Władysław Suszyński

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	9 maja 1948
Miejscowość	Białystok
Miejsce	prokatedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Konsekrator	August Hlond
Współkonsekratorzy	Romuald Jałbrzykowski; Stanisław Kostka Łukomski
Współkonsekrowani biskupi
Czesław Falkowski	8 maja 1949
Adam Sawicki	2 czerwca 1963

Władysław Suszyński
	Biskup tytularny Tabbory
	In nomine Domini; W imię Pańskie
	In nomine Domini; W imię Pańskie
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	22 stycznia 1898 ; Janów
Data i miejsce śmierci	27 października 1968 ; Białystok
Miejsce pochówku	Białystok
	Administrator apostolski w Białymstoku
Okres sprawowania	1968
	Biskup pomocniczy w Białymstoku
Okres sprawowania	1948–1968
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Archidiecezja wileńska
Prezbiterat	26 maja 1921
Nominacja biskupia	19 stycznia 1948
Sakra biskupia	9 maja 1948

Władysław Suszyński (ur. 22 stycznia 1898 w Janowie, zm. 27 października 1968 w Białymstoku) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy w Białymstoku w latach 1948–1968, administrator apostolski w Białymstoku w 1968.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1898 w Janowie, w powiecie sokólskim, w rodzinie chłopskiej. Kształcił się kolejno w: Janowie, Sokółce i Grodnie. W 1916 wstąpił do seminarium duchownego w Wilnie, które ukończył w 1921, otrzymując święcenia kapłańskie z rąk biskupa Jerzego Matulewicza.

Kontynuował następnie studia specjalistyczne w Lublinie i Paryżu. Był wikariuszem w parafii Jazno i profesorem seminarium duchownego w Wilnie. W czasie okupacji hitlerowskiej był więziony w latach 1942–1943. Po zakończeniu II wojny światowej organizował przeniesienie seminarium duchownego z Wilna do Białegostoku.

19 stycznia 1948 został mianowany biskupem pomocniczym w Białymstoku ze stolicą tytularną Tabbora^[1]. Sakrę biskupią przyjął 9 maja 1948 w prokatedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Białymstoku. Konsekrował go kardynał August Hlond, arcybiskup metropolita gnieźnieński i warszawski, w asyście Romualda Jałbrzykowskiego, arcybiskupa metropolity wileńskiego, i Stanisława Kostki Łukomskiego, biskupa diecezjalnego łomżyńskiego^[2]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „In nomine Domini” (W Imię Pańskie)^[3]. Pełnił funkcję rektora seminarium w latach 1946-1968, wikariusza generalnego i kapitulnego archidiecezji w 1955 i 1968. 6 lipca 1968 został mianowany administratorem apostolskim polskiej części archidiecezji wileńskiej z siedzibą w Białymstoku. Rządził jednak krótko, niespełna kilka miesięcy. Uczestniczył w jubileuszu 50-lecia Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie przeziębił się, i będąc chorym, wziął udział w sesji Episkopatu Polski w Warszawie. Zmarł 7 dni później i został pochowany w grobowcu przy starym kościele farnym znajdującym się obok prokatedry białostockiej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 2424. ISBN 83-211-1311-7.
↑ K.R. Prokop: Sakry i sukcesja święceń biskupich episkopatu Kościoła katolickiego w Polsce w XIX i XX wieku (na tle wcześniejszych okresów dziejowych). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 2012, s. 446. ISBN 978-83-7306-593-2.
↑ A.G. Miziński (red.): 100-lecie Konferencji Episkopatu Polski. Księga jubileuszowa. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2019, s. 289. ISBN 978-83-8144-179-7. [dostęp 2023-10-09].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

PiotrP. Nitecki PiotrP., Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999, HenrykH. Gulbinowicz, Warszawa: „Pax”, 2000, ISBN 83-211-1311-7, OCLC 189782455 .
Krahel T.. Biskup Władysław Suszyński. „W Służbie Miłosierdzia”. nr 3/2008.
Władysław Suszyński [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-09-11] (ang.).

[Nitecki-1] P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 2424. ISBN 83-211-1311-7.

[Prokop-2] K.R. Prokop: Sakry i sukcesja święceń biskupich episkopatu Kościoła katolickiego w Polsce w XIX i XX wieku (na tle wcześniejszych okresów dziejowych). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 2012, s. 446. ISBN 978-83-7306-593-2.

[Miziński-3] A.G. Miziński (red.): 100-lecie Konferencji Episkopatu Polski. Księga jubileuszowa. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2019, s. 289. ISBN 978-83-8144-179-7. [dostęp 2023-10-09].

[a-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Białystok

[1]

[2]

[3]

[A]