Władysław Żochowski

Władysław Żochowski
	przodownik Policji Państwowej
Data i miejsce urodzenia	25 sierpnia 1897 ; Niezbudka
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Twer
	Przebieg służby
Lata służby	1919–1940
Formacja	Policja Państwowa
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; (kampania wrześniowa)
	Odznaczenia

Władysław Żochowski (ur. 25 sierpnia 1897 w Niezbudce, zm. 1940 w Twerze) – przodownik Policji Państwowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława i Józefy z d. Dobrowolska. Ukończył 4 klasy szkoły powszechnej. W policji służył od 1 kwietnia 1919 roku^[1]. Służbę pełnił w woj. białostockim. Jako zastępca komendanta mieszkał na parterze siedziby Policji Państwowej w Starosielcach przy ul. Boboli 5^[2].

Brał udział w kampanii wrześniowej 1939. Jego oddział został rozbrojony przez wojska radzieckie w okolicach Wilna, a on dostał się do niewoli - przebywał w obozie jenieckim w Ostaszkowie. Po wkroczeniu w 1939 roku na terytorium Polski Armii Czerwonej rodzina Władysława Żochowskiego została wywieziona do Kazachstanu^[2].

W 1940 roku stał się ofiarą zbrodni katyńskiej i spoczywa na Cmentarzu Wojennym w Miednoje.

Postanowieniem Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Brązowy Krzyż Zasługi
Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. (pośmiertnie, 1 stycznia 1986)^[4]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Żochowski (nazwisko)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Ryszard Wojtkowski, Listy proskrypcyjne funkcjonriuszy Policji Państwowej sporządzone przez NKWD [w:] Zbrodnia nie ukarana. Katyń - Twer - Charków, Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej Polska Fundacja Katyńska, Warszawa 1996.
↑ ^a ^b Andrzej Kłopotkowski: Kup sobie magistrat. Gdzie? W Starosielcach. bialystok.gazeta.pl, 2012-05-04. [dostęp 2015-04-09]. (pol.).
↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
↑ Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Grzegorz Jakubowski: Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Warszawa: Rada Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005, s. 1074. ISBN 83-89474-06-9.

[1] Ryszard Wojtkowski, Listy proskrypcyjne funkcjonriuszy Policji Państwowej sporządzone przez NKWD [w:] Zbrodnia nie ukarana. Katyń - Twer - Charków, Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej Polska Fundacja Katyńska, Warszawa 1996.

[bg-2] Andrzej Kłopotkowski: Kup sobie magistrat. Gdzie? W Starosielcach. bialystok.gazeta.pl, 2012-05-04. [dostęp 2015-04-09]. (pol.).

[awanse-3] Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.

[4] Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.

[1]

[2]

[3]

[4]