Venus Williams

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Venus Williams
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1980
Lynwood

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

31 października 1994

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Richard Williams, Oracene Price

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

49

Najwyżej w rankingu

1 (25 lutego 2002)

Australian Open

F (2003, 2017)

Roland Garros

F (2002)

Wimbledon

W (2000, 2001, 2005, 2007, 2008)

US Open

W (2000, 2001)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

22

Najwyżej w rankingu

1 (7 czerwca 2010)

Australian Open

W (2001, 2003, 2009, 2010)

Roland Garros

W (1999, 2010)

Wimbledon

W (2000, 2002, 2008, 2009, 2012, 2016)

US Open

W (1999, 2009)

podpis
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Sydney 2000 tenis ziemny
(gra pojedyncza)
złoto Sydney 2000 tenis ziemny
(gra podwójna)
złoto Pekin 2008 tenis ziemny
(gra podwójna)
złoto Londyn 2012 tenis ziemny
(gra podwójna)
srebro Rio de Janeiro 2016 tenis ziemny
(gra mieszana)
Strona internetowa

Venus Ebony Starr Williams (ur. 17 czerwca 1980 w Lynwood) – amerykańska tenisistka, zwyciężczyni siedmiu turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, zdobywczyni niekalendarzowego Wielkiego Szlema w grze podwójnej (wraz z Sereną), podwójna mistrzyni olimpijska z Sydney (2000) (gra pojedyncza i podwójna) oraz mistrzyni olimpijska w grze podwójnej z Pekinu (2008) i Londynu (2012).

Starsza siostra tenisistki Sereny Williams. W 2021 roku miał premierę film biograficzny King Richard. Zwycięska rodzina, który skupiał się na historii ojca Venus, Richarda Williamsa, i jego rodziny[1].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

1994-1997[edytuj | edytuj kod]

Debiutowała w cyklu zawodowym jesienią 1994, kilka tygodni po swojej rówieśniczce, Martinie Hingis. Już w swoim pierwszym turnieju – w Oakland – dotarła do II rundy, gdzie była bliska pokonania ówczesnej wiceliderki rankingu światowego Sánchez Vicario.

Od początku kariery zwracała uwagę atletycznym przygotowaniem (pod kierunkiem ojca Richarda) i agresywnym stylem gry. Sezonem przełomowym był 1997, kiedy po raz pierwszy dotarła do finału turnieju wielkoszlemowego, US Open 1997. Po dramatycznym półfinale z Iriną Spîrleą (w którym obroniła dwie piłki meczowe), przegrała następny, decydujący mecz turnieju z Hingis 0:6, 4:6. Była pierwszą nierozstawioną finalistką US Open od 1958, a także pierwszą finalistką od 1978 (od czasu Pam Shriver), która dotarła tak daleko w debiucie.

Nieco wcześniej debiutowała także na Wimbledonie 1997, ale tam poszło jej znacznie gorzej: przegrała w I rundzie z Magdaleną Grzybowską, dla której było to jedno z najbardziej spektakularnych osiągnięć w karierze.

1998-2005[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy turniej wygrała w 1998 w Oklahoma City. Do lipca 2005 triumfowała w 32 turniejach w grze pojedynczej i w 10 w deblu. Wśród jej trofeów były m.in. Puchar Wielkiego Szlema (1998), Miami (1998, 1999, 2001), Rzym (Italian Open, 1999), Hamburg (1999, 2001). W 2000 wygrała dwa turnieje wielkoszlemowe – Wimbledon i US Open, powtórzyła osiągnięcia rok później. W latach 2002–2003 pięć razy zmierzyła się w finałach wielkoszlemowych z młodszą siostrą Sereną i wszystkie te mecze przegrała. Wspólnie z siostrą wygrywała natomiast turnieje wielkoszlemowe w deblu – French Open 1999 i US Open 1999, Wimbledon 2000, Australian Open 2001, Wimbledon 2002, Australian Open 2003.

W 1998 wygrywała także Australian Open 1998 i French Open 1998 w grze mieszanej, gdzie partnerował jej Justin Gimelstob. Piąty triumf wielkoszlemowy odnotowała w lipcu 2005, wygrywając po raz trzeci Wimbledon; w finale pokonała 4:6, 7:6(4), 9:7 Lindsay Davenport.

Od 1998 była klasyfikowana w czołowej dziesiątce rankingu WTA. W lutym 2002 awansowała na 1. miejsce tego rankingu; wkrótce musiała ustąpić miejsca siostrze.

Po serii kontuzji, na koniec sezonu 2003 wypadła z czołowej dziesiątki. Dwukrotnie wystąpiła w turnieju Masters, zarówno w 1999, jak i 2002 kończąc udział na półfinale.

Jednym z najbardziej udanych występów Venus Williams był start na igrzyskach olimpijskich w Sydney w 2000. Sięgnęła po złoto w grze pojedynczej, a w parze z siostrą także w grze podwójnej. Reprezentowała Stany Zjednoczone także w Pucharze Federacji (1995, 1999, 2003, 2004, 2005).

2006[edytuj | edytuj kod]

Venus Williams podczas turnieju w Warszawie

Cały 2006 rok była dręczona przez kontuzję lewego nadgarstka, co spowodowało liczne porażki i wycofania się z turniejów. Jedną z największych sensacji początku sezonu była przegrana w I rundzie Australian Open, gdzie pokonała ją Cwetana Pironkowa. Również o wygraną nad Williams postarała się Agnieszka Radwańska w FORTIS Championships Luxembourg w Luksemburgu. Jednym z najlepszych występów Venus Williams było dotarcie do 1/4 finału French Open 2006, gdzie przegrała z Nicole Vaidišovą, a także 1/4 finału w J&S Cup 2006 w Warszawie, gdzie pokonała między innymi Urszulę Radwańską i Martinę Hingis, by przegrać ze Swietłaną Kuzniecową.

2007[edytuj | edytuj kod]

W styczniu, z powodu kontuzji lewego nadgarstka, wycofała się z wielkoszlemowego turnieju Australian Open 2007. Po raz pierwszy w sezonie zagrała w turnieju Regions Morgan Keegan Championships and the Cellular South Cup w Memphis, gdzie rozstawiona została z nr 7. W I rundzie pokonała Akiko Morigami w trzech setach. W II rundzie zwycięstwo odniosła nad Caroline Wozniacki w dwóch setach, a później pokonała Laurę Granville i Ioanę Ralucę Olaru aby w finale zdeklasować sklasyfikowaną na 17. pozycji w rankingu WTA Szachar Pe’er 6:1, 6:1.

W marcu tradycyjnie zrezygnowała z gry w turnieju Pacific Life Open w Indian Wells. Do Miami, na turniej Sony Ericsson Open przyjechała po raz dziewiąty. Jako że zajmowała w rankingu WTA 39. pozycję, a turniej był znakomicie obsadzony nie została rozstawiona i grę musiała rozpocząć już w I rundzie. Pokonała w niej Julianę Fedak 5:7, 2:6. W kolejnym spotkaniu wygrała z rozstawioną z numerem 29 Mariją Kirilenko. W 3. rundzie przegrała z Mariją Szarapową w trzech setach. Wynik ten pozwolił Williams awansować na 32. pozycję w rankingu WTA.

Jej pierwszym kwietniowym występem był turniej drugiej kategorii Bausch & Lomb Championships na wyspie Amelia Island, rozgrywany na zielonej mączce. Nierozstawiona, grę rozpoczęła od zwycięstwa nad Aravane Rezaï 6:1, 6:2. W II rundzie wygrała z nr 4 Patty Schnyder 3:6, 6:3, 6:4. W 1/16 finału wygrała z Meilen Tu w dwu- setach, by w ćwierćfinale zmierzyć się z Tatianą Golovin. Ku zaskoczeniu zgromadzonych kibiców na kameralnym obiekcie otoczonym drzewami, Williams przegrała 2:6, 3:6.

Kolejnym turniejem, w którym wystąpiła, był Family Circle Cup w Charlestonie. Po raz kolejny jako 29. w rankingu WTA, nie zmieściła się wśród rozstawionych tenisistek, i już w I rundzie zmierzyła się z nr 14, Samanthą Stosur. Williams zwyciężyła 6:2, 6:2. W II rundzie pokonała Wasilisę Bardinę 6:2, 6:1. W meczu o ćwierćfinał wygrała z Chan Yung-jan 6:2, 6:1, by w 1/4 pokonać Anabel Medinę Garrigues 6:4, 7:5. W półfinale przegrała się z 5. zawodniczką w rankingu WTA, Jeleną Janković, 6:3, 3:6, 6:7. Mimo porażki, Williams awansowała na 22. miejsce w rankingu WTA.

Tydzień później wystąpiła w I rundzie Pucharze Federacji przeciwko Belgijkom, które osłabione nieobecnością Justine Henin i Kim Clijsters wystąpiły w rezerwowym składzie. W składzie USA obok Venus Williams znalazły się jej siostra Serena Williams, Vania King i Lisa Raymond. Venus Williams zagrała przeciwko Kirsten Flipkens. Pierwszą partię po długiej walce Amerykanka wygrała do pięciu. Drugiego seta wygrała do dwóch. Tego samego dnia Serena Williams podwyższyła wynik meczu na 2:0 pokonując Caroline Maes. W niedzielę Venus Williams zagrała przy wyniku 3:0, bowiem wcześniej Vania King wygrała z Kirsten Flipkens i tym samym zapewniła Amerykankom awans do półfinału. W ostatnim meczu singlowym Amerykanka 6:1, 6:2 pokonała Yaninę Wickmayer. Ostatecznie Amerykanki pokonały Belgijki 5:0.

W maju Williams zagościła na turnieju J&S Cup 2007 w Warszawie, gdzie obok nr 1 Justine Henin, nr 2 Kim Clijsters, i nr 3 Swietłany Kuzniecowej, stawiana była w gronie faworytek turnieju. Mimo 22. miejsca w rankingu WTA nie została rozstawiona. Z Michaëllą Krajicek wygrała 6:4, 6:3. W meczu o 1/4 finału pokonała nr 7 Jelenę Diemientjewą 6:1, 7:6(4). W ćwierćfinale przegrała ze Swietłaną Kuzniecową 6:3, 3:6, 4:6.

Ostatnim sprawdzianem formy przed French Open 2007 był turniej Istanbul Cup rozgrywany w Stambule. Wygrała mecz przeciwko Taccianie Puczak 6:1, 6:2 i do meczu II rundy przeciwko Aravane Rezaï przystępowała jako zdecydowana faworytka, którą niedawno pokonała w turnieju na wyspie Amelia Island, a jednak przegrała ten mecz.

Na French Open 2007 po raz kolejny nie miała szczęścia w losowaniu, ponieważ została rozlosowana w mocnej ćwiartce z takimi zawodniczkami jak nr 4 Jelena Janković, nr 6 Nicole Vaidišová, nr 11 Nadia Pietrowa i nr 13 Jelena Diemientjewa. W pierwszym meczu wygrała z grająca z „dziką kartąAlizé Cornet 6:4, 6:3. W II rundzie wygrała z Ashley Harkleroad 6:1, 7:6(6), gdzie w trakcie meczu poprawiła swój rekord w szybkości serwisu: 206 km/h (najszybszy serwis jaki odnotowano przez WTA to Brendy Schultz-McCarthy 209 km/h w Cincinnati, ale rekord jest uznawany za nieoficjalny, ponieważ miał miejsce podczas eliminacji). W III rundzie przegrała z Jeleną Janković 4:6, 6:4, 1:6, trzeci raz z rzędu.

W czerwcu zagrała na Wimbledonie 2007, w wieloszlemowym turnieju, gdzie triumfowała trzykrotnie w latach: 2000, 2001 i 2005. Podczas turnieju obie siostry Williams po raz pierwszy zagrały rakietami wysadzanymi złotem. Dla Venus Williams przygotowano białą rakietę limitowanej edycji Wilson Factor Experimental, natomiast dla Sereny czarną wersję tego modelu. Obie ramy przyozdobione były elementami wykonanymi z 22-karatowego złota. Po raz kolejny najstarszy turniej tenisowy okazał się bardzo szczęśliwy dla Venus Williams. Już w pierwszym meczu, rozgrywanym na korcie nr 2, tzw. „cmentarzu gwiazd”, ponieważ przegrywali na nim m.in. Andre Agassi i Pete Sampras, była o krok od porażki z Ałłą Kudriawcewą. Po pierwszym secie przegranym przez Williams 2:6, nie popełniała tak wielu błędów w drugim, i wyrównała stan meczu, wygrywając 6:3. Decydujący set wygrała 7:5. W meczu II rundy przeciwko Hanie Šromovej, Williams dominowała, zwyciężając 6:2, 6:2. III runda okazała się najtrudniejszym spotkaniem dla Williams w całym turnieju: pokonała w niej Akiko Morigami 6:2, 3:6, 7:5. W meczu IV rundy rozgromiła nr 2 Mariję Szarapową 6:1, 6:3, rewanżując się tym samym za porażkę w tegorocznym turnieju Sony Ericsson Open w Miami. W ćwierćfinale pokonała nr 5, Swietłanę Kuzniecową 6:3, 6:4, rewanżując się za porażkę w Warszawie. W półfinale pokonała finalistkę French Open 2007, Anę Ivanović 6:2, 6:4. Tym samym, po raz szósty w karierze awansowała do finału Wimbledonu. Finał z nieoczekiwaną rywalką, nr 18 Marion Bartoli, która w półfinale pokonała rozstawioną z nr 1 Justine Henin, był jednostronnym widowiskiem. Wygrała 6:4, 6:1, i tym samym po raz czwarty mistrzostwo Wimbledonu i awans z 31. miejsca na 17. pozycję w rankingu WTA.

W US Open 2007 dotarła do półfinału, gdzie przegrała z Justine Henin. Tym samym nie pomściła swojej siostry Sereny, która przegrała z Henin w ćwierćfinale. W poprzednich rundach Venus Williams pokonała m.in. Anę Ivanović i Jelenę Janković.

36 zwycięstwo turniejowe w singlu odniosła w Seulu, pokonując w finale Mariję Kirilenko 6:3, 1:6, 6:4. W ćwierćfinale tej imprezy Venus pokonała Martę Domachowską 6:2, 6:3.

2008[edytuj | edytuj kod]

Sezon rozpoczęła od pokazowego turnieju, w którym pokonała Mariję Szarapową. Następnie wystąpiła w Australian Open, gdzie w IV rundzie pokonała Martę Domachowską 6:4, 6:4. W ćwierćfinale przegrała z Aną Ivanović 6:7, 4:6 (mimo prowadzenia w drugim secie 3-0). W turnieju deblowym wspólnie ze swoją siostrą Sereną, dotarły do ćwierćfinału imprezy.

W Qatar Total Open w Dosze dotarła do 3. rundy, w której przegrała ze Słowaczką Dominiką Cibulkovą 3:6, 3:6. Zagrała tam także w deblu z Dunką Caroline Wozniacki, jednakże odpadły w 2 rundzie. Występu w Regions Morgan Keegan Championships and The Cellular South Cup w hali na twardym korcie w Memfis Amerykanka nie zaliczy do udanych. Przegrała w pierwszej rundzie z Czeszką Petrą Kvitovą 6:2, 4:6, 3:6. W Canara Bank Bangalore Open bez straty seta dotarła do ćwierćfinału, w którym starła się z Rosjanką Wierą Zwonariową. Venus wygrała w dwóch setach. W półfinale zmierzyła się ze swoją młodszą siostrą Sereną. Pierwszego seta wygrała Serena 6:3, drugiego w tym samym stosunku Venus. O zwycięstwie zadecydował tie-break trzeciego seta, w którym Venus uległa młodszej siostrze 4-7. W turnieju Sony Ericsson Open na Florydzie odpadła w ćwierćfinale po porażce z Rosjanką Swietłaną Kuzniecową 4:6, 4:6. W Rzymie po raz kolejny osiągnęła 1/4 finału, ulegając Serbce Jelenie Janković 7:5, 2:6, 3:6. We French Open odpadła w 3. rundzie po porażce z Włoszką Flavią Pennettą.

Pierwszym wygranym turniejem Venus w 2008 roku okazał się Wimbledon. Amerykanka nie straciła w nim ani jednego seta. Zwyciężyła z: Naomi Cavaday, Anne Keothavong, Maríą José Martínez Sánchez, Alisą Klejbanową, Tamarine Tanasugarn oraz Jeleną Diemientjewą. W finale pokonała swoją młodszą siostrę 7:5, 6:4. Tym samym odniosła piąte zwycięstwo na kortach Wimbledonu, drugi raz drugie z rzędu. Ponadto w pojedynku finałowym Venus zaserwowała piłkę, która osiągnęła prędkość 208 km/h. Jest to oficjalny rekord świata, jeśli chodzi o szybkość zaserwowanej piłki w londyńskim turnieju.

Na Igrzyskach Olimpijskich w 2008 roku wraz z Sereną Williams zdobyły złoty medal w deblu.

Wygrała też kończący sezon turniej mistrzyń WTA Sony Ericsson Championship w Dosze. Było to jej pierwsze zwycięstwo w karierze w turnieju tej rangi. Zabrakło w nim obrończyni tytułu, Justine Henin, która w maju tego roku ogłosiła zakończenie tenisowej kariery. W drodze po tytuł i milion dolarów Venus pokonała w „grupie kasztanowej” Dinarę Safinę, Jelenę Diemientjewą i swoją młodszą siostrę Serenę, następnie w półfinale Jelenę Janković, a w finale Wierę Zwonariową.

2009[edytuj | edytuj kod]

Będąc rozstawioną z numerem 6. dotarła do drugiej rundy Australian Open, przegrywając z nierozstawioną Carlą Suarez Navarro. W grze deblowej wywalczyła tytuł w parze z siostrą Sereną. W lutym wygrała turniej w Dubaju po czym awansowała na piątą pozycję w rankingu WTA, oraz turniej w Acapulco.

Dotarła do dwóch półfinałów w Miami, gdzie przegrała w trzech setach z Sereną i w Rzymie, przegrywając z Safiną. W obydwóch po drodze eliminowała Agnieszkę Radwańską.

Odpadła w trzeciej rundzie French Open po porażce z Ágnes Szávay 0:6, 4:6. Jako obrończyni tytułu z Londynu, dotarła do ostatniej fazy. W finale Wimbledonu przegrała z Sereną 6:7, 2:6. Następnie doszła do finału w Stanford, gdzie uległa Marion Bartoli 2:6, 7:5, 4:6. W Cincinnati doszła do III rundy, gdzie przegrała z Flavią Pennettą 6:7, 4:6. W turnieju Rogers Cup odpadła w II rundzie, ulegając Katerynie Bondarenko 6:1, 5:7, 4:6. Na US Open doszła do IV rundy, przegrywając późniejszej zwyciężczyni, Kim Clijsters 0:6, 6:0, 4:6. W Tokio, w II rundzie uległa Anastasiji Pawluczenkowej, zaś tydzień później w Pekinie, podczas China Open, znów w II rundzie uległa Pawluczenkowej 6:3, 1:6, 4:6. W turnieju kończącym sezon 2009 doszła do finału, w którym przegrała z Sereną. Sezon 2009 zakończyła na 6. miejscu w rankingu WTA.

2010[edytuj | edytuj kod]

W Australian Open, jako rozstawiona z „piątką” doszła do ćwierćfinału, ulegając Li Na. Po Australian Open obroniła tytuł w Dubaju wygrywając w finale z Wiktoryją Azaranką 6:3, 7:5. Następnie wygrała turniej w Acapulco. W Miami, jako że była zawodniczką rozstawioną w pierwszej rundzie otrzymała „wolny los”. W II rundzie wygrała z Soraną Cirsteą 6:4, 6:3, zaś w trzeciej z Robertą Vinci 6:1, 6:4, w IV rundzie spotkała się z Danielą Hantuchovą i wygrała 1:6, 7:5, 6:4. W ćwierćfinale spotkała się z Agnieszką Radwańską, gdzie wygrała 6:3, 6:1. W półfinale wygrała z Marion Bartoli 6:3, 6:4. W finale została pokonana przez Kim Clijsters 2:6, 1:6. W ćwierćfinale turnieju w Rzymie przegrała 0:6, 1:6 z Jeleną Janković Podczas turnieju w Madrycie, w parze z siostrą Sereną Williams, wygrały turniej w deblu, zaś w grze pojedynczej przegrała w finale z Aravane Rezaï 2:6, 5:7. W turnieju French Open została rozstawiona z numerem 2, ale odpadła w IV rundzie z Nadią Pietrową 4:6, 3:6, z kolei w deblu wygrała ze swoją siostrą Sereną Williams swój 11 turniej wielkoszlemowy. Na Wimbledonie odpadła nieoczekiwanie w ćwierćfinale przegrywając z Cwetaną Pironkową 2:6, 3:6 (Bułgarka była wówczas sklasyfikowana na 82. miejscu w rankingu). Venus, wraz z siostrą Sereną, broniła tytułu w grze podwójnej, jednak odpadły one w ćwierćfinale, ulegając patrze rosyjskiej Jelena WiesninaWiera Zwonariowa. Po Wimbledonie starsza z sióstr Williams spadła na 4. pozycję w rankingu.

Z powodu kontuzji kolana Williams opuściła wszystkie turnieje US Open Series. Pod znakiem zapytania stał także jej występ w US Open, lecz ostatecznie Williams wróciła do zdrowia. Amerykanka bez problemów doszła do czwartej rundy. W następnych dwóch spotkaniach bez straty seta pokonała Szachar Pe’er oraz Franscescę Schiavone. W półfinale Venus zmierzyła się z broniącą tytułu Kim Clijsters. Williams wygrała pierwszego seta, lecz ostatecznie przegrała cały mecz 6:4, 6:7(2), 4:6. Z powodu kontuzji stopy, w Nowym Jorku nie grała Serena, więc Venus nie broniła tytułu mistrzowskiego w deblu.

Po US Open Amerykance odnowiła się kontuzja kolana, przez którą nie zagrała już do końca sezonu żadnego meczu i zmuszona była do wycofania się z WTA Tour Championships oraz z finału Pucharu Federacji, w którym to Venus miała zagrać przeciwko Włoszkom. Venus Williams, grając zaledwie 9 turniejów w sezonie, na koniec 2010 roku uplasowała się na 5. miejscu w rankingu singlowym, oraz na 11. w rankingu deblowym.

2011[edytuj | edytuj kod]

Z powodu przedłużającej się kontuzji, Amerykanka nie wzięła również udziału w turnieju Roland Garros; był to pierwszy turniej Wielkiego Szlema od czasów US Open z 2003 roku, w którym żadna z sióstr Williams nie zagrała.

Jednocześnie rozpoznano u Williams chorobę autoimmunologicznązespół Sjögrena. W związku z tym postanowiła przejść na weganizm[2][3].

2012[edytuj | edytuj kod]

Venus Williams serwuje na Roland Garros.

Na przełomie czerwca i lipca triumfowała w wielkoszlemowym Wimbledonie w grze podwójnej kobiet, gdzie występowała razem z siostrą, Sereną. W finałowym pojedynku pokonały Andreę Hlaváčkovą i Lucie Hradecką 7:5, 6:4.

W grze podwójnej podczas zawodów organizowanych z okazji XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich uczestniczyła razem z siostrą. Razem zdobyły trzeci złoty medal igrzysk olimpijskich w rozgrywkach deblowych. W finale pokonały ponownie Andreę Hlaváčkovą i Lucie Hradecką wynikiem 6:4, 6:4. W sierpniu podczas turnieju w Cincinnati Amerykanka odpadła w półfinale, przegrywając z Chinką Li Na 5:7, 6:3, 1:6. Był to jej pierwszy od dwóch lat mecz o wejście do finału turnieju w grze pojedynczej. W październiku zwyciężyła w zawodach singlowych w Luksemburgu, gdzie w finale pokonała Monicę Niculescu wynikiem 6:2, 6:3.

2013[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2013 Venus Williams rozpoczęła od wielkoszlemowego turnieju Australian Open, gdzie została rozstawiona z numerem dwudziestym piątym. W pierwszym meczu wygrała z Galiną Woskobojewą 6:1, 6:0, w następnej rundzie zwyciężyła Alizé Cornet 6:3, 6:3. W trzecim meczu Amerykanka uległa Marii Szarapowej 1:6, 3:6. W rywalizacji deblistek razem ze swoją siostrą osiągnęły ćwierćfinał zawodów.

We Florianopolis najwyżej rozstawiona Amerykanka w pierwszej rundzie pokonała Mirjanę Lučić-Baroni, w drugiej Garbiñe Muguruzę, a w ćwierćfinale Magdalénę Rybárikovą. W półfinale uległa Oldze Puczkowej 6:4, 4:6, 5:7. W Miami w drugiej rundzie pokonała Kimiko Date-Krumm 7:6(3), 3:6, 6:4, ale kolejne spotkanie oddała walkowerem Sloane Stephens. W Charleston ponownie osiągnęła półfinał. Swój udział rozpoczęła od zwycięstw nad Móniką Puig i Varvarą Lepchenko, a w ćwierćfinale zwyciężyła z Madison Keys. W meczu półfinałowym zmierzyła się ze swoją młodszą siostrą, z którą przegrała 1:6, 2:6.

W Rzymie przegrała w pierwszej rundzie z Laurą Robson 3:6, 2:6. W przypadku wygranej, przeciwniczką Amerykanki byłaby jej siostra. Na French Open przegrała w pierwszej rundzie z Urszulą Radwańską 6:7(5), 7:6(4), 4:6. Mecz pierwszej rundy debla siostry oddały walkowerem. Z udziału w Wimbledonie zrezygnowała[4].

Pierwszy mecz po przerwie rozegrała w Toronto. Przegrała w pierwszej rundzie z Kirsten Flipkens 6:0, 4:6, 2:6. W Cincinnati awansowała do drugiej rundy. Podczas US Open pokonała w pierwszej rundzie Flipkens 6:1, 6:2, natomiast w kolejnym meczu uległa Zheng Jie 3:6, 6:2, 6:7(5). W grze podwójnej siostry Williams osiągnęły półfinał.

Kolejnym turniejem, w którym Amerykanka wzięła udział, były zawody WTA Premier 5 w Tokio. Awansowała w nich do półfinału, pokonując wcześniej m.in. w drugiej rundzie najwyżej rozstawioną Azarankę 6:2, 6:4. W meczu o finał przegrała z Petrą Kvitovą wynikiem 6:3, 3:6, 6:7(2). Udział w rozgrywkach w Pekinie, tak jak wszystkie półfinalistki z Tokio, rozpoczęła od drugiej rundy. Przegrała w niej z Sabine Lisicki 1:6, 2:6. W zawodach debla, do których Williams otrzymały dziką kartę, przegrały w pierwszym meczu.

2014[edytuj | edytuj kod]

Venus Williams rozpoczęła sezon 2014 od udziału w zawodach w Auckland. Osiągnęła w nich finał, w którym przegrała z Aną Ivanović 2:6, 7:5, 4:6. Z Australian Open odpadła po spotkaniu pierwszej rundy, w którym lepsza okazała się Jekatierina Makarowa.

Następnie uległa Petrze Kvitovej w drugiej rundzie zawodów w Dosze. W finale Dubaju pokonała Alizé Cornet – półfinałową przeciwniczkę swojej siostry – wynikiem 6:3, 6:0.

Williams osiągnęła również finał w Montrealu, w którym przegrała z Agnieszką Radwańską. Zakończyła sezon na miejscu 19.

2015[edytuj | edytuj kod]

W Auckland tym razem wygrała finał (z Caroline Wozniacki). W Dosze doszła do półfinału. Jesienią zwyciężyła w turniejach chińskich w Wuhanie i Zhuhai. Pozwoliło jej to zakończyć rok na 7. pozycji.

2016[edytuj | edytuj kod]

Podczas okresu gry na kortach australijskich nie wygrała żadnego meczu, ale dwukrotnie triumfowała podczas starcia z Polską w ramach Pucharu Federacji. Następnie wygrała zawody w Kaohsiung, jednak w Indian Wells i Miami przegrywała na samym początku. Po słabych występach na kortach ziemnych osiągnęła półfinał Wimbledonu, w którym musiała uznać wyższość Angelique Kerber. W Stanford dotarła do finału, z kolei w Montrealu i na igrzyskach olimpijskich nie odniosła sukcesów. Na US Open przegrała w tie-breaku decydującego seta w czwartej rundzie z Plíškovą.

2017[edytuj | edytuj kod]

W Australian Open doszła do finału, w którym przegrała ze swoją siostrą. W Miami pokonała Kuzniecową i Kerber, ale w półfinale uległa Koncie. Zrewanżowała się jej w Rzymie oraz na Wimbledonie, w którym osiągnęła finał, ulegając w nim Garbiñe Muguruzie. Dotarła do półfinału US Open, w którym przegrała ze zdobywczynią tytułu Sloane Stephens.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 2011 roku wykryto u niej zespół Sjögrena, tj. chorobę autoimmunologiczną. Przeszła wówczas na dietę wegańską, którą stosuje do tej pory. Jej siostra, Serena, także zmieniła nawyki żywieniowe i stosuje dietę roślinną[5][6][7].

Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Legenda

     W, wygrany turniej

      F, przegrana w finale

      SF, przegrana w półfinale

      QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A QF QF A SF QF F 3R 4R 1R A QF 2R QF 3R A 3R 1R QF 1R F 1R 3R 1R 2R A A 0 / 21 54 – 21
French Open A A 2R QF 4R QF 1R F 4R QF 3R QF 3R 3R 3R 4R A 2R 1R 2R 1R 4R 4R 1R 1R 1R 1R A A 0 / 24 48 – 24
Wimbledon A A 1R QF QF W W F F 2R W 3R W W F QF 4R 1R A 3R 4R SF F 3R 1R NH 2R A 1R 5 / 24 90 – 19
US Open A A F SF SF W W F A 4R QF A SF QF 4R SF 2R 2R 2R 3R QF 4R SF 3R 2R 1R A 1R 1R 2 / 24 79 – 21
Ranking na koniec roku 204 216 22 5 3 3 3 2 11 9 10 48 8 6 6 5 103 24 49 19 7 17 5 40 53 78 313 1010 7 / 93 271 – 85

Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 3R SF A W A W A A A A QF W W A A QF A A A A A A A A A A 4 / 8 36 – 4
French Open A A A A W A A A A A A A A A 3R W A A 1R A A 3R A 3R A A 1R A A 2 / 7 18 – 5
Wimbledon A A A 1R A W 3R W 3R A A A 2R W W QF A W A 2R A W A A A NH A A A 6 / 12 45 – 6
US Open A A 1R A W SF 3R A A A A A A A W A A 3R SF QF A A A A A A A 1R A 2 / 9 27 – 7
Ranking na koniec roku 121 36 10 54 54 23 3 11 31 63 133 31 201 1384 1327 14 / 36 126 – 22

Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A W A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A 1R A A A 1 / 2 5 – 1
French Open A A A W A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A NH A A A 1 / 1 6 – 0
Wimbledon A A 1R SF QF A A A A A 3R F A A A A A A A A A A A A 2R NH 2R 2R A 0 / 8 15 – 7
US Open A A A QF A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A NH A A A 0 / 1 2 – 1
2 / 12 28 – 9

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
Puchar Wielkiego Szlema
WTA Elite Trophy
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 83 (49–34)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 6 września 1997 US Open Twarda Szwajcaria Martina Hingis 0:6, 4:6
Finalistka 2. 17 stycznia 1998 Sydney Twarda Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 1:6, 3:6
Zwyciężczyni 1. 1 marca 1998 Oklahoma Twarda Południowa Afryka Joannette Kruger 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 2. 29 marca 1998 Miami Twarda Rosja Anna Kurnikowa 2:6, 6:4, 6:1
Finalistka 3. 10 maja 1998 Rzym Ceglana Szwajcaria Martina Hingis 2:6, 6:3, 2:6
Finalistka 4. 2 sierpnia 1998 Stanford Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 4:6, 7:5, 4:6
Zwyciężczyni 3. 4 października 1998 Monachium Twarda (hala) Szwajcaria Patty Schnyder 6:2, 3:6, 6:2
Finalistka 5. 18 października 1998 Zurych Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 5:7, 3:6
Finalistka 6. 21 lutego 1999 Hanower Dywanowa (hala) Czechy Jana Novotná 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 4. 28 lutego 1999 Oklahoma Twarda (hala) Południowa Afryka Amanda Coetzer 6:4, 6:0
Zwyciężczyni 5. 28 marca 1999 Miami Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams 6:1, 4:6, 6:4
Zwyciężczyni 6. 2 maja 1999 Hamburg Ceglana Francja Mary Pierce 6:0, 6:3
Zwyciężczyni 7. 9 maja 1999 Rzym Ceglana Francja Mary Pierce 6:4, 6:2
Finalistka 7. 1 sierpnia 1999 Stanford Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 6:7(1), 2:6
Finalistka 8. 8 sierpnia 1999 San Diego Twarda Szwajcaria Martina Hingis 4:6, 0:6
Zwyciężczyni 8. 28 sierpnia 1999 New Haven Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 6:2, 7:5
Finalistka 9. 3 października 1999 Monachium Twarda (hala) Stany Zjednoczone Serena Williams 1:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni 9. 17 października 1999 Zurych Twarda (hala) Szwajcaria Martina Hingis 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 10. 8 lipca 2000 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 6:3, 7:6(3)
Zwyciężczyni 11. 30 lipca 2000 Stanford Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 6:1, 6:4
Zwyciężczyni 12. 6 sierpnia 2000 San Diego Twarda Stany Zjednoczone Monica Seles 6:0, 6:7(3), 6:3
Zwyciężczyni 13. 26 sierpnia 2000 New Haven Twarda Stany Zjednoczone Monica Seles 6:2, 6:4
Zwyciężczyni 14. 9 września 2000 US Open Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 6:4, 7:5
Zwyciężczyni 15. 1 października 2000 Sydney Twarda Rosja Jelena Diemientjewa 6:2, 6:4
Finalistka 10. 22 października 2000 Linz Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 4:6, 6:3, 2:6
Zwyciężczyni 16. 31 marca 2001 Miami Twarda Stany Zjednoczone Jennifer Capriati 4:6, 6:1, 7:6(4)
Zwyciężczyni 17. 6 maja 2001 Hamburg Ceglana Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy 6:3, 6:0
Zwyciężczyni 18. 7 lipca 2001 Wimbledon Trawiasta Belgia Justine Henin 6:1, 3:6, 6:0
Zwyciężczyni 19. 5 sierpnia 2001 San Diego Twarda Stany Zjednoczone Monica Seles 6:2, 6:3
Zwyciężczyni 20. 25 sierpnia 2001 New Haven Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 7:6(6), 6:4
Zwyciężczyni 21. 8 września 2001 US Open Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams 6:2, 6:4
Zwyciężczyni 22. 6 stycznia 2002 Gold Coast Twarda Belgia Justine Henin 7:5, 6:2
Zwyciężczyni 23. 10 lutego 2002 Paryż Dywanowa (hala) Jelena Dokić walkower
Zwyciężczyni 24. 17 lutego 2002 Antwerpia Dywanowa (hala) Belgia Justine Henin 6:3, 5:7, 6:3
Zwyciężczyni 25. 14 kwietnia 2002 Amelia Island Ceglana Belgia Justine Henin 2:6, 7:5, 7:6(5)
Finalistka 11. 5 maja 2002 Hamburg Ceglana Belgia Kim Clijsters 6:1, 3:6, 4:6
Finalistka 12. 9 czerwca 2002 French Open Ceglana Stany Zjednoczone Serena Williams 5:7, 3:6
Finalistka 13. 7 lipca 2002 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Serena Williams 6:7(4), 3:6
Zwyciężczyni 26. 28 lipca 2002 Stanford Twarda Belgia Kim Clijsters 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 27. 4 sierpnia 2002 San Diego Twarda Jelena Dokić 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 28. 23 sierpnia 2002 New Haven Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 7:5, 6:0
Finalistka 14. 8 września 2002 US Open Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams 4:6, 3:6
Finalistka 15. 26 stycznia 2003 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams 6:7(4), 6:3, 4:6
Zwyciężczyni 29. 16 lutego 2003 Antwerpia Dywanowa (hala) Belgia Kim Clijsters 6:2, 6:4
Finalistka 16. 4 maja 2003 Warszawa Ceglana Francja Amélie Mauresmo 7:6(6), 0:6, 0:3 krecz
Finalistka 17. 6 lipca 2003 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Serena Williams 6:4, 4:6, 2:6
Zwyciężczyni 30. 18 kwietnia 2004 Charleston Ceglana Hiszpania Conchita Martínez 2:6, 6:2, 6:1
Zwyciężczyni 31. 2 maja 2004 Warszawa Ceglana Rosja Swietłana Kuzniecowa 6:1, 6:4
Finalistka 18. 9 maja 2004 Berlin Ceglana Francja Amélie Mauresmo walkower
Finalistka 19. 18 lipca 2004 Stanford Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 6:7(4), 7:5, 6:7(4)
Finalistka 20. 20 lutego 2005 Antwerpia Dywanowa (hala) Francja Amélie Mauresmo 6:4, 5:7, 4:6
Zwyciężczyni 32. 22 maja 2005 Stambuł Ceglana Czechy Nicole Vaidišová 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 33. 2 lipca 2005 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 4:6, 7:6(4), 9:7
Finalistka 21. 31 lipca 2005 Stanford Twarda Belgia Kim Clijsters 5:7, 2:6
Zwyciężczyni 34. 24 lutego 2007 Memphis Dywanowa (hala) Izrael Szachar Pe’er 6:1, 6:1
Zwyciężczyni 35. 7 lipca 2007 Wimbledon Trawiasta Francja Marion Bartoli 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 36. 30 września 2007 Seul Twarda Rosja Marija Kirilenko 6:3, 1:6, 6:4
Finalistka 22. 6 października 2007 Tokio Twarda Francja Virginie Razzano 6:4, 6:7(7), 4:6
Zwyciężczyni 37. 5 lipca 2008 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Serena Williams 7:5, 6:4
Zwyciężczyni 38. 19 października 2008 Zurych Twarda (hala) Włochy Flavia Pennetta 7:6(1), 6:2
Zwyciężczyni 39. 9 listopada 2008 Doha Twarda Rosja Wiera Zwonariowa 6:7(5), 6:0, 6:2
Zwyciężczyni 40. 21 lutego 2009 Dubaj Twarda Francja Virginie Razzano 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 41. 1 marca 2009 Acapulco Ceglana Włochy Flavia Pennetta 6:1, 6:2
Finalistka 23. 5 lipca 2009 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Serena Williams 6:7(3), 2:6
Finalistka 24. 2 sierpnia 2009 Stanford Twarda Francja Marion Bartoli 2:6, 7:5, 4:6
Finalistka 25. 1 listopada 2009 Doha Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams 2:6, 6:7(4)
Zwyciężczyni 42. 20 lutego 2010 Dubaj Twarda Białoruś Wiktoryja Azaranka 6:3, 7:5
Zwyciężczyni 43. 27 lutego 2010 Acapulco Ceglana Słowenia Polona Hercog 2:6, 6:2, 6:3
Finalistka 26. 3 kwietnia 2010 Miami Twarda Belgia Kim Clijsters 2:6, 1:6
Finalistka 27. 16 maja 2010 Madryt Ceglana Francja Aravane Rezaï 2:6, 5:7
Zwyciężczyni 44. 21 października 2012 Luksemburg Twarda (hala) Rumunia Monica Niculescu 6:2, 6:3
Finalistka 28. 4 stycznia 2014 Auckland Twarda Serbia Ana Ivanović 2:6, 7:5, 4:6
Zwyciężczyni 45. 22 lutego 2014 Dubaj Twarda Francja Alizé Cornet 6:3, 6:0
Finalistka 29. 10 sierpnia 2014 Montreal Twarda Polska Agnieszka Radwańska 4:6, 2:6
Finalistka 30. 14 września 2014 Québec Dywanowa (hala) Chorwacja Mirjana Lučić-Baroni 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 46. 10 stycznia 2015 Auckland Twarda Dania Caroline Wozniacki 2:6, 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 47. 3 października 2015 Wuhan Twarda Hiszpania Garbiñe Muguruza 6:3, 3:0 krecz
Zwyciężczyni 48. 8 listopada 2015 Zhuhai Twarda (hala) Czechy Karolína Plíšková 7:5, 7:6(6)
Zwyciężczyni 49. 14 lutego 2016 Kaohsiung Twarda Japonia Misaki Doi 6:4, 6:2
Finalistka 31. 24 lipca 2016 Stanford Twarda Wielka Brytania Johanna Konta 5:7, 7:5, 2:6
Finalistka 32. 28 stycznia 2017 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams 4:6, 4:6
Finalistka 33. 15 lipca 2017 Wimbledon Trawiasta Hiszpania Garbiñe Muguruza 5:7, 0:6
Finalistka 34. 29 października 2017 Singapur Twarda (hala) Dania Caroline Wozniacki 4:6, 4:6

Gra podwójna 23 (22–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 1 marca 1998 Oklahoma Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams Rumunia Cătălina Cristea
Australia Kristine Kunce
7:5, 6:2
Zwyciężczyni 2. 18 października 1998 Zurych Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Serena Williams Południowa Afryka Mariaan de Swardt
Ukraina Ołena Tatarkowa
5:7, 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 3. 21 lutego 1999 Hanower Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Serena Williams Francja Alexandra Fusai
Francja Nathalie Tauziat
5:7, 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 4. 5 czerwca 1999 French Open Ceglana Stany Zjednoczone Serena Williams Szwajcaria Martina Hingis
Rosja Anna Kurnikowa
6:3, 6:7(2), 8:6
Finalistka 1. 8 sierpnia 1999 San Diego Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Stany Zjednoczone Corina Morariu
4:6, 1:6
Zwyciężczyni 5. 12 września 1999 US Open Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams Stany Zjednoczone Chanda Rubin
Francja Sandrine Testud
4:6, 6:1, 6:4
Zwyciężczyni 6. 9 lipca 2000 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Serena Williams Francja Julie Halard-Decugis
Japonia Ai Sugiyama
6:3, 6:2
Zwyciężczyni 7. 1 października 2000 Sydney Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams Holandia Kristie Boogert
Holandia Miriam Oremans
6:1, 6:1
Zwyciężczyni 8. 28 stycznia 2001 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Stany Zjednoczone Corina Morariu
6:2, 4:6, 6:4
Zwyciężczyni 9. 6 lipca 2002 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Serena Williams Hiszpania Virginia Ruano Pascual
Argentyna Paola Suárez
6:2, 7:5
Zwyciężczyni 10. 26 stycznia 2003 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams Hiszpania Virginia Ruano Pascual
Argentyna Paola Suárez
4:6, 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 11. 5 lipca 2008 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Serena Williams Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Samantha Stosur
6:2, 6:2
Zwyciężczyni 12. 24 sierpnia 2008 Pekin Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams Hiszpania Anabel Medina Garrigues
Hiszpania Virginia Ruano Pascual
6:2, 6:0
Zwyciężczyni 13. 31 stycznia 2009 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams Słowacja Daniela Hantuchová
Japonia Ai Sugiyama
6:3, 6:3
Zwyciężczyni 14. 4 lipca 2009 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Serena Williams Australia Samantha Stosur
Stany Zjednoczone Rennae Stubbs
7:6(4), 6:4
Zwyciężczyni 15. 2 sierpnia 2009 Stanford Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams Chan Yung-jan
Rumunia Monica Niculescu
6:4, 6:1
Zwyciężczyni 16. 12 września 2009 US Open Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams Zimbabwe Cara Black
Stany Zjednoczone Liezel Huber
6:2, 6:2
Zwyciężczyni 17. 30 stycznia 2010 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams Zimbabwe Cara Black
Stany Zjednoczone Liezel Huber
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 18. 17 maja 2010 Madryt Ceglana Stany Zjednoczone Serena Williams Argentyna Gisela Dulko
Włochy Flavia Pennetta
6:2, 7:5
Zwyciężczyni 19. 3 czerwca 2010 French Open Ceglana Stany Zjednoczone Serena Williams Czechy Květa Peschke
Słowenia Katarina Srebotnik
6:2, 6:3
Zwyciężczyni 20. 6 lipca 2012 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Serena Williams Czechy Andrea Hlaváčková
Czechy Lucie Hradecká
7:5, 6:4
Zwyciężczyni 21. 5 sierpnia 2012 Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Serena Williams Czechy Andrea Hlaváčková
Czechy Lucie Hradecká
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 22. 9 lipca 2016 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Serena Williams Węgry Tímea Babos
Kazachstan Jarosława Szwiedowa
6:3, 6:4

Gra mieszana 4 (2–2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 31 stycznia 1998 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Justin Gimelstob Czechy Helena Suková
Czechy Cyril Suk
6:2, 6:1
Zwyciężczyni 2. 6 czerwca 1998 French Open Ceglana Stany Zjednoczone Justin Gimelstob Stany Zjednoczone Serena Williams
Argentyna Luis Lobo
6:4, 6:4
Finalistka 1. 9 lipca 2006 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Bob Bryan Rosja Wiera Zwonariowa
Izrael Andy Ram
3:6, 2:6
Finalistka 2. 14 sierpnia 2016 Rio de Janeiro Twarda Stany Zjednoczone Rajeev Ram Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
Stany Zjednoczone Jack Sock
7:6(3), 1:6, 7–10

Występy w Turnieju Mistrzyń[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
1999 Półfinał Szwajcaria Martina Hingis 4:6, 6:7(2)
2002 Półfinał Belgia Kim Clijsters 0:5 krecz
2008 Zwycięstwo Rosja Wiera Zwonariowa 6:7(5), 6:0, 6:2
2009 Finał Stany Zjednoczone Serena Williams 2:6, 6:7(4)
2017 Finał Dania Caroline Wozniacki 4:6, 4:6

W grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2009 Półfinał Stany Zjednoczone Serena Williams Hiszpania Nuria Llagostera Vives
Hiszpania María José Martínez Sánchez
6:2, 3:6, 8–10

Występy w Turnieju WTA Elite Trophy[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2015 Zwycięstwo Czechy Karolína Plíšková 7:5, 7:6(6)

Występy w igrzyskach olimpijskich[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Sydney 2000, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone [2]
I runda  Słowacja: Henrieta Nagyová 6:2, 6:2
II runda  Tajlandia: Tamarine Tanasugarn 6:2, 6:3
III runda  Niemcy: Jana Kandarr 6:2, 6:2
Ćwierćfinał  Hiszpania: Arantxa Sánchez Vicario [5] 3:6, 6:2, 6:4
Półfinał  Stany Zjednoczone: Monica Seles [3] 6:1, 4:6, 6:3
O złoty medal  Rosja: Jelena Diemientjewa 6:2, 6:4
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach 2004, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone [6]
I runda  Węgry: Melinda Czink [W] 6:1, 6:2
II runda  Słowenia: Maja Matevžič 6:0, 6:0
III runda  Francja: Mary Pierce 4:6, 4:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone [7]
I runda  Szwajcaria: Timea Bacsinszky 6:3, 6:2
II runda  Czechy: Iveta Benešová 6:1, 6:4
III runda  Białoruś: Wiktoryja Azaranka [12] 6:3, 6:2
Ćwierćfinał  Chiny: Li Na 5:7, 5:7
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone
I runda  Włochy: Sara Errani 6:3, 6:1
II runda  Kanada: Aleksandra Wozniak 6:1, 6:3
III runda  Niemcy: Angelique Kerber [7] 6:7(5), 6:7(5)
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone [5]
I runda  Belgia: Kirsten Flipkens 6:4, 3:6, 6:7(5)

Gra podwójna[edytuj | edytuj kod]

Runda Partnerka Przeciwniczki Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Sydney 2000, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone
I runda Stany Zjednoczone Serena Williams  Kanada: Sonya Jeyaseelan / Vanessa Webb 6:3, 6:1
II runda  Rosja: Jelena Lichowcewa / Anastasija Myskina 4:6, 6:2, 6:3
Ćwierćfinał  Francja: Julie Halard-Decugis / Amélie Mauresmo [1] 6:3, 6:2
Półfinał  Belgia: Els Callens / Dominique Van Roost [5] 6:4, 6:1
O złoty medal  Holandia: Kristie Boogert / Miriam Oremans 6:1, 6:1
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach 2004, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone
I runda Stany Zjednoczone Chanda Rubin  Chiny: Li Ting / Sun Tiantian [8] 5:7, 6:1, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone
I runda Stany Zjednoczone Serena Williams [2]  Czechy: Iveta Benešová / Nicole Vaidišová 4:6, 7:5, 6:1
II runda  Japonia: Ayumi Morita / Ai Sugiyama 7:5, 6:2
Ćwierćfinał  Rosja: Jelena Wiesnina / Wiera Zwonariowa [7] 6:4, 6:0
Półfinał  Ukraina: Alona Bondarenko / Kateryna Bondarenko [6] 4:6, 6:4, 6:1
O złoty medal  Hiszpania: Anabel Medina Garrigues / Virginia Ruano Pascual [4] 6:2, 6:0
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone
I runda Stany Zjednoczone Serena Williams  Rumunia: Sorana Cîrstea / Simona Halep 6:3, 6:2
II runda  Niemcy: Angelique Kerber / Sabine Lisicki [5] 6:2, 7:5
Ćwierćfinał  Włochy: Sara Errani / Roberta Vinci [2] 6:1, 6:1
Półfinał  Rosja: Marija Kirilenko / Nadieżda Pietrowa [3] 7:5, 6:4
O złoty medal  Czechy: Andrea Hlaváčková / Lucie Hradecká [4] 6:4, 6:4
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone
I runda Stany Zjednoczone Serena Williams [1]  Czechy: Lucie Šafářová / Barbora Strýcová 3:6, 4:6

Gra mieszana[edytuj | edytuj kod]

Runda Partner Przeciwnicy Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone
I runda Stany Zjednoczone Rajeev Ram  Holandia: Kiki Bertens / Jean-Julien Rojer 6:7(3), 7:6(3), 10–8
Ćwierćfinał  Włochy: Roberta Vinci / Fabio Fognini 6:3, 7:5
Półfinał  Indie: Sania Mirza / Rohan Bopanna [4] 2:6, 6:2, 10–3
O złoty medal  Stany Zjednoczone: Bethanie Mattek-Sands / Jack Sock 7:6(3), 1:6, 7–10

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Patryk Karwowski: King Richard: Zwycięska rodzina (2021). Po napisach, 2022-02-13. [dostęp 2022-03-15]. (pol.).
  2. Rachel Quigley: ‘I won’t let it beat me:' Venus Williams opens up about being diagnosed with incurable Sjogren’s syndrome at 31. dailymail.co.uk, 2011-12-28. [dostęp 2016-04-22]. (ang.).
  3. CBS News: Venus Williams: I’m a raw vegan. cbsnews.com, 2012-07-10. [dostęp 2016-04-22]. (ang.).
  4. Piotr Wróbel: Tegoroczny Wimbledon bez Venus Williams!. [w:] Wimbledon [on-line]. sportowefakty.pl, 2013-06-18. [dostęp 2013-06-19]. (pol.).
  5. This Drastic Diet Change Helped Venus Williams Fight Her Autoimmune Condition, „Health.com” [dostęp 2018-10-21] (ang.).
  6. Lindsey Lanquist, This Is What Venus Williams Really Eats In A Day, „SELF” [dostęp 2018-10-21] (ang.).
  7. Serena Williams and other top athletes are vegan – so can a plant-based diet give you the edge?, 15 marca 2018 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-22].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]