Wacław Chodkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Chodkowski
Data i miejsce urodzenia

6 października 1878
Kozienice

Data i miejsce śmierci

11 marca 1953
Warszawa

Narodowość

polska

Alma Mater

Klasa Rysunkowa

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

realizm

Ważne dzieła
  • Portret dziewczynki
  • Pole wilanowskie
Portret Barbary Bittnerówny z 1940 roku

Wacław Chodkowski (ur. 6 października 1878 w Kozienicach, zm. 11 marca 1953 w Warszawie) – polski malarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1900 r. ukończył w Warszawie Szkołę Rysunkową, gdzie kształcił się pod kierunkiem Wojciecha Gersona, Adama Badowskiego i Jana Kazimierza Kauzika. Zajmował pracownię w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, którego był członkiem rzeczywistym. Wystawiał tam po raz pierwszy w 1914 r. Portret dziewczynki, następnie w 1916 r. Portret chłopczyka i w 1935 r. Owoce.

W 1945 r. Chodkowskiego przyjęto do Związku Polskich Artystów Plastyków na podstawie prac malarskich: Pole wilanowskie, Wisła po burzy, Dziewczyna w rogatywce. W 1949 r. wystawił w Bydgoszczy obraz Praca przy piecu hutniczym; w 1951 r. w Warszawie: Stare Miasto odbudowane.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Grób Wacława Chodkowskiego na cmentarzu Bródnowskim

Żonaty z Heleną z Przybytkowskich. Mieszkał w Warszawie na Saskiej Kępie, w domu przy ulicy Walecznych 39. W czasie II wojny światowej, zarówno pracownia, jak i większość prac artysty uległa zniszczeniu.

Pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 14E, rząd II, grób 6).

W kulturze[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]