Veraicon
.jpg)
Veraicon (łac. icona vera), chusta św. Weroniki – rodzaj acheiropoietosu. Obraz oblicza Jezusa Chrystusa, które według tradycji odbiło się na chuście św. Weroniki, którą ocierała z potu twarz Jezusa w jego drodze na Golgotę[1].
Veraicon jest najbardziej popularnym rodzajem acheiropoietosu w chrześcijańskiej sztuce zachodniej. Motyw ten rozpowszechnił się od czasów późnego średniowiecza, kiedy to podejście św. Weroniki do Chrystusa w drodze na Golgotę zostało włączone w cykl drogi krzyżowej[1][2]. Veraicon w sztuce zachodniej najczęściej przedstawia cierpiącą twarz Chrystusa. Ma on często zamknięte oczy, cierniową koronę i męczeński wyraz twarzy[1].
W sztuce veraicon może występować samodzielnie, może też być trzymany przez św. Weronikę lub przez anioły. Jako motyw samodzielny może być elementem arma Christi[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Acheiropita, [w:] Krystyna Kubalska-Sulkiewicz (red.), Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Wyd. 5, 2 dodr, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 1, ISBN 978-83-01-12365-9 [dostęp 2023-06-24].
- ↑ Katarzyna Jarmuł, Motyw ikonograficzny Veraikonu w sztuce śląskiej. Tradycja kultu świętego oblicza w regionie Śląska w okresie późnego średniowiecza., [w:] Ewa Chojecka (red.), Sztuka Górnego Śląska na przecięciu dróg europejskich i regionalnych, Muzeum Śląskie, 1999, s. 46, ISBN 83-47455-11-3.
