Vito Mannone

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Vito Mannone
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 marca 1988
Desio

Wzrost

188 cm

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

FC Lorient

Kariera juniorska
Lata Klub
2003–2005 Atalanta
2005–2006 Arsenal
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2006–2013 Arsenal 15 (0)
2006 → Barnsley (wyp.) 2 (0)
2010–2011 → Hull City (wyp.) 10 (0)
2012 → Hull City (wyp.) 21 (0)
2013–2017 Sunderland 67 (0)
2017–2020 Reading 47 (0)
2019 → Minnesota United (wyp.) 34 (0)
2020 → Esbjerg fB (wyp.) 12 (0)
2020–2022 AS Monaco FC 9 (0)
2022– FC Lorient 0 (0)
W sumie: 217 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2009–2010  Włochy U-21 8 (0)
  1. ↑ Aktualne na: 1 września 2022. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Vito Mannone (ur. 2 marca 1988 w Desio) – włoski piłkarz, występujący na pozycji bramkarza we francuskim klubie FC Lorient. Jest wychowankiem włoskiej Atalanty BC[1], jednakże w jej barwach występował tylko na szczeblu młodzieżowym. W 2005 roku przeszedł do angielskiego Arsenalu, gdzie przez rok terminował w zespole juniorskim. W 2006 roku włączono go do kadry pierwszego zespołu. Podczas gry w Londynie był wypożyczany do Barnsley oraz Hull City.

Po tym jak w trakcie sezonu 2009/10 zajął miejsce kontuzjowanego Almunii w bramce Arsenalu, został zauważony przez selekcjonera reprezentacji Włoch do lat 21 Pierluigiego Casiraghi. Zadebiutował w niej w 2009 roku podczas spotkania eliminacji do Mistrzostw Europy U-21 przeciwko reprezentacji Węgier.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery[edytuj | edytuj kod]

Mannonego sprowadził z włoskiej Atalanty do klubu z Highbury Arsène Wenger w lecie 2005 roku[1]. Skauci zespołu z Londynu wypatrzyli go podczas jednego z turniejów młodzieżowych, gdy jego ówczesna drużyna grała z juniorami Parmy[2]. Wysłannicy Kanonierów jechali tam wtedy obserwować Artura Lupolego, lecz w oko wpadł im również Mannone[3]. Arsenal podpisał z nim trzyletni kontrakt i zapłacił włoskiemu klubowi 350 tysięcy funtów rekompensaty, ponieważ zawodnik nie miał jeszcze zawodowego kontraktu[4]. Jeszcze przed transferem, gdy Włoch dowiedział się o zainteresowaniu Anglików swoją osobą, stwierdził:

Miesiąc wcześniej zmarł mój ojciec i gdy usłyszałem, że Arsenal jest zainteresowany podpisaniem ze mną kontraktu to pomyślałem, że wiadomość ta może przynieść szczęście mnie i moim bliskim. Nie mogłem uwierzyć, gdy mój agent podał mi tę wiadomość. To szok, ponieważ grałem tylko w zespole młodzieżowym. Marzeniem mojego ojca był, abym został w przyszłości zawodnikiem takiego klubu jak Arsenal. Mam zamiar zrobić wszystko co w mojej mocy, aby spełnić jego marzenie[2].

Młody bramkarz zadebiutował w przedsezonowym meczu towarzyskim z londyńskim klubem Barnet 16 lipca 2005 roku. Jego drużyna wygrała wtedy 4-1[5].

Wypożyczenie do Barnsley[edytuj | edytuj kod]

18 sierpnia 2006 roku Mannone został na trzy miesiące wypożyczony do angielskiego Barnsley, gdzie miał walczyć o pozycję pierwszego bramkarza z bardziej doświadczonym Nickiem Colganem[6]. Włoski bramkarz zadebiutował 22 września 2006 roku w spotkaniu przeciwko Preston North End. Musiał wejść na boisko, ponieważ Colgan ujrzał czerwoną kartkę. Mannone zawinił przy dającej zwycięstwo klubowi z Preston bramce zdobytej głową przez Patricka Agyemanga[7]. W swoim kolejnym meczu przeciwko Luton Town także zawinił przy zwycięskiej bramce Ahmeta Brkovicia[8]. Było to ostatnie spotkanie, które Mannone rozegrał w barwach Barnsley[4].

Powrót do Arsenalu[edytuj | edytuj kod]

Mannone na treningu Arsenalu

Po kontuzji kolana wypożyczenie Mannonego do Barnsley zostało skrócone i wrócił on do Arsenalu 23 października 2006 roku na leczenie[9]. Mówiło się, że zawodnik może w zimowym oknie transferowym w 2007 roku przejść do Inverness, występującym w szkockiej ekstraklasie, ale ostatecznie transfer nie doszedł do skutku, ponieważ włodarze klubu ze Szkocji nie mogli zagwarantować 19-latkowi miejsca w pierwszym składzie. Ostatecznie Włoch pozostał w Londynie[10][11].

Mannone był regularnie powoływany jako zmiennik Łukasza Fabiańskiego w Pucharze Ligi w sezonie 2007/08. Nie wystąpił jednak w żadnym z pięciu spotkań Arsenalu w tych rozgrywkach[12], a jego klub odpadł po półfinałowej porażce z Tottenhamem. 19 grudnia 2007 roku Arsenal ogłosił, że podpisał z graczem nowy, długoterminowy kontrakt[13]. 19 kwietnia 2008 roku został po raz pierwszy powołany do meczowego składu Arsenalu w Premier League – usiadł na ławce rezerwowych w wygranym 2-0 spotkaniu z Reading, cały mecz zagrał wtedy Jens Lehmann[14].

Sytuacja Vita Mannonego poprawiła się po sezonie 2007/08 – do niemieckiego VfB Stuttgart odszedł wtedy Lehmann, a Włoch został trzecim bramkarzem drużyny. Przed sezonem 2008/09 otrzymał koszulkę z numerem 24. (wcześniej nosił trykot z 40.) po tym, jak poprzedni jej posiadacz, Manuel Almunia, otrzymał numer 1[10]. 18 lipca 2008 roku został wprowadzony na drugą połowę przedsezonowego meczu towarzyskiego z Barnet i zachował czyste konto[15].

24 maja 2009 roku zadebiutował w spotkaniu ligowym, a stało się to podczas ostatniego meczu sezonu 2008/09 ze Stoke City. Arsenal wygrał 4-1[16].

16 września 2009 roku, z powodu kontuzji pierwszego bramkarza Almunii i jego zmiennika Fabiańskiego, Mannone zadebiutował w Lidze Mistrzów w spotkaniu fazy grupowej ze Standardem Liège. W ciągu pierwszych 5. minut tego mecz wpuścił dwa gole. Jednakże Arsenal odwrócił losy meczu i ostatecznie po golach wygrał 3-2[17].

Z powodu dalszej niedyspozycji Almuni, 19 września 2009 roku Mannone rozegrał swój drugi mecz w Premier League, który Arsenal wygrał 4-0[18]. W kolejnym meczu, 26 września 2009 roku z Fulham na Craven Cottage Włoch ponownie zachował czyste konto[19]. Zespół z Londynu wygrał 1-0, zaś Mannone otrzymał tytuł zawodnika meczu. Później stwierdził, że był to najlepszy mecz w jego karierze[20]. 29 września 2009 roku w wygranym 2-0 spotkaniu Ligi Mistrzów z Olympiakosem ponownie nie dał się pokonać[21].

17 października 2009 roku Mannone wyszedł w pierwszym składzie w spotkaniu z Birmingham City[22]. Oficjalnie powodem takie stanu rzeczy była niedyspozycja Manuela Almunii, lecz media zaczęły spekulować jakoby Włoch po prostu wygrał rywalizację z Hiszpanem, jednakże w następnych meczach między słupkami stał już Almunia.

25 stycznia 2010 roku Mannone podpisał nowy długoterminowy kontrakt z Arsenalem[23].

Wypożyczenie do Hull City[edytuj | edytuj kod]

18 października 2010 Mannone został do 3 stycznia 2011 roku wypożyczony do Hull City[24]. 27 października 2010 roku Włoch zadebiutował w nowym zespole. Stało się to w wygranym 3-0 w spotkaniu rezerw Hull z rezerwami Scunthorpe United, w którym Mannone zaliczył kilka udanych interwencji[25]. W pierwszym zespole zadebiutował 13 listopada podczas wygranego 2:0 meczu z Preston[26]. Kolejne czyste konto udało mu się zachować podczas domowego spotkania z Ipswich Town. Ostatecznie w siedmiu rozegranych meczach czterokrotnie udało mu się nie wpuścić bramki, a w meczu z Reading obronił także rzut karny. 31 grudnia Mannone powrócił do Arsenalu z powodu kontuzji, jednak kilka dni później ponownie trafił do Hull, tym razem już do końca sezonu[27]. 25 marca 2011 roku ostatecznie wyleczył swój uraz i wystąpił w wygranym 1:0 spotkaniu z Nottingham Forest[28].

Koniec wypożyczenia[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu rozgrywek Mannone znowu wylądował w Arsenalu, gdzie pełnić miał funkcję trzeciego bramkarza, będąc w hierarchii za Wojciechem Szczęsnym oraz Fabiańskim. 6 grudnia 2011 roku zanotował swój pierwszy występ w sezonie, gdy w spotkaniu fazy grupowej Ligi Mistrzów z greckim Olympiakosem musiał zmienić na boisku kontuzjowanego Fabiańskiego. Podczas meczu Mannone popełnił błąd, dzięki któremu David Fuster zdobył bramkę. Ostatecznie Arsenal przegrał 1:3.

Drugie wypożyczenie do Hull[edytuj | edytuj kod]

Mannone w barwach Hull City

4 stycznia 2012 roku Mannone ponownie trafił do Hull City, gdzie na zasadzie wypożyczenia występować miał do końca sezonu[29]. Ponowny debiut zanotował podczas wygranego 3:1 meczu Pucharu Anglii z Ipswich Town. W pierwszym meczu w lidze zachował czyste konto, a Hull wygrało 1:0 z Reading. W czwartej rundzie Pucharu Anglii klub przegrał 0:1 z Crawley, jednak Mannone został wybrany zawodnikiem meczu.

Kolejny powrót do Arsenalu[edytuj | edytuj kod]

Z powodu kontuzji Szczęsnego i Fabiańskiego, Mannone po powrocie do klubu stał się pierwszym bramkarzem Arsenalu. W zremisowanym 0:0 meczu ze Stoke City zachował czyste konto przez pełne 90 minut. Ten wyczyn powtórzył także tydzień później podczas spotkania z Liverpoolem. Po serii kilku występów, Mannone oświadczył, że jest gotowy walczyć ze Szczęsnym o miejsce w bramce[30]. Ostatecznie, udało mu się tylko zająć miejsce Fabiańskiego na ławce rezerwowych. W marcu 2013 roku Szczęsny dostał szansę odpoczynku, jednak wobec kontuzji Mannone to Fabiański strzegł bramki Arsenalu, skutecznie wywalczając sobie ostatecznie rolę rezerwowego i spychają Mannone poza meczową osiemnastkę.

Sunderland[edytuj | edytuj kod]

3 lipca 2013 roku Mannone podpisał dwuletni kontrakt z Sunderlandem, który wykupił go z Arsenalu za nieujawnioną kwotę[31]. Oba przedsezonowe spotkania Sunderlandu podczas Premier League Asia Trophy Mannone – z Tottenhamem[32] i Manchesterem City[33] – rozpoczynał w pierwszym składzie, ostatecznie jednak to Keiren Westwood stanął w bramce klubu w pierwszym meczu nowego sezonu z Fulham[34].

Reading[edytuj | edytuj kod]

19 lipca 2017 roku podpisał 3-letni kontrakt z Reading.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

13 listopada 2009 roku zadebiutował w reprezentacji Włoch od lat 21 w przegranym 0-2 spotkaniu z reprezentacją Węgier rozgrywanym w ramach eliminacji do Mistrzostw Europy U-21 w 2011 roku[potrzebny przypis]. Cztery dni po debiucie bramkarz rozegrał kolejny mecz w zespole U-21. Tym razem Włosi pokonali 4-0 reprezentację Luksemburga[potrzebny przypis]. Włoch nie dał się pokonać także 3 marca 2010 roku, w rewanżowym pojedynku z Węgrami, które jego drużyna wygrała 2-0[potrzebny przypis].

Statystyki kariery[edytuj | edytuj kod]

Klubowej[edytuj | edytuj kod]

(aktualne na dzień 24 marca 2017)
Klub Sezon Liga Liga Puchar Anglii Puchar Ligi Europa Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Barnsley (wyp.) 2006/07 Championship 2 0 0 0 2 0 – 4 0
Arsenal 2007/08 Premier League 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
2008/09 1 0 0 0 0 0 0 0 1 0
2009/10 5 0 0 0 0 0 3 0 8 0
2010/11 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Hull City (wyp.) 2010/11 Championship 10 0 0 0 0 0 – 10 0
Arsenal 2011/12 Premier League 0 0 0 0 0 0 1 0 1 0
Hull City (wyp.) 2011/12 Championship 21 0 2 0 0 0 – 23 0
Arsenal 2012/13 Premier League 9 0 0 0 0 0 4 0 13 0
Sunderland 2013/14 29 0 1 0 5 0 – 35 0
2014/15 10 0 0 0 0 0 – 10 0
2015/16 18 0 1 0 0 0 – 19 0
2016/17 9 0 2 0 0 0 – 11 0
Ogólnie w karierze 114 0 6 0 7 0 8 0 135 0

Reprezentacyjnej[edytuj | edytuj kod]

Aktualne na dzień 18 października 2010 roku[35]
Reprezentacja Sezon Występy Gole
 Włochy U-21 2009/10 3 0
2010/11 5 0
Ogólnie 8 0

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Kilka tygodni przed transferem do Arsenalu zmarł ojciec i zarazem agent 16-letniego wówczas Mannone[36][37].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b 24. Vito Mannone. Arsenal. [dostęp 2010-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-17)]. (ang.).
  2. ↑ a b Lambros Lambrou: Young Guns – Vito Mannone. Arsenal, 2006-01-07. [dostęp 2010-05-09]. (ang.).
  3. ↑ Mo Khan: Mannone thanks Lupoli for Arsenal move. Arsenal, 2006-02-16. [dostęp 2010-05-09]. (ang.).
  4. ↑ a b Vito Mannone. soccerbase. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  5. ↑ Barnet 1-4 Arsenal: Match Report. Arsenal, 2005-07-16. [dostęp 2010-05-09]. (ang.).
  6. ↑ Tykes loan for Gunners goalkeeper. BBC. [dostęp 2009-11-14]. (ang.).
  7. ↑ Preston North End 1 Barnsley 0: Mannone gifts Preston the points. The Independent. [dostęp 2009-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-10-08)]. (ang.).
  8. ↑ Coca Cola Championship Matchday Ten: Barnsley 1-2 Luton Town.. barnsley-mad.co.uk. [dostęp 2010-05-09]. (ang.).
  9. ↑ On-loan Mannone back at Arsenal. BBC. [dostęp 2009-11-14]. (ang.).
  10. ↑ a b Three years of hard work pays off for Vito Mannone. arsenalyouth.wordpress.com. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  11. ↑ No. 1 snag hits Gretna. icScotland. [dostęp 2009-11-14]. (ang.).
  12. ↑ Vito Mannone. ESPN. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  13. ↑ Young goalkeeper signs new contract. Arsenal. [dostęp 2010-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-15)]. (ang.).
  14. ↑ Rob Parrish: Arsenal add to Reading woes. Sky Sports, 2008-04-19. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  15. ↑ Pre-season: Barnet 2-2 Arsenal – Report. Arsenal, 2009-07-18. [dostęp 2010-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-02)]. (ang.).
  16. ↑ Arsenal 4-1 Stoke. BBC, 2009-05-24. [dostęp 2009-11-14]. (ang.).
  17. ↑ Standard Liège 2 – 3 Arsenal. BBC, 2009-09-16. [dostęp 2010-05-09]. (ang.).
  18. ↑ Arsenal 4 – 0 Wigan. BBC, 19 września 2009. [dostęp 2009-10-11]. (ang.).
  19. ↑ Fulham – Arsenal. Voetbal International, 26 września 2009. [dostęp 2010-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-02)]. (niderl.).
  20. ↑ Fulham 0 – 1 Arsenal. BBC, 26 września 2009. [dostęp 2009-11-14]. (ang.).
  21. ↑ Arsenal – Olympiakos Pyraeus. Voetbal International, 29 września 2009. [dostęp 2010-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-30)]. (niderl.).
  22. ↑ Arsenal – Birmingham. Voetbal International, 26 września 2009. [dostęp 2010-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-19)]. (niderl.).
  23. ↑ Goalkeeper Vito Mannone signs new Arsenal contract. BBC, 25 stycznia 2010. [dostęp 2010-05-09]. (ang.).
  24. ↑ Tigers Bring in Italian Stopper. Hull City, 2010-10-18. [dostęp 2010-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-21)]. (ang.).
  25. ↑ HULL CITY: Rosenior and Mannone impress in reserves' win over Scunthorpe. Hill Daily Mail, 2010-10-28. [dostęp 2010-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-30)]. (ang.).
  26. ↑ Preston 0 - 2 Hull. BBC, 2010-11-12. [dostęp 2013-10-05]. (ang.).
  27. ↑ Arsenal keeper Vito Mannone back at Hull City on loan. BBC, 2011-10-07. [dostęp 2013-01-25]. (ang.).
  28. ↑ Nott'm Forest 0 - 1 Hull. BBC, 2011-03-05. [dostęp 2013-10-05]. (ang.).
  29. ↑ Hull City re-sign Arsenal keeper Vito Mannone. BBC, 2012-01-04. [dostęp 2013-10-05]. (ang.).
  30. ↑ Vito Mannone hopes to challenge Wojciech Szczesny for Arsenal number one spot. The Independent, 2012-09-19. [dostęp 2013-10-05]. (ang.).
  31. ↑ Sunderland complete deal for Arsenal goalkeeper Vito Mannone. Sky Sports, 2013-07-03. [dostęp 2013-10-05]. (ang.).
  32. ↑ Chris Wheeler: Tottenham 1 Sunderland 3: Di Canio's new boys on song as Spurs sweat over Vertonghen injury in pouring rain. dailymail.co.uk, 2013-07-24. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
  33. ↑ Chris Wheeler: Manchester City 1 Sunderland 0: First of five, Manuel? Pellegrini leads his team to glory in the Asia Trophy. dailymail.co.uk, 2013-07-27. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
  34. ↑ Emlyn Begley: Sunderland 0-1 Fulham. bbc.co.uk, 2013-08-17. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
  35. ↑ Under-21 – Mannone. UEFA. [dostęp 2010-05-10]. (pol.).
  36. ↑ Matt Barlow: Fulham 0 Arsenal 1: Now Vito Mannone is saving face with the Gunners. Daily Mail, 27 września 2009. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  37. ↑ Oliver Brown: Arsenal goalkeeper Vito Mannone draws on catlike skills to keep Fulham at bay. The Daily Telegraph, 28 września 2009. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

FC Lorient – skład na sezon 2023/2024
Bramkarz roku w Major League Soccer
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Vito_Mannone&oldid=71742679”