Vital Heynen
_by_Sandro_Halank%E2%80%93005.jpg)
| |||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
191 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
.jpg)
Vital Heynen (ur. 12 czerwca 1969 w Maaseik) – belgijski siatkarz i trener.
Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]
Vital Heynen grał na pozycji rozgrywającego. Karierę zawodniczą rozpoczął w Rovoc Rotem. Następnie został zawodnikiem Vasco Maasmechelen, a potem w 1995 roku przeniósł się do Noliko Maaseik, z którym osiągnął pasmo sukcesów w rozgrywkach krajowych i europejskich pucharach: 8-krotne mistrzostwo Belgii (1996, 1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003, 2004), 7-krotny zdobywca Pucharu Belgii (1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003, 2004), 7-krotny zdobywca Superpucharu Belgii (1996, 1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003) oraz 2-krotny finalista Pucharu Europy (1997, 1999) oraz brązowy medalista tych rozgrywek (2000), a także brązowy medalista Pucharu CEV (2001) oraz finalista Superpuchar Europy 1999. W 2005 roku w wieku 36 lat zakończył karierę zawodniczą.
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
Vital Heynen po zakończeniu kariery zawodniczej został w Noliko Maaseik, rozpoczynając w 2005 roku karierę trenerską. Klub w latach 2005–2012 pod jego wodzą również dominował w krajowych rozgrywkach oraz odnosił sukcesy w europejskich pucharach: 4-krotne mistrzostwo Belgii (2008, 2009, 2011, 2012), 5-krotny zdobywca Pucharu Belgii 2007, 2008, 2009, 2010, 2012), 5-krotny zdobywca Superpucharu Belgii (2006, 2008, 2009, 2011, 2012) oraz 2-krotny medalista Pucharu CEV (2008 – srebrny, 2010 – brązowy).
Następnie zastąpił Raúla Lozano na stanowisku selekcjonera reprezentacji Niemiec, na którym pozostał do 2016 roku. Pod jego wodzą drużyna sięgnęła po brązowy medal mistrzostw świata 2014 po pokonaniu w meczu o 3. miejsce reprezentacji Francji 3:0. Równocześnie trenował turecki Ziraat Bankası Ankara (2012–2013), Transfer Bydgoszcz (2013–2015)[2], Tours VB (2015–2016) z którym wywalczył Superpuchar Francji 2015).
W 2016 roku pozostał w Niemczech zostając trenerem VfB Friedrichshafen, z którym 2-krotnie wywalczył wicemistrzostwo Niemiec (2017, 2018), Puchar Niemiec (2017, 2018) oraz Superpuchar Niemiec (2016, 2017). W międzyczasie w latach 2017–2018 trenował reprezentację Belgii.
7 lutego 2018 roku został selekcjonerem reprezentacji Polski, z którą awansował do turnieju finałowego Ligi Narodów 2018, a dnia 30 września 2018 roku na mistrzostwach świata 2018 po zwycięstwie w finale rozegranym w Turynie nad reprezentacją Brazylii 3:0 obronił z Biało-Czerwonymi tytuł mistrzowski. W listopadzie 2018 roku w Budapeszcie został wybrany Najlepszym trenerem Europy (CEV), a w styczniu 2019 wspólnie ze Stefanem Horngacherem odebrali nagrodę dla trenera roku w Polsce. W 2019 roku reprezentacja Polski pod wodzą Heynena wywalczyła srebrny medal podczas Pucharu Świata, brązowe medale Ligi Narodów i mistrzostw Europy.
11 lipca 2019 roku został trenerem włoskiego klubu Sir Safety Perugia a 15 kwietnia 2021 roku został zwolniony ze stanowiska trenera[3]. W 2021 roku, po nieudanych Igrzyskach Olimpijskich w Tokio (ćwierćfinał) i brązowym medalu ME zakończył współpracę z męską kadrą.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Przez dłuższy czas był związany z Veerle Peeters, z którą się rozwiódł oraz ma z nią trzy córki[4]. Ma o 4 lata starszego brata Dirka[5]. Obecnie jest z młodszą o 28 lat Polką, Aleksandrą Grochal, która zajmuje się modelingiem i działa w Polskim Komitecie Olimpijskim[6].
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
Zawodnicze[edytuj | edytuj kod]
klubowe[edytuj | edytuj kod]
1996, 1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003, 2004
2000, 2005
1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003, 2004
- 1996, 1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003
Puchar Europy Mistrzów Klubowych:
Superpuchar Europy:
- 1999
Trenerskie[edytuj | edytuj kod]
klubowe[edytuj | edytuj kod]
- 2007, 2009, 2010, 2012
- 2015
reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]
z reprezentacją Niemiec
z reprezentacją Polski
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Media: Nilufer Belediyespor nowym klubem Vitala Heynena. Nic nie jest jednak podpisane. sport.tvp.pl. (pol.).
- ↑ Vital Heynen nowym trenerem Transferu Bydgoszcz! Do zespołu dołączył także amerykański przyjmujący [data dostępu: 2013–12–12]
- ↑ Vital Heynen zwolniony z Perugii. siatka.org. (pol.).
- ↑ Vital Heynen - rodzina, żona, wiek, języki, dzieci. Kim jest trener Polski w siatkówkę? [online], www.eska.pl [dostęp 2021-05-31].
- ↑ Gambit Heynena, czyli sztuka wygrywania [PORTRETY] [online], Przegląd Sportowy, 28 maja 2021 [dostęp 2021-05-31] (pol.).
- ↑ Dzieli ich prawie 30 lat. Oto ukochana Vitala Heynena. sportowefakty.wp.pl. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Profil na Plusliga.pl
- The best of Vital Heynen czyli najlepsze momenty Vitala w reprezentacji Polski
- Profil na CEV (ang.)
- Profil. volleyball-verband.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. na DVV (niem.)
- Profil. vfb-volleyball.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-02)]. na stronie VfB Friedrichshafen (niem.)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
|
|
