Palhinha (1950–2023)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Palhinha
Pełne imię i nazwisko

Vanderlei Eustáquio de Oliveira

Data i miejsce urodzenia

11 czerwca 1950
Belo Horizonte

Data i miejsce śmierci

17 lipca 2023
Belo Horizonte

Wzrost

168 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1969–1976 Cruzeiro EC 117 (37)
1977–1980 Corinthians Paulista 34 (12)
1980–1981 Atlético Mineiro 32 (11)
1982 Santos FC 11 (4)
1982 CR Vasco da Gama
1983–1984 Cruzeiro EC 10 (4)
1985 América
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1973–1979  Brazylia 16 (4)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1985 América FC (Belo Horizonte)
1987 Atlético Mineiro
1988 Rio Branco
1989 Corinthians Paulista
1990–1992 União São João
1993 Ferroviário
1994 AA Internacional
1994 Cruzeiro EC
1995 Villa Nova
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Palhinha, właśc. Vanderlei Eustáquio de Oliveira (ur. 11 czerwca 1950 w Belo Horizonte, zm. 17 lipca 2023 tamże[1]) – brazylijski piłkarz i trener, występujący podczas kariery na pozycji napastnika.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Palhinha karierę piłkarską rozpoczął w klubie Cruzeiro EC, gdzie grał w latach 1969–1976. Z Cruzeiro zdobył Copa Libertadores 1976 oraz pięciokrotnie mistrzostwo stanu Minas GeraisCampeonato Mineiro w 1969, 1972, 1973, 1974, 1975 roku. Indywidualnie Palhinha zdobył tytuł króla strzelców mistrzostw stanu Minas Gerais w 1975 i Copa Libertadores 1976. W 1977 roku przeszedł do Corinthians Paulista, w którym grał przez trzy lata. Z Corinthians dwukrotnie zdobył mistrzostwo stanu São Paulo – Campeonato Paulista w 1977 i 1979 roku.

W 1980 roku powrócił do Belo Horizonte, lecz tym razem został zawodnikiem Atlético Mineiro. Atlético Mineiro dwukrotnie mistrzostwo stanu Minas GeraisCampeonato Mineiro w 1980 i 1981 roku. W 1982 roku występował w Santosir i CR Vasco da Gama. Z Vasco da Gama zdobył mistrzostwo stanu Rio de Janeiro – Campeonato Carioca w 1982. W latach 1983–1984 ponownie grał w Cruzeiro EC, z którym zdobył kolejne mistrzostwo stanu Minas Gerais w 1984 roku. Karierę zakończył w Américe Belo Horizonte w 1985 roku.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Palhinha ma za sobą powołania do reprezentacji Brazylii, w której zadebiutował 27 lipca 1973 w wygranym 5-0 towarzyskim meczu z reprezentacją Boliwii zastępując w Leivinhie. W 1975 roku wystąpił w Copa América 1975. Na turnieju wystąpił we wszystkich sześciu meczach Brazylii z: Wenezuelą (2 bramki), Argentyną, Wenezuelą (bramka), Argentyną oraz dwa razy z Peru.

W 1976 roku zdobył Copa Rio Branco 1976, Copa Julio Roca 1976, Copa Oswaldo Cruz 1976 i Copa del Atlantico 1976. W 1979 roku powrócił do reprezentacji i wystąpił na Copa América 1979. Na tym turnieju wystąpił w trzech meczach z Boliwią i dwukrotnie z Paragwajem. Mecz z Paragwajem rozegrany 31 października 1979 był jego ostatnim w reprezentacji. Ogółem w reprezentacji rozegrał 16 meczów i strzelił 4 bramki.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze przed zakończeniem kariery piłkarskiej Palhinha został trenerem. Prace trenerską rozpoczął w Américe FC (MG) w 1985 roku. W latach 1987–1995 prowadził kilka klubów m.in. Atlético Mineiro, Corinthians Paulista, União São João EC, Cruzeiro EC i Villa Nova AC. Największy sukces osiągnął w Cruzeiro, z którym zdobył mistrzostwo Minas GeraisCampeonato Mineiro w 1994 roku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Miniencyklopedia Piłka Nożna 11-12/2004, roz. Historia meczów reprezentacji Brazylii 1914–2004, cz. 5 (1957–2004), Oficyna wydawnicza ATUT, Wrocław 2004, ISSN 1644-8189, s. 26–28, 30-32, 37.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Leonardo Gimenez, Hugo Lobão, Bruno Furtado, Morre aos 73 anos Palhinha, ídolo de Cruzeiro, Atlético-MG e Corinthians [online], CNN Brasil [dostęp 2023-07-17] (port. braz.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]