Virgilijus Alekna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Virgilijus Alekna
Ilustracja
Virgilijus Alekna, Bydgoszcz 2007
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1972
Terpeikiai

Wzrost

200 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Litwa
Igrzyska olimpijskie
złoto Sydney 2000 lekkoatletyka
(rzut dyskiem)
złoto Ateny 2004 lekkoatletyka
(rzut dyskiem)
brąz Pekin 2008 lekkoatletyka
(rzut dyskiem)
Mistrzostwa świata
złoto Paryż 2003 rzut dyskiem
złoto Helsinki 2005 rzut dyskiem
srebro Ateny 1997 rzut dyskiem
srebro Edmonton 2001 rzut dyskiem
Mistrzostwa Europy
złoto Göteborg 2006 rzut dyskiem
srebro Monachium 2002 rzut dyskiem
brąz Budapeszt 1998 rzut dyskiem
Odznaczenia
Wielki Krzyż Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa) Wielki Krzyż Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa) Krzyż Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa) Krzyż Kawalerski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa)

Virgilijus Alekna (ur. 13 lutego 1972 w Terpeikiai w rejonie kupiszeckim) – litewski lekkoatleta, dyskobol, dwukrotny mistrz olimpijski, dwukrotny mistrz świata, mistrz Europy. Poseł na Sejm Republiki Litewskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Od początku lat 90. zaliczał się do światowej czołówki w rzucie dyskiem, na LIO w Atlancie w 1996 zajął piąte miejsce. Początkowo konkurował głównie z Niemcem Larsem Riedlem, jednak z ich pojedynków zazwyczaj ten ostatni wychodził zwycięsko, zwłaszcza podczas najbardziej prestiżowych zawodów (w tym w mistrzostwach świata w 1997, gdzie litewski sportowiec zdobył srebrny medal). Gdy Niemiec był blisko zakończenia kariery, Virgilijus Alekna zaczął osiągać największe sukcesy. Pokonał go m.in. podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Sydney w 2000, jednak przegrał z Larsem Riedlem rok później na mistrzostwach świata. Dwa lata później na mistrzostwach świata w Saint-Denis zdobył po raz pierwszy tytuł mistrzowski, który obronił dwa lata później na mistrzostwach świata w Helsinkach, pokonując Estończyka Gerda Kantera. Wcześniej obronił też złoty medal olimpijski podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Atenach w 2004. Początkowo przyznano mu wówczas drugie miejsce, ale rzucającego najdalej w konkursie Węgra Róberta Fazekasa zdyskwalifikowano za niepoddanie się testowi dopingowemu. W 2006 zdobył tytuł mistrza Europy w Göteborgu. W 2007 zajął czwarte miejsce na mistrzostwach świata w Osace. Podczas LIO w Pekinie w 2008 wywalczył brązowy medal. Wystartował także na LIO w Londynie w 2012, zajmując czwarte miejsce w zawodach.

W trakcie kariery sportowej zwyciężał również w innych prestiżowych zawodach, m.in. czterokrotnie wygrał Światowy Finał IAAF (2003, 2005, 2006 oraz 2009), a dwukrotnie Puchar Świata w lekkoatletyce (w Johannesburgu w 1998 oraz w Atenach w 2006). Zwycięzca łącznej punktacji Diamentowej Ligi 2011 w rzucie dyskiem[1]. Jest laureatem licznych nagród sportowych – czterokrotnie (2000, 2004, 2005 oraz 2006) był wybierany najlepszym sportowcem roku na Litwie, w 2000 otrzymał tytuł Track & Field Athlete of the Year przyznawany przez miesięcznik „Track & Field News”. W 2005 Europejskie Stowarzyszenie Lekkiej Atletyki wyróżniło go tytułem European Athlete of the Year Trophy.

We wrześniu 2012 ogłosił zakończenie kariery sportowej[2], deklarując chęć kandydowania na prezesa Litewskiego Narodowego Komitetu Olimpijskiego[3]. W wyborach przegrał (stosunkiem głosów 43:57) z mistrzynią olimpijską w strzelectwie Dainą Gudzinevičiūtė[4]. Kilka tygodni później ogłosił przedłużenie kariery o kolejny rok[5]. W sierpniu 2013 odpadł w eliminacjach podczas mistrzostw świata w Moskwie.

Jego rekord życiowy w rzucie dyskiem – 73,88 m (2000) – jest drugim najlepszym wynikiem w historii tej konkurencji i rekordem Litwy.

Pozostała działalność[edytuj | edytuj kod]

W 2005 ukończył studia na Litewskiej Akademii Wychowania Fizycznego, magisterium na tej uczelni uzyskał w 2009. W latach 1994–2011 był pracownikiem ministerstwa spraw wewnętrznych, zatrudnionym w służbie zajmującej się ochroną najważniejszych osób w państwie. Następnie do 2016 pełnił funkcję doradcy ministra spraw wewnętrznych do spraw sportu. W 2016 przyjął propozycję Ruchu Liberalnego Republiki Litewskiej wystartowania z jego listy wyborczej do Sejmu[6]. W wyborach tych uzyskał mandat poselski[7]. W 2020 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję[8].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty, ma córkę i dwóch synów[9]. Jego syn Mykolas Alekna również został dyskobolem[10].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Spectacular conclusion to 2011 Diamond Race in Brussels – Samsung Diamond League, FINAL. iaaf.org, 16 września 2011. [dostęp 2016-09-14]. (ang.).
  2. V. Alekna Briuselyje baigė įspūdingą savo karjerą. lrytas.lt, 8 września 2012. [dostęp 2016-09-14]. (lit.).
  3. Alekna chce zostać prezesem Litewskiego Komitetu Olimpijskiego. wp.pl, 8 września 2012. [dostęp 2016-09-14].
  4. Champion shooter Daina Gudzinevičiūtė elected president of Lithuanian National Olympic Committee. 15min.lt, 23 listopada 2012. [dostęp 2016-09-14]. (lit.).
  5. Słynny litewski dyskobol chce kontynuować karierę. sportowefakty.pl, 23 listopada 2012. [dostęp 2016-09-14].
  6. Sylwetka kandydata do Sejmu Republiki Litewskiej na stronie Głównej Komisji Wyborczej. [dostęp 2016-09-14]. (lit.).
  7. Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2016. [dostęp 2016-10-10]. (lit.).
  8. Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2020. [dostęp 2020-10-13]. (lit.).
  9. Nota biograficzna na stronie Sejmu Republiki Litewskiej. [dostęp 2021-08-23]. (lit.).
  10. V. Alekna džiaugiasi sūnui Mykolui tapus Europos čempionu: „Viskas prasidėjo nuo tėčio batų”. zmones.lt, 19 lipca 2021. [dostęp 2021-08-23]. (lit.).
  11. Apdovanotų asmenų duomenų bazė. prezidente.lt. [dostęp 2016-09-14]. (lit.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]