Włodzimierz Miszewski

Włodzimierz Miszewski

Szklarz

major
Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1890 Dziekanów
Data i miejsce śmierci	23 sierpnia 1944 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1915–1922, 1939–1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Gwardia Ludowa WRN
Jednostki	1 Pułk Piechoty Legionów 8 Pułk Piechoty Legionów
Stanowiska	dowódca Zgrupowania Warszawskiego OW PPS
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa powstanie warszawskie
Odznaczenia

Włodzimierz Zygmunt Miszewski ps. „Władysław”, „Orski”, „Szklarz” (ur. 6 sierpnia 1890 w Dziekanowie, zm. 23 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski inżynier rolnik, działacz Polskiej Partii Socjalistycznej, jeden z dowódców Gwardii Ludowej WRN. Poległ w powstaniu warszawskim.

Życiorys

Urodził się 6 sierpnia1890 w Dziekanowie, w rodzinie Michała i Marii z Kozłowskich. Jako uczeń rosyjskiego Gimnazjum Męskiego brał udział w strajku szkolnym 1905 r. W 1911 uzyskał świadectwo dojrzałości w Prywatnej Szkole Filologicznej im. Staszica w Lublinie. po czym rozpoczął studia na Wydziale Rolniczo-Leśnym Politechniki Lwowskiej w Dublanach na Akademii Rolniczej.

W tym czasie był członkiem Związku Walki Czynnej, a od 1912 r. – Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej przerwał studia i przeniósł się do Warszawy. Tam rozpoczął studia na Wyższych Kursach Przemysłowo-Rolniczych (późniejsze SGGW).

Uczestniczył w POW. W 1915 r. walczył w I Brygadzie na Wołyniu. Po kryzysie przysięgowym, internowany był w Szczypiornie. Jako ochotnik, walczył w obronie Lwowa. Był dwukrotnie ranny. W listopadzie 1920 roku był kierownikiem Ekspozytury Wydziału II Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce” w Radomiu. Zdemobilizowany w 1922 w stopniu kapitana rezerwy 8 pułku piechoty Legionów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919.

W 1922 ukończył studia rolnicze na Politechnice Lwowskiej. Pracę zawodową rozpoczął w Wydziale Osad Żołnierskich. Pracował następnie w Urzędach Ziemskich, a później do 1939 w Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego. Mieszkał w Warszawie przy ul. Inflanckiej 1 m. 21.

W okresie okupacji włączył się działalność PPS-WRN, oraz wszedł do Komendy Głównej Gwardii Ludowej WRN, będąc zastępcą Kazimierza Pużaka, jako szef wyszkolenia bojowego.

W czasie powstania warszawskiego, jako komendant warszawskiego zgrupowania OW PPS w randze majora walczył na Starym Mieście. Zginął w trakcie powstania. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 56-3-25,26).

19 listopada 1920 roku dowódca Okręgu Generalnego „Kielce” zezwolił mu na zawarcie związku małżeńskiego z Mieczysławą Miszewską z Rawy Mazowieckiej.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7155 – 17 maja 1922
• Krzyż Niepodległości – 12 marca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie) „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
• Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2018-05-08].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Stefan Pomarański: Zarys historji wojennej 1-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1931, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Biogram Włodzimierza Miszewskiego na stronie Liceum im. Staszica w Lublinie. wybitni.staszic.eu.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-21)].