przez Ursulę von der Leyen (z kadencją od 1 grudnia tegoż roku) jako wiceprzewodnicząca odpowiedzialna za wartości i przejrzystość[6]. W czasie sprawowania funkcji w Komisji Europejskiej kwestionowała zmiany ustrojowe w Polsce i na Węgrzech, które oceniała jako naruszające reguły państwa prawa. Krytykowała m.in. działania władz tych państw w okresie pandemii COVID-19[7], zmiany w wymiarze sprawiedliwości w Polsce[8] i sytuację mediów na Węgrzech[9]. Opowiedziała się za silniejszym powiązaniem funduszy europejskich z respektowaniem reguł praworządności[10]. Premier Węgier Viktor Orbán w 2020 publicznie domagał się jej dymisji, uznając krytykę z jej strony za obraźliwą[9]. W 2021 optowała za wdrożeniem procedury nałożenia na Polskę kar finansowych za niewykonywanie orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczącego Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego[11][12][13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ministryně Jourová vysoudila 2,7 miliónu za vazbu v kauze Budišov. novinky.cz, 10 kwietnia 2014. [dostęp 2020-12-28]. (cz.).
  2. Ústavní soud se Věry Jourové nezastal, nárok na odškodné je promlčený. idnes.cz, 24 października 2013. [dostęp 2014-01-19]. (cz.).
  3. Zeman jmenoval Sobotkovu vládu. Utahoval si z textu jeho návrhu. idnes.cz, 29 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-29]. (cz.).
  4. Věra Jourová. vlada.cz. [dostęp 2014-10-20]. (cz.).
  5. The new structure of the Juncker Commission. ec.europa.eu, 30 października 2014. [dostęp 2014-10-22]. (ang.).
  6. Kandydaci na komisarzy. ec.europa.eu, 2019. [dostęp 2019-11-27].
  7. Jourová: Bruksela zaniepokojona polskimi i węgierskimi działaniami wobec koronawirusa. onet.pl, 10 kwietnia 2020. [dostęp 2021-05-27].
  8. Jourova o Polsce: Kolejny możliwy krok to kary finansowe. dorzeczy.pl, 31 marca 2021. [dostęp 2021-05-27].
  9. a b Viktor Orban chce ustąpienia Very Jourovej ze stanowiska wiceprzewodniczącej KE. onet.pl, 29 września 2020. [dostęp 2021-05-27].
  10. Vera Jourova o Polsce: „To nie jest reforma, to jest zniszczenie”. wp.pl, 7 lutego 2020. [dostęp 2021-05-27].
  11. Jourova: kary od KE będą surowe. Polska ma miesiąc, by ich uniknąć. businessinsider.com.pl, 21 lipca 2021. [dostęp 2021-09-10].
  12. 5 miliardów kary, by ocalić praworządność Jak ustalane są kary za naruszenia prawa UE Europejska Inicjatywa na rzecz Stabilności (ESI). iustitia.pl, 19 sierpnia 2021. [dostęp 2021-09-10].
  13. Komisja Europejska wnioskuje o nałożenie kar finansowych na Polskę. tvn24.pl, 7 września 2021. [dostęp 2021-09-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]