Walenty Starczakow
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
6 października 1906 |
Data śmierci |
2 grudnia 1999 |
Specjalność: materiałoznawstwo elektrotechniczne | |
Alma Mater | |
Profesura |
1967 |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. |
1945–1980 |
Dyrektor | |
Instytut |
Podstaw Elektrotechniki |
Okres spraw. |
1971–1975 |
Odznaczenia | |
Walenty Starczakow (ur. 6 października 1906 w Tbilisi, zm. 2 grudnia 1999) – naukowiec pracujący w dyscyplinie nauk technicznych o specjalności przekładniki elektryczne i materiałoznawstwo elektrotechniczne.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Jerzego[1]. Od czasów rewolucji październikowej zamieszkał z rodzicami w Warszawie, gdzie ukończył gimnazjum, szkołę średnią i studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej – w 1935 roku. Po studiach pracował w warszawskiej fabryce aparatury elektrycznej K. Szpotański i s-ka, pod kierunkiem profesora Stanisława Szpora.
W październiku 1945 roku rozpoczął pracę na Wydziale Elektrycznym Politechniki Łódzkiej w Katedrze Podstaw Elektrotechniki na stanowiskach kolejno: starszego asystenta, adiunkta i docenta.
W okresie od 1 października 1957 do 30 września 1971 kierował Katedrą Elektrotechniki Ogólnej[2]. Dzięki niemu Katedra ta stała się cenionym ośrodkiem naukowym, zajmującym się przekładnikami. Jest autorem wielu publikacji z dziedziny przekładników, twórcą polskiej szkoły przekładnikowej. 24 kwietnia 1967 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych. Był prodziekanem ds. nauki Wydziału Elektrycznego, a w latach 1971–1975 – dyrektorem Instytutu Podstaw Elektrotechniki. Wypromował wielu doktorów nauk technicznych.
Za swoją działalność naukową i dydaktyczną został nagrodzony nagrodą Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego II stopnia (1970)[3] oraz nagrodami Rektora PŁ.
Zmarł 2 grudnia 1999, pochowany dnia 7 grudnia 1999 na Starym Cmentarzu w Łodzi[4].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Przekładniki, PWN Warszawa 1954 (I wydanie), PWT Warszawa 1959 (II wydanie).
- Budowa przekładników, Łódź 1967.
- Materiałoznawstwo elektryczne, PWN Łódź 1952 (l wydanie), PWN Łódź 1962 (II wydanie).
Źródło: Prof. Walenty Starczakow (1906–1999)[4]
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[4]
- Złoty Krzyż Zasługi[4]
- Srebrny Krzyż zasługi (29 września 1955)[1]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955)[5]
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b M.P. z 1955 r. nr 117, poz. 1543 „za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie szkolnictwa wyższego”.
- ↑ Zespół Przekładników i Kompatybilności Elektromagnetycznej [online], matel.p.lodz.pl [dostęp 2024-02-05] .
- ↑ Komunikat o nagrodach Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego przyznanych w 1970 r. pracownikom naukowo-dydaktycznym szkół wyższych za szczególne osiągnięcia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Oświaty i Szkolnictwa Wyższego”. Nr A-1, poz. 10, s. 22, 31 stycznia 1971. Warszawa. [dostęp 2024-02-05].
- ↑ a b c d e Prof. Walenty Starczakow (1906–1999) [online], apw.ee.pw.edu.pl [dostęp 2024-02-05] .
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 15 stycznia 1955 r. Nr 0/176 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Prof. mgr inż. Walenty Starczakow, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-01-16] .[martwy link]
- Sylwetki uczonych. Strona Konferencji Automatyka i Pomiary w Warszawie 2004. [dostęp 2015-01-16].
- Przekładniki. Strona antykwariatu i księgarni TEZEUSZ. [dostęp 2015-01-16].
- Absolwenci Politechniki Warszawskiej
- Ludzie urodzeni w Tbilisi
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi
- Pochowani na Starym Cmentarzu w Łodzi
- Urodzeni w 1906
- Wykładowcy Politechniki Łódzkiej
- Zmarli w 1999