Władysław Muszyński

Władysław Muszyński
Data i miejsce urodzenia	7 lipca 1920 ; Zagorzyce
Data i miejsce śmierci	20 listopada 2005 ; Kraków
	profesor nauk technicznych
	Specjalność: budownictwo betonowe
Alma Mater	Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie
Doktorat	1957
Habilitacja	1959
Profesura	1974
	Doktor honoris causa; Politechnika Krakowska – 6 maja 1997
Uczelnia	Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie; Politechnika Krakowska
	Rektor PK
	Odznaczenia

Władysław Piotr Muszyński (ur. 7 lipca 1920 w Zagorzycach, zm. 20 listopada 2005 w Krakowie) – specjalista w dziedzinie konstrukcji betonowych i technologii betonu, profesor i rektor Politechniki Krakowskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1946 ukończył studia na Akademii Górniczej w Krakowie (od 1949 Akademia Górniczo-Hutnicza); jako starszy asystent pracował na tej uczelni już od 1945. Od 1951 był związany z Politechniką Krakowską; początkowo adiunkt, w latach 1959-1966 był docentem, od 1966 profesorem. Doktorat obronił w 1957, profesorem nadzwyczajnym został mianowany w 1966, profesorem zwyczajnym w 1974. W latach 1975-1976 był dyrektorem Instytutu Materiałów i Konstrukcji Budowlanych Politechniki Krakowskiej, 1978-1984 dziekanem Wydziału Budownictwa Lądowego; dwukrotnie pełnił funkcję rektora – w latach 1972-1975 i 1987-1990. Przewodniczył Konwentowi Seniorów Politechniki Krakowskiej, uczelnia nadała mu tytuł doktora honoris causa^[1].

Poza pracą naukową pracował w Przedsiębiorstwie "Budowle Przemysłowe" w Krakowie oraz Biurze Projektów Górniczych w Krakowie (w latach 40. i 50.); był również ekspertem ONZ w dziedzinie budownictwa w Pakistanie i Bangladeszu. Od 1975 był członkiem Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN. Wchodził w skład Rady Naukowej przy Ministrze Budownictwa i Rady Naukowej Instytutu Techniki Budowlanej.

Laureat szeregu nagród resortowych, został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (2005), Krzyżem Komandorskim i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem "Zasłużony dla Politechniki Krakowskiej", tytułem Zasłużony Nauczyciel PRL^[2]^[3].

Ogłosił ponad 80 prac naukowych, dotyczących m.in. betonu napowietrzonego, ochrony budowli przed korozją, wpływu materiałów budowlanych na zdrowie człowieka, technologii rekonstrukcji uszkodzonych obiektów.

Żonaty (Gizela z Jareckich), miał dwoje dzieci (córkę Ewę, ur. 1949 i syna Lucjana, ur. 1951). Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Doktorzy honoris causa PK. pk.edu.pl. [dostęp 2015-06-23].
↑ Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, Edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993
↑ Biografia i zdjęcia Władysława Muszyńskiego na stronie Politechniki

[1] Doktorzy honoris causa PK. pk.edu.pl. [dostęp 2015-06-23].

[2] Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, Edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993

[3] Biografia i zdjęcia Władysława Muszyńskiego na stronie Politechniki

[1]

[2]

[3]