Włodzimierz Obidowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Obidowicz
Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1930
Kraków

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 2016
Wrocław

Instrumenty

fortepian

Zawód

pianista, wykładowca akademicki

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Włodzimierz Obidowicz (ur. 3 stycznia 1930 w Krakowie, zm. 29 czerwca 2016 we Wrocławiu[1]) – polski pianista i profesor.

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

W czasie wojny był uczniem pianisty Kazimierza Krzyształowicza. Studia pianistyczne w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, rozpoczęte w klasie Karola Kleina, ukończył z wyróżnieniem w klasie Zbigniewa Drzewieckiego w 1955. W 1950 został laureatem I miejsca Ogólnopolskiego Konkursu Bachowskiego w Poznaniu, w 1955 – III miejsca na V Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Warszawie. Uczestniczył w II etapie V Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina (1955). Jego interpretacje zostały wydane przez firmę Polskie Nagrania.

Działalność pedagogiczna[edytuj | edytuj kod]

Od 1955 wykłada na Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, gdzie kierował katedrą fortepianu (1972–2001, gdy został zastąpiony przez swojego ucznia Grzegorza Kurzyńskiego). Był także kierownikiem Mistrzowskich Kursów Pianistycznych w Dusznikach.

Został odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi oraz Orderem Odrodzenia Polski.

W 2012 otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Włodzimierz Obidowicz, Wrocław, 01.07.2016 - nekrolog [online], 2 lipca 2016 [dostęp 2016-07-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-07-02].
  2. Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.mkidn.gov.pl. [dostęp 2020-07-24].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]