Włostowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włostowa
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

nyski

Gmina

Korfantów

Liczba ludności (2011)

448[2]

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

48-317[3]

Tablice rejestracyjne

ONY

SIMC

0497207

Położenie na mapie gminy Korfantów
Mapa konturowa gminy Korfantów, w centrum znajduje się punkt z opisem „Włostowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Włostowa”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Włostowa”
Położenie na mapie powiatu nyskiego
Mapa konturowa powiatu nyskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Włostowa”
Ziemia50°30′05″N 17°37′36″E/50,501389 17,626667[1]

Włostowa (niem. Floste[4][5]) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Korfantów[6].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Źródła pisane wzmiankowały ją po raz pierwszy w 1425 r. jako Vlost. Przeprowadzone badania archeologiczne wskazują na istnienie tu osady średniowiecznej datowanej na 1145 rok. Od średniowiecza aż do okresu międzywojennego panowały tu doskonałe warunki dla rozwoju rybołówstwa. W XIX i XX wieku istniał tu założony przez mieszkańców Włostowski Związek Kas Pożyczkowych.

Włostowa (Floste-Woistrach) dopiero w 1928 roku została przekształcona na samodzielną gminę o pełnej nazwie Włostowa - Wojstraż oraz na okręg gminny Włostowa - Wierzbie III (Nowy Folwark). Gmina liczyła 680 mieszkańców, 95 domów mieszkalnych oraz 1028 hektarów powierzchni. Ostatnim burmistrzem był tu rolnik Josef Juraschek.

Już w 1860 roku wieś posiadała szkołę z 3 klasami. Miejscowość w całości katolicka należała do parafii Korfantów, lecz położony przy niej folwark, wcześniej należący do Wierzbia, podlegał już parafii Wierzbie.

Przedsiębiorczość: stolarz (Gorke), rowery (Gornik), gospoda (Hampel, Komander), szewc (Klose), sklep z artykułami kolonialnymi (Nowottny), krawiec (Otschipka), młyn (Plischke), stolarz (Walke), rzeźnik (Wrzeciona). Rolnictwo: 8 gospodarstw rolnych powyżej 10 ha, 36 powyżej 5 ha, 48 poniżej 5 ha.

Dobra szlacheckie Włostowa wraz z folwarkiem, należące do dóbr pańskich Korfantów (hrabia Pückler-Burghauß), liczyły ponad 300 ha i zajmowały się hodowlą czarnego bydła nizinnego, merynosów oraz hodowlą karpia.

Pierwsza wzmianka o Włostowej pochodzi z 1425 roku. W 1783 roku Wojstraż liczył 9 gospodarstw chłopskich i 6 zagrodniczych, Włostowa natomiast miała 10 gospodarstw chłopskich, 16 zagrodniczych i 5 chałupniczych, bez prawa dziedziczenia. Również młyn, który w 1945 został zburzony, a później na nowo odbudowany, wzmiankowany był już w 1783 roku. Część terytorium gminy stanowiły bagna, na których dawniej zakładano stawy z hodowlą karpia. Stawy te istniały, aż do czasu ich osuszenia. Istotną poprawę warunków glebowych przyniósł rok 1934, kiedy to Służba Pracy rozpoczęła regulację rzeki Ścinawy.

Włostowa została zajęta przez Rosjan 19 marca 1945 roku. Większa część mieszkańców pozostała w swojej ojczyźnie.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[7]:

  • młyn wodny, ob. elektryczny, z XIX/XX w.
  • urządzenia hydrotechniczne.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 149254
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-09-23].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1469 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. https://www.meyersgaz.org/place/10493010
  5. https://treemagic.org/rademacher/www.verwaltungsgeschichte.de/falkenberg.html
  6. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 67.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bildband Kreis Falkenberg in Oberschlesien, Druckhaus Goldammer, Scheinfeld/Mfr. 1982.
  • Das Falkenberger Land im Bild, Uehlin Druck – und Papierhaus GmbH, Schopfheim, 1997.
  • Heimatbuch des Kreises Falkenberg in Oberschlesien, Heimatverein Kreises Falkenberg O/S, Peine, 1971.
  • Heimatkalender des Kreises Falkenberg, Druck: Schlesierverlag L.Heege, Schweidnitz, 1929-1939.
  • Knie J. G., Alphabetisch- statistisch-topographische Uebersicht der Dörfer, Flecken, Stadte und andern Orte der Königl. Preusz. Provinz Schlesien, Breslau 1845.
  • Triest Felix, Topographisches Handbuch von Oberschlesien, Zweite Hälfte, Breslau 1865.