Władysław Schinzel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Schinzel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 maja 1943
Warszawa

Obywatelstwo

Polska

Tytuł szachowy

mistrz międzynarodowy (1979)

Ranking FIDE

2380

Ranking krajowy FIDE

niesklasyfikowany na liście aktywnych

Władysław Schinzel (ur. 22 maja 1943 w Warszawie) – polski szachista, mistrz międzynarodowy od 1979 roku, brat matematyka Andrzeja Schinzla[1].

Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]

W roku 1961 zdobył w Olsztynie tytuł wicemistrza Polski juniorów lat 20 lat. W latach 1965–1981 dziewięciokrotnie wystąpił w finałach mistrzostw kraju seniorów, najlepszy wynik osiągając w roku 1979 w Tarnowie, gdzie w turnieju rozegranym systemem szwajcarskim zajął V miejsce. W roku 1972 w Lublińcu zdobył brązowy medal mistrzostw Polski w szachach błyskawicznych. W tym samym roku podzielił IV miejsce w międzynarodowym turnieju w Solinie. W 1974 był II w Krakowie, zaś rok później - III w Rimavskiej Sobocie. W 1976 zajął III miejsce w Poznaniu, zaś w 1978 - II w Krośnie i III w Warszawie. W następnym roku podzielił I miejsce w Hradcu Králové. W 1981 podzielił II miejsce w Warszawie. W latach 1977–1981 trzykrotnie wystąpił w memoriałach Akiby Rubinsteina w Polanicy-Zdroju.

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1978 r., z wynikiem 2400 punktów dzielił wówczas 6-7. miejsce (wspólnie z Franciszkiem Borkowskim) wśród polskich szachistów[2].

Od 1982 r. nie występuje w turniejach klasyfikowanych przez Międzynarodową Federację Szachową[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]