Włodzimierz Russocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Russocki
Ilustracja
Wlodzimerz Russocki. Fotohrafia portretowa(fot. A. Mansfeld)
Data urodzenia

7 marca 1818

Data i miejsce śmierci

16 maja 1890
Lwów

poseł do Sejmu Krajowego Galicji
Okres

od 1865
do 1889

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry) Kawaler Orderu Leopolda (Austria)
Grób Włodzimierza Russockiego

Włodzimierz Józef Russocki herbu Zadora (ur. 7 marca 1818, zm. 16 maja 1890 we Lwowie[1]) – poseł do Sejmu Krajowego Galicji I i II, IV i V kadencji (1865-1869, 1877-1889), hrabia, c.k. szambelan od 1853, od 1881 tajny radca, właściciel dóbr Lipica i Duliby.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Józefa Tomasza, szambelana austriackiego, oraz Justyny z Kalinowskich. Właściciel realności we Lwowie. Od 24 stycznia 1845 był członkiem Stanów Galicyjskich. Od 31 stycznia 1848 był członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie. Członek Komitetu GTG (7 lutego 1856 – 6 lutego 1858)[2][3] W latach 1865–1869 był dyrektorem Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, a następnie w latach 1870–1883 zastępcą prezesa, od lutego 1883 do kwietnia 1889 prezesem Towarzystwa. Od 1866 działał w Galicyjskiej Kasie Oszczędności we Lwowie od 1877 będąc jej wiceprezesem od 7 kwietnia 1883 prezesem Kasy. W latach 1865–1889 był wybierany do Sejmu Krajowego początkowo z obwodu czortkowskiego, a następnie z kurii wielkiej własności obwodu lwowskiego. Pracował w komisji finansowej i nowelizacji ustaw celnych dla Galicji. W latach 1867–1870 był prezesem Rady Powiatowej w Rohatynie, w okresie od 6 czerwca 1876 do 1880 zasiadał w Radzie Miejskiej Lwowa, w latach 1871–1890 był członkiem Lwowskiej Rady Powiatowej. Russocki wspomagał finansowo bibliotekę Zakładu im. Ossolińskich we Lwowie, od 1865 pełnił obowiązki komisarza rządowego szkoły gospodarstwa wiejskiego w Dublanach. Zmarł na zapalenie płuc pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Był żonaty z Izabelą Apolonią Dunin-Borkowską miał z nią trójkę dzieci: Władysława Apolinarego, Artura Ludwika i Jadwigę Izabelę.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
  2. Tadeusz Łopuszański, Pamiętnik c. k. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego 1845-1894, Lwów 1894, s. 84
  3. Handbuch des Lemberger Sttathalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1857, s. 354; 1858, s. 249.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]