Valencia CF

Valencia CF

Pełna nazwa	Valencia Club de Fútbol
Przydomek	Los Che, Blanquinegros, Valencia, w Polsce także Nietoperze
Barwy	biało-pomarańczowo-czarne
Data założenia	18 marca 1919
Debiut w najwyższej lidze	22 listopada 1931
Liga	Primera División
Państwo	{{{państwo}}}
Adres	Antigua Senda de Senent 11,9,46023 Walencja, Hiszpania
Stadion	Estadio Mestalla, Walencja, w budowie: Nou Mestalla, Walencja
Właściciel	Peter Lim
Prezes	Layhoon Chan
Trener	Marcelino García Toral
Asystent trenera	David Caneda César Sánchez
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Stroje rezerwowe
Strona internetowa

{{Klub sportowy infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | sponsor techniczny = | wikicytaty = | siedziba = | alt grafiki = | państwo = | menedżer = | komandor = | menedżer generalny = | kod = Nieznane pola: "nr KRS".

Valencia Club de Fútbol (wym. [baˈlenθja] lub [baˈlensja]) znany również jako Valencia lub Los Che – hiszpański klub piłkarski założony w 1919 roku. Obok FC Barcelony i Realu Madryt najbardziej znany klub w Primera División. Swoje domowe mecze rozgrywa na stadionie Estadio Mestalla w Walencji o pojemności 55 tys. widzów. W budowie jest nowy stadion - Nou Mestalla, który pomieści 75 tys. widzów. Zespół Valencii należy do najbardziej utytułowanych w Hiszpanii. Sześciokrotnie wywalczył mistrzostwo Hiszpanii oraz 7 razy Puchar Hiszpanii, a także raz Superpuchar Hiszpanii. Osiągał także sukcesy w europejskich pucharach: w 1962, 1963 oraz 2004 roku wygrał Puchar UEFA, a w 1980 roku wygrał Puchar Zdobywców Pucharów. W tabeli wszech czasów ligi hiszpańskiej Valencia zajmuje 4. miejsce za Realem Madryt, FC Barceloną i Atlético Madryt.

Historia

Początki

Klub piłkarski Valencia został założony przez grupę mieszkańców Walencji w 1919 roku w barze Torino. Głównymi inicjatorami powstania klubu byli Gonzalo Medina Pernas i Octavio Augusto Milego. 18 marca 1919 roku klubowi nadano nazwę Valencia Club Football.

Pierwszym prezesem Valencia Club Football był Octavio Augusto Milego, a jego zastępcą Gonzalo Medina Pernas. Jako barwy klubowe obrano czarny i biały, choć w latach 1924–1996 za barwy hiszpańskiego klubu uznawano tylko kolor biały. Pierwszy mecz Los Ches, rozegrali z lokalnym rywalem Gimnastico de Castellon. Zakończył się on porażką 0:1. W 1923 roku do użytku został oddany obecny stadion klubowy Estadio Mestalla, który wówczas był w stanie pomieścić 19 tys. kibiców.

Pierwsze sukcesy

„Złoty wiek” w historii klubu zaczyna się w 1940 r. dzięki prezesowi klubu Luisowi Casanova. Casanova ściągał zawodników i inwestował w cały klub. W tym czasie drużyna zdobyła trzy mistrzostwa ligi i dwa krajowe puchary. Wówczas w drużynie grali: Epi, Amadeo, Asensi i Gorostiza.

Lata 50. i Antonio Puchades

Lata 50. w historii klubu łączą się nierozerwalnie z ikoną drużyny Los Ches, Antonio Puchades. W tym czasie zarząd podjął decyzję o rozbudowie i modernizacji Estadio Mestalla. 10 lipca 1950 roku rozpoczęto prace pod kierownictwem architekta D. Savior Pasquala oraz odpowiadającego za wykonanie D. Chose Tormo. Mestalla stał się wtedy obiektem, który mógł pomieścić 45 000 widzów. Mimo że Valencia w owym czasie posiadała drużynę składającą się z wyróżniających graczy, z Puchadesem na czele, wyniki w sezonie 50/51 nie były zadowalające dla kibiców. Valencianistas grali bardzo nieregularnie, zaskakując swoich kibiców porażkami ze słabymi drużynami. Louis Casanova chciał odejść z klubu, jednak pod presją współpracowników, zawodników i mieszkańców miasta został do 1959 roku.

Puchar Miast Targowych

2 lipca 1961 r. po tragicznej śmierci Brazylijczyka Waltera, który zginął w wypadku samochodowym, na prezydenta klubu został wybrany Julio Miguel. W Pucharze Miast Targowych Valencia zdobyła puchar pokonując 6:2 w finale Barcelonę. Miguel zaczął sprowadzać nowych graczy, m.in. brazylijskiego bramkostrzelnego napastnika, Waldo Machado. Strzelecką parę wraz z Waldo stworzył Vicente Guillot, którego kariera przebiegała podobnie. Razem strzelili wiele bramek, a Waldo jest do tej pory najlepszym strzelcem Los Ches.

Era Di Stéfano

Alfredo Di Stéfano przybył do klubu w kwietniu 1970 r., zastępując parę trenerską Enrique Boque i Savior Artigas. Di Stéfano stworzył solidną drużynę z dobrze poukładaną obroną z takim nazwiskami jak Sol, Anibal, Jesus Martinez, Anton, Abelardo. W środku pola grali Pepe i Claramunt, w ataku Forment, Valdez, Sergio i Pellicer. W sezonie 1970/71 Los Ches i Valencia pod wodzą Di Stéfano zdobyła tytuł mistrza ligi. Obserwatorzy i recenzenci byli zgodni, że głównym autorem tego sukcesu był Abelardo, który przykuwał uwagę Hiszpanów swoją grą.

Czas finałów

W roku 1992 kierownictwu na czele z prezesem Arturo Tuzonem Gilem udaje się wyjść z kryzysu finansowego i doprowadzają klub do dawnej świetności. Zatrudniono holenderskiego szkoleniowca Guuss Hiddinka. Holender nie doprowadził jednak VCF do tytułu i klub zajął dwa razy z rzędu 4 miejsce w lidze. W sezonie 1993/94 do drużyny przybył ceniony zawodnik, Predrag Mijatovic. Valencia jednak nadal nie uzyskiwała wyników, a z posadą musieli się kolejno pożegnać Paco Real, Héctor Núñez i Jose Manuel Rielo.

W kolejnym sezonie 1994/95, z Mijatovicem i Gaizką Mendietą w składzie, Valencia zajęła 10. miejsce w lidze. Do drużyny dołączali tacy piłkarze jak Ilie, Vlaovic, Claudio Lopez, Romario; nie wiązało to się jednak z sukcesami. W sezonie 1998/99 Valencia tryumfowała w Pucharze Hiszpanii pokonując w dwumeczu Barcelonę. W roku 1999 trenerem klubu zostaje argentyński trener Hector Raul Cuper, który w pierwszym swym sezonie zdobywa z Valencianistas Superpuchar Hiszpanii i doprowadza drużynę do finału Ligi Mistrzów. Valencia przegrała w finale z Realem Madryt 0:3. Rok później w walce o Puchar Ligi Mistrzów Los Ches ulegli Bayernowi Monachium w serii rzutów karnych. Po tym wydarzeniu z klubu odeszli trener Raul Cuper i zawodnik Gaizka Mendieta.

Mistrzostwo ligi 2002

Nowy trener Rafael Benítez stworzył silną drużynę i 5 maja 2002 roku na stadionie La Rosaleda, Valencia pokonała Malagę 2:0 i została mistrzem ligi. Zwycięski skład tworzyli: Angloma, Ayala, Carboni, Curro Torres, Djukic, Fabio Aurelio, Garrido, Marchena, Navarro, Pellegrino, Aimar, Albelda, Angulo, Baraja, De los Santos, Jandro, Kily Gonzalez, Rufete, Serban, Vicente, Carew, Ilie, Juan Sanchez, Mista i Salva.

Dublet 2004

W roku 2004 pod wodzą Rafaela Beníteza klub zdobył Mistrzostwo Ligi i Puchar UEFA, pokonując w meczu finałowym na stadionie w Goeteborgu Olympique Marsylia.

Rafael Benítez ostatecznie odszedł z klubu przed wygaśnięciem kontraktu, obejmując angielski klub Liverpool F.C. Jego następcą został Włoch Claudio Ranieri.

Ostatnie lata (2007-2017)

Zespół Valencii w 2012 roku.

Ostatnim trofeum po jakie sięgnęła Valencia był Puchar Króla sezonu 2007/2008. Valencia wyeliminowała kolejno Real Unión Irún, Real Betis, Atlético Madryt i w półfinale zmierzyła się Barceloną. Po remisie 1:1 w pierwszym meczu w rewanżu rozgrywanym na Mestalla „Nietoperze” zwyciężyli 3:2.

Finał rozegrano 16 kwietnia 2008 na Estadio Vicente Calderón. Blanquinegros wygrali 3:1. W pierwszych 10 minutach meczu bramki zdobyli Alexis i Juan Mata, a na siedem minut przed końcem trzecie trafienie dołożył Fernando Morientes i kibice zgromadzeni na trybunach madryckiego obiektu mogli rozpocząć świętowanie zdobycia 7. pucharu w historii.

W latach 2010-2012 Valencia pod wodzą Unaia Emery`ego trzykrotnie z rzędu zdobyła trzecie miejsce w Primera División. W sezonie 2015/2016 zespół zajął 11 miejsce w tabeli. W kolejnym sezonie zespół prowadzony przez trzech trenerów (Pako Ayestaran, Cesare Prandelli oraz dwukrotnie przez Voro) uzyskał 12 miejsce w lidze. Był to najgorszy wynik od sezonu 1987/1988 kiedy to drużyna zajęła 13 miejsce w tabeli.

W 2012 oraz 2014 roku Valencia dwukrotnie dotarła do półfinału Ligi Europy UEFA.

W maju 2014 roku nowym właścicielem Valencii został singapurski miliarder Peter Lim, który wykupił 70 procent udziałów klubu. W ciągu trzech lat (2014-2017) zarządzania klubem przez Lima Valencia zmieniała trenera aż siedmiokrotnie (Nuno Espirito Santo, Gary Neville, Pako Ayestaran, Voro, Cesare Prandelli, Voro, Marcelino).

Sukcesy

• Mistrzostwo Hiszpanii (6)
  • 1941/1942, 1943/1944, 1946/1947, 1970/1971, 2001/2002, 2003/2004
• Puchar Króla Hiszpanii (7)
  • 1941, 1949, 1954, 1967, 1979, 1999, 2008
• Superpuchar Hiszpanii (1)
  • 1999
• Finalista Ligi Mistrzów UEFA (2)
  • 1999/2000, 2000/2001
• Puchar Miast Targowych (2)
  • 1961/1962, 1962/1963
• Puchar UEFA (1)
  • 2003/2004
• Puchar Zdobywców Pucharów (1)
  • 1979/1980
• Superpuchar Europy UEFA (2)
  • 1980, 2004

Obecny skład

Stan na 18 lutego 2018 roku

Nr	Poz.	Piłkarz
1	1 bramkarzBR	Jaume Domènech
3	2 obrońcaOB	Rúben Vezo
4	2 obrońcaOB	Jeison Murillo (wypożyczony z Interu)
5	2 obrońcaOB	Gabriel Paulista
6	3 pomocnikPO	Nemanja Maksimović
7	3 pomocnikPO	Gonçalo Guedes (wypożyczony z Paris Saint-Germain)
8	4 napastnikNA	Luciano Vietto (wypożyczony z Atlético Madryt)
9	4 napastnikNA	Simone Zaza
10	3 pomocnikPO	Dani Parejo (kapitan)
11	3 pomocnikPO	Andreas Pereira (wypożyczony z Manchesteru United)
13	1 bramkarzBR	Neto

Nr	Poz.	Piłkarz
14	2 obrońcaOB	José Gayà
15	2 obrońcaOB	Antonio Latorre
16	2 obrońcaOB	Geoffrey Kondogbia (wypożyczony z Interu)
17	3 pomocnikPO	Francis Coquelin
18	3 pomocnikPO	Carlos Soler
19	4 napastnikNA	Rodrigo
20	4 napastnikNA	Ferran Torres
21	2 obrońcaOB	Martín Montoya
22	4 napastnikNA	Santi Mina
24	2 obrońcaOB	Ezequiel Garay
30	2 obrońcaOB	Nacho Vidal

Piłkarze na wypożyczeniu

Nr	Poz.	Piłkarz
	2 obrońcaOB	Aymen Abdennour (w Marsylii do 30 czerwca 2018)
	2 obrońcaOB	Aderllan Santos (w São Paulo do 30 czerwca 2018)
	4 napastnikNA	Zakaria Bakkali (w Deportivo La Coruña do 30 czerwca 2018)
	3 pomocnikPO	Nani (w Lazio Rzym do 30 czerwca 2018)
	4 napastnikNA	Nacho Gil (w Las Palmas do 30 czerwca 2018)

Nr	Poz.	Piłkarz
	2 obrońcaOB	João Cancelo (w Interze do 30 czerwca 2018)
	3 pomocnikPO	Tropi (w Lorca do 30 czerwca 2018)
	3 pomocnikPO	Álvaro Medrán (w Deportivo Alavés do 30 czerwca 2018)
	3 pomocnikPO	Fabián Orellana (w Eibar do 30 czerwca 2018)

Sztab szkoleniowy

Stan na 13 czerwca 2017

Trener	Marcelino García Toral
Asystent trenera	David Caneda César Sánchez
Trener bramkarzy	José Manuel Ochotorena
Trener przygotowania fizycznego	José Viela
Szef służb medycznych	Juan Albors Baga
Lekarz pierwszego zespołu	Álvaro Sala Lajo José Luis Silvestre
Analityk	Pablo Rodríguez

Stadiony

Estadio Mestalla w 1923 roku

Estadio Mestalla 20 maja 1923 roku odbył się mecz pomiędzy Valencią i miejscowym rywalem Levante. Wydarzenie to wpisało się do historii jako pierwszy mecz rozegrany na stadionie Mestalla. Jednak rzeczywiście pierwszym miejscem gdzie drużyna z Valencii zaczęła grać w piłkę była zarośnięta początkowo trawą łąka o nazwie Algiros z której w 1919 roku postanowiono stworzyć miejsce rozgrywek. Cztery lata później dokładnie 500 metrów od Algiros wzniesiono stadion o nazwie Mestalla. Stadion na początku istnienia mógł pomieścić 17 000 widzów, z czasem uległ on przebudowie i modernizacji. Gdy mecze mogło oglądać 22 000 widzów stwierdzono że wreszcie wielki klub doczekał się wielkiego obiektu. W październiku 1957 roku w mieście nastąpiła powódź, która zniszczyła dużą część stadionu, który jednak już rok później wrócił do użytkowania. Dodatkowo zamontowano sztuczne oświetlenie.

Obecny wygląd stadionu

W 1969 roku nazwa stadionu została zmieniona na Luis Casanowa Stadio, która obowiązywała do 1994 roku, kiedy to Stadion Mestalla odzyskał swoją tradycyjną nazwę. W roku 1982 stadion doczekał się wielkiej promocji jaką z pewnością były Mistrzostwa Świata 1982, w których to stadion był jedną z aren tego turnieju.

Informacje

• Pojemność: 54 000
• Pełna nazwa: Mestalla, Camp de Valencia Stadio Mestalla
• Inauguracja: 20 maj 1923
• Wymiary: 105x68 metrów

Trenerzy

Juan Armet Kinké – 1921–1922 Agustín Sancho – 1922–1923 Anton Fivber – 1923–1927 James Herriot – 1927–1929 Anton Fivber – 1929–1931 Rodolfo Galloway – 1931–1933 Jack Greenwell – 1933–1934 Anton Fivber – 1934–1935 Andrés Balsa – 1935–1936 Ramon Encinas – 1939–1942 Leopoldo Costa Rino – 1942–1943 Eduardo Cubells – 1943–1946 Luis Casas Pasarín – 1946–1948 Jacinto Quincoces – 1948–1954 Carlos Iturraspe – 1954–1956 Luis Miró – 1956–1958 Jacinto Quincoces – 1958–1959 Pedro Otto Bumbel – 1959–1960 Domingo Balmanya – 1960–1962 Alejandro Scopelli – 1962–1963 Bernardino Pérez Pasieguito – 1963–1964 Edmundo Suárez Mundo – 1964–1965 Sabino Barinaga – 1965–1966 Edmundo Suárez Mundo – 1966–1968 José Iglesias Joseíto – 1968–1969 Enrique Buqué – 1969–1970 Salvador Artigas – 1969–1970 Alfredo di Stéfano – 1970–1974 Milovan Ćirić – 1974–1975 Dragoljub Milosević – 1975 Manuel Mestre – 1975–1976 Heriberto Herrera – 1976–1977 Manuel Mestre – 1977 Marcel Domingo – 1977–1979 Bernardino Pérez Pasieguito – 1979 Alfredo di Stéfano – 1979–1980 Bernardino Pérez Pasieguito – 1980–1982

Manuel Mestre – 1982 Miljan Miljanić – 1982–1983 Koldo Aguirre – 1983 Francisco García Paquito – 1983–1984 Roberto Gil – 1984–1985 Oscar Rubén Valdez – 1985–1986 Alfredo Di Stéfano – 1986–1988 Roberto Gil – 1988 Víctor Espárrago – 1988–1991 Guus Hiddink – 1991–1993 Francisco Real – 1993 Héctor Núñez – 1993–1994 José Manuel Rielo – 1994 Guus Hiddink – 1994 Carlos Alberto Parreira – 1994–1995 José Manuel Rielo – 1995 Luis Aragonés – 1995–1997 Jorge Valdano – 1996–1997 José Manuel Rielo – 1997 Claudio Ranieri – 1997–1999 Héctor Cúper – 1999–2001 Rafael Benítez – 2001–2004 Claudio Ranieri – 2004–2005 Antonio López – 2005 Quique Flores – 2005–2007 Ronald Koeman – 2007–2008 Salvador González Marco – 2008 Unai Emery – 2008–2012 Mauricio Pellegrino – 2012 Ernesto Valverde – 2012–2013 Miroslav Đukić – 2013 Juan Antonio Pizzi – 2014 Nuno Espírito Santo – 2014-2015 Gary Neville - 2015-2016 Pako Ayestaran - 2016 Cesare Prandelli - 2016 Salvador González Marco- 2017 Marcelino - 2017-

Prezesi

Octavio Augusto Milego Díaz – 1919–1922 Alfredo Aigües Ponce – 1922 Francisco Vidal Muñoz – 1922 Ramón Leonarte Ribera – 1922–1924 Francisco Romeu Zarandieta – 1924 Pablo Verdeguer Comes – 1924–1925 Facundo Pascual Quilis – 1925–1929 Juan Giménez Cánovas – 1929–1932 Manuel García del Moral – 1932–1933 Adolfo Royo Soriano – 1933–1935 Francisco Almenar Quinzá – 1935–1936 Luis Casanova Giner – 1936 Alfredo Giménez Buesa – 1939–1940 Luis Casanova Giner – 1940–1959 Vicente Iborra Gil – 1959–1961 Julio de Miguel i Martínez de Bujanda – 1961–1973

Francisco Ros Casares – 1973–1975 Alfredo Corral Cervera – 1976 José Ramos Costa – 1976–1983 José Barrachina – 1983 Vicente Tormo Alfonso – 1983–1986 Pedro Cortés García – 1986 Arturo Tuzón Gil – 1986–1993 José Domingo – 1990 Melchor Hoyos Pérez – 1993–1994 Francisco Roig Alfonso – 1994–1997 Pedro Cortés García – 1997–2001 Jaime Ortí Ruiz – 2001–2004 Juan Bautista Soler – 2004–2008 Agustín Morera – 2008 Vicente Soriano – 2008–2009 Manuel Llorente – 2009-2013 Amadeo Salvo – 2013 - 2015 Lay Hoon Chan - 2015 -

Hymn klubu

¡Amunt València!

És un equip de primera
nostre València Club de Futbol
que lluita per a defendre
en totes bandes nostres colors
En el Camp de l'Algirós
ja començàrem a demostrar
que era una bona manera
per a València representar

Amunt València, Visca el València,
és el millor
Amunt València, Visca el València
del nostre cor
Units com sempre
els valencianistes et seguirem
en cada estadi per a què triomfes
t'animarem

En la capital del Túria
és el València qui vist de blanc
i defén la camiseta
ple de coratge per a guanyar
En Mestalla continuarem
sempre esforçant-se
per a triomfar
i les glòries arribaren
i en competència continuaran

Amunt València, Visca el València,
és el millor
Amunt València, Visca el València,
del nostre cor.
Units com sempre
els valencianistes et seguirem,
en cada estadi perquè triomfes
t'animarem

Sponsorzy

Adidas, Estrella Damm, Alfa Romeo, CaixaBank, Coca-Cola, Trolli, El Ganso,Bein Sport, Bold Like Us,Pes

Bibliografia

• http://www.vcf.pl/

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona klubu (hiszp. • ang. • kat. • jap.)