Władysław Godowski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
architekt |
Władysław Godowski herbu Odrowąż (ur. 1842[1] we Lwowie, zm. 1910) – polski architekt związany ze Lwowem.
.jpg)
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1862–1868 studiował w Akademii Technicznej. Będąc słuchaczem studiów na tej uczelni w 1863 uczestniczył w powstaniu styczniowym. Był żołnierzem oddziału płk. Leona Czechowskiego, służąc w szeregach 2 kompanii karabinów kpt. Władysława Hempla. Został ranny w bitwie pod Hutą Krzeszowską 11 maja 1863. Po wyleczeniu służył w randze podoficera w kadrach jazdy wołyńskiej.
Po ukończeniu kształcenia praktykował i otrzymał uprawnienia architekta. Od 1886 należał do Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie. Wspólnie z Franciszkiem Skowronem projektował gmach Pałacu Sprawiedliwości, a z Feliksem Księżarskim i Sylwestrem Hawryszkewyczem – budynek galicyjskiego urzędu gubernatorskiego. Podczas przygotowań do Powszechnej Wystawy Krajowej w 1894 razem ze Stanisławem Hołoniewskim zaprojektował pod kierunkiem Franciszka Skowrona Pałac Sztuki. W 1888 wykonał projekt własnego domu, który stanął przy ulicy Kostii Lewyckiego 23. Od 1902 współpracował z biurem projektowym Jana Lewińskiego.
Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
Był żonaty z Malwiny z domu Krammer, a ich synami byli Maurycy (1877-1952, nauczyciel, oficer, harcerz), Feliks (1878-1940, prawnik, oficer)[2][3].
Dorobek architektoniczny[edytuj | edytuj kod]
- Budowa budynku Namiestnictwa Galicyjskiego przy ulicy Stefana Czarnieckiego (obecnie ul. Wołodymira Winniczenki 18), realizacja projektu Feliksa Księżarskiego i Sylwestra Hawryszkewyczam, 1877-1880.
- Własna willa przy ulicy Jana Kochanowskiego (obecnie ul. Kostii Lewyckiego 23), 1888.
- Gmach Sądu Kryminalnego (Pałac Sprawiedliwości, Pałac Sądownictwa, Pałac Justycji) na rogu pl. Halickiego i ul. Batorego we Lwowie, współautor: Franciszek Skowron, 1892.
- Pałac Sztuki na Powszechnej Wystawie Krajowej, współautorzy: Stanisław Hołoniewski, Franciszek Skowron, 1894.
- Kamienice przy ulicy Badenich (obecnie ul. Kondratija Rylejewa 7 i 9), wspólnie ze Stanisławem Hołoniewskim, 1897.
- Kamienica przy ulicy Na Bajkach/Ludwika Nabielaka (obecnie ul. Iwana Kotlarewskiego 20), 1902.
- Willa Antoniego Popiela przy ulicy Izaka Isakowicza (obecnie ul. Iwana Horbaczewskiego 6), 1902 (zburzona w 2013)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Według inskrypcji nagrobnej w 1847.
- ↑ Barbara Sawczyk, Maria Sąsiadowicz, Ewa Stańczyk, Ocalić od zapomnienia... Patroni tarnowskich ulic. Tom 1, Tarnów: Miejska Biblioteka Publiczna im. Juliusza Słowackiego, 2003, ISBN 83-915445-2-4, OCLC 749304724.
- ↑ Feliks Godowski. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nieco szczegółów biograficznych dotyczących uczestników organizacyi i partyzantki r. 1863/64. W: Józef Białynia Chołodecki: Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864. Lwów: 1904, s. 220.
- Stanisław Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa: Budownictwo i Architektura, 1954, s. 95.
- Józef Białynia Chołodecki, Dąb-Dąbczańscy i Jan Żalplachta-Zapałowicz. Przyczynki do dziejów powstania styczniowego, Lwów: Skład główny w księgarni H. Altenberga, [b. r.], s. 18.
- Księga pamiątkowa, wydana przez komisję, wybraną z łona Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie [1877—1927], red. Maksymilian Matakiewicz, Lwów: Nakładem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie, 1927, s. 89.
- J. Lewicki, Między tradycją a nowoczesnością: architektura Lwowa lat 1893–1918, Warszawa: Neriton, 2005, s. 13, 111–112 ISBN 83-88372-29-7.