Wade Boggs
 Wade Boggs jako zawodnik Boston Red Sox | |||||||||
| trzeciobazowy | |||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Wade Anthony Boggs | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim |
Chicken Man | ||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
15 czerwca 1958 | ||||||||
| Odbijał |
lewą | ||||||||
| Rzucał |
prawą | ||||||||
| Debiut |
10 kwietnia 1982 | ||||||||
| Ostatni występ |
27 sierpnia 1999 | ||||||||
| Statystyki | |||||||||
| Średnia uderzeń |
0,328 | ||||||||
| Home runy |
118 | ||||||||
| Uderzenia |
3010 | ||||||||
| RBI |
1014 | ||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||
| |||||||||
 Baseball Hall of Fame
| |||||||||
| Rok wprowadzenia |
2005 | ||||||||
| Głosów |
91,9% | ||||||||
| Metoda elekcji | |||||||||
Wade Anthony Boggs (ur. 15 czerwca 1958) – amerykański baseballista, który występował na pozycji trzeciobazowego.
Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]
W czerwcu 1976 został wybrany w siódmej rundzie draftu przez Boston Red Sox i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Pawtucket Red Sox, reprezentującym poziom Triple-A[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 10 kwietnia 1982 w meczu przeciwko Baltimore Orioles[1]. W głosowaniu na najlepszego debiutanta zajął 3. miejsce za Calem Ripkenem z Baltimore Orioles i Kentem Hrbkiem z Minnesota Twins[3].
W sezonie 1983 i w latach 1985–1988 uzyskiwał najlepszą średnią uderzeń w American League[1]. Ponadto jako zawodnik Red Sox osiem razy był wybierany do Meczu Gwiazd, sześciokrotnie otrzymywał nagrodę Silver Slugger Award i pobił rekord klubowy należący do Teda Williamsa, osiągając średnią 0,369 na stadionie Fenway Park[1][4].
W grudniu 1992 jako wolny agent przeszedł do New York Yankees[1]. W 1996 zagrał w czterech meczach World Series, w których Yankees pokonali Atlanta Braves 4–2[5].
W grudniu 1997 podpisał kontrakt z nowo powstałym klubem Tampa Bay Devil Rays[1]. 31 marca 1998 w meczu z Detroit Tigers rozegranym na Tropicana Field, zdobył pierwszego w historii klubu home runa[6]. 7 sierpnia 1999 w spotkaniu z Cleveland Indians zdobył dwupunktowego home runa, będącego jednocześnie jego 3000. uderzeniem w MLB[7]. Po raz ostatni zagrał 27 sierpnia 1999[1].
Hall of Fame[edytuj | edytuj kod]
W 2004 został wybrany do Boston Red Sox Hall of Fame[8], zaś w 2005 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame po pierwszym głosowaniu[9].
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 12× All-Star | 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1995, 1999 |
[1] |
| 2× Gold Glove Award | 1994, 1995 | [1] |
| 8× Silver Slugger Award | 1983, 1986–1989, 1991, 1993, 1994 | [1] |
| Zwycięzca w World Series | 1996 | [5] |
| 3000 hit club | [7] | |
| Baseball Hall of Fame | od 2005 | [9] |
| # 12 zastrzeżony przez Rays | 2000 | [10] |
| # 26 zastrzeżony przez Red Sox | 2016 | [11] |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Wade Boggs Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ Wade Boggs Minor League Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2012-10-28]. (ang.).
- ↑ 1982 AL Rookie of the Year Voting. baseball-reference.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ Banners of Glory, Long May They Wave. fenwaypark100.org. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ a b 1996 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ Franchise First Home Runs. baseball-almanac.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ a b Boggs’ 3,000th Hit. mlb.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ Red Sox Hall of Fame. redsox.mlb.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ a b Boggs, Wade. baseballhall.org. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ Rays Retired Numbers. rays.mlb.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ Boggs emotional as No. 26 retired at Fenway. redsox.mlb.com. [dostęp 2016-10-08]. (ang.).