Władysław Potocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Jan Potocki
Spud
4 3/4 zwycięstwa
kapitan
Squadron Leader
Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1919
Kraków

Data i miejsce śmierci

23 grudnia 1996
Columbus

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

306 dywizjon myśliwski
315 dywizjon myśliwski

Stanowiska

dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

pilot doświadczalny

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Medal Lotniczy (czterokrotnie) Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania)

Władysław Jan Potocki przydomek „Spud” (ur. 6 czerwca 1919 w Krakowie, zm. 23 grudnia 1996 w Columbus, Ohio, USA) – kapitan pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, major (ang. Squadron Leader) Królewskich Sił Powietrznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1938 ukończył Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie. Został przyjęty do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, której nie skończył przed wojną (niedoszła XIV promocja)[1]. We wrześniu 1939 ewakuował się przez Rumunię i Francję do Anglii, gdzie dotarł w lutym 1940 roku i otrzymał numer służbowy RAF P-1856[2].

Przeszedł przeszkoleniu w 58 OTU w Grangemouth i w grudniu 1941 został przydzielony do 306 dywizjonu myśliwskiego[3]. 1 maja 1942 został mianowany podporucznikiem. 8 grudnia 1942 został skierowany na odpoczynek od latania operacyjnego i latał w charakterze pilota doświadczalnego w ośrodku badawczym Aircraft and Armament Experimental Establishment - AAEE. Do latania operacyjnego powrócił w 14 stycznia 1943 roku[4]. W lutym 1943 r. ukończył kurs oficerski w Cosford[5]. 23 lutego 1944 roku został oddelegowany na staż do 122 Airfield RAF, gdzie odbył przeszkolenie w pilotowaniu samolotów Mustang Mk. III w warunkach operacyjnych. Na początku marca powrócił do dywizjonu 306[6]. W kwietniu objął stanowisko dowódcy eskadry A dywizjonu 306[7].

Od początku inwazji w Normandii brał udział w lotach bojowych na osłonę przyczółka. 23 czerwca został zestrzelony ale udało mu się wylądować na terenach zajętych przez oddziały alianckie i jeszcze tego samego dnia powrócił do macierzystej jednostki[8]. W sierpniu ukończył trzecią turę lotów bojowych i odszedł na odpoczynek operacyjny[9].

1 sierpnia 1944 roku został przydzielony do dowództwa 2 Polskiego Skrzydła Myśliwskiego[10]. Od 6 kwietnia 1945 do 15 lutego 1946 był dowódcą 315 dywizjonu myśliwskiego[11]. W 1948 został przyjęty do służby w Królewskich Siłach Powietrznych jako pilot testowy. W grudniu 1951 roku ukończył kurs pilotów doświadczalnych w Empire Test Pilots School - ETPS w Boscombe Down z drugą lokatą[12]. Od 1951 roku pracował w Royal Aircraft Establishment - RAE, wykonywał też loty na rzecz Gloster Aircraft Company[13]. Od 1958 roku brał udział w Kanadzie w projekcie CF-105 Arrow, jako szef Zespołu Pilotów Doświadczalnych Avro Canada[14]. W 1959 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, pracował jako pilot doświadczalny w North American Rockwell i przy programie Apollo[12]. W wypadku stracił oko i nie mógł już latać. Prowadził z żoną biznes hotelarski. Zmarł w 1996 roku.

Zwycięstwa powietrzne[edytuj | edytuj kod]

Na liście Bajana zajmuje 45. pozycję z wynikiem 4 i 3/4 zestrzeleń pewnych i 1 uszkodzeniem.

Zestrzelenia pewne:

  • 1/4 He 111 – 18 maja 1944 (pilotował Mustanga III)
  • 2 Bf 109 – 7 czerwca 1944 (pilotował Mustanga III, UZ-D nr FZ196)
  • 1/2 Fw 190 – 17 czerwca 1944 (pilotował Mustanga III)
  • 2 Bf 109 – 23 czerwca 1944 (pilotował Mustanga III, UZ-H nr FB168)

Uszkodzenia:

  • Fw 190 – 24 października 1943 (pilotował Spitfire V, UZ-[?] nr AB212)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]