Wacław Piotrowski (metaloznawca)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Piotrowski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

1916
Gózd

Data śmierci

1992

Profesor
Specjalność: materiałoznawstwo
Alma Mater

Politechnika Łódzka

Doktorat

1962

Habilitacja

1968

Profesura

1974

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Łódzka

Okres zatrudn.

1947–1986

Prodziekan ds. nauki
Wydział

Mechaniczny PŁ

Okres spraw.

1969–1975

Grób profesora Wacława Piotrowskiego na cmentarzu komunalnym Doły

Wacław Piotrowski (ur. 1916 we wsi Gózd w powiecie łukowski, zm. 1992) – polski metaloznawca, profesor Politechniki Łódzkiej.

W 1948 roku ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej uzyskując dyplom inżyniera mechanika. Jako student w 1947 roku rozpoczął pracę w Politechnice Łódzkiej w Katedrze Metalurgii. W latach 1948–1951 pracował dodatkowo w Głównym Instytucie Włókiennictwa w Łodzi w charakterze specjalisty materiałów kotłowych.

W 1962 roku uzyskał stopień naukowy doktora, w 1968 roku stopień doktora habilitowanego, a w 1974 roku tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego. Jego głównym nurtem badań były stopy cynku. Opublikował 26 artykułów oraz był współtwórcą dwóch patentów.

W latach 1969–1975 pełnił funkcję prodziekana ds. nauki na Wydziale Mechanicznym. Był wiceprzewodniczącym Sekcji Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej przy Stowarzyszeniu Inżynierów Mechaników Polskich w Łodzi oraz członkiem Zarządu Głównego Sekcji. Był członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Metaloznawczego. W roku 1986 przeszedł na emeryturę, lecz nadal pracował w PŁ w niepełnym wymiarze godzin.

Pochowany na łódzkim cmentarzu komunalnym Doły.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 204.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]