Waleryj Iwanou

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Waleryj Iwanou
Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1955
Popiechinka

Zastępca premiera Republiki Białorusi
Okres

od 28 grudnia 2010

Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi IV kadencji
Okres

od 27 października 2008

Pierwszy zastępca przewodniczącego Mińskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego
Okres

od 25 maja 2010

Zastępca przewodniczącego Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi
Okres

od 27 października 2008
do 4 czerwca 2010

Członek Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi II i III kadencji
Okres

od 19 grudnia 2000
do 31 października 2008

Przewodniczący Szkłowskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego
Okres

od 2004
do 2008

Przewodniczący Kirowskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego
Okres

od 2002
do 2004

Odznaczenia
Order Honoru (Białoruś) Medal „Za pracowniczą wybitność” (ZSRR)

Waleryj Mikałajewicz Iwanou (biał. Валерый Мікалаевіч Іваноў[a], ros. Валерий Николаевич Иванов, Walerij Nikołajewicz Iwanow; ur. 27 lipca 1955 w Popiechince w rejonie klimowickim) – białoruski polityk i kołchoźnik, w latach 2000–2008 członek Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi II i III kadencji, w latach 2008–2012 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi IV kadencji, w latach 2008–2010 zastępca jej przewodniczącego, od 2010 roku zastępca premiera Białorusi.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 27 lipca 1955 roku[1] we wsi Popiechinka, w rejonie klimowickim obwodu mohylewskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1973 roku ukończył technikum sowchozowe w Klimowiczach. Odbył służbę wojskową w szeregach Armii Radzieckiej. W 1983 roku ukończył Białoruską Państwową Akademię Gospodarstwa Wiejskiego, w 1992 roku – Białoruski Uniwersytet Państwowy, w 2006 roku – Akademię Zarządzania przy Prezydencie Republiki Białorusi. Pracę rozpoczął w 1977 roku jako główny zootechnik kołchozu „Październik” w rejonie kruhelskim. Ponad 20 lat pełnił funkcję przewodniczącego kołchozów: „Październik”, im. Dimitrowa w rejonie kruhelskim i „Rasswiet” im. K. Orłowskiego w rejonie kirowskim. W latach 1987–1997 był pierwszym zastępcą przewodniczącego Kruhelskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego, przewodniczącym rejonowego zjednoczenia przemysłu rolniczego, kierownikiem urzędu gospodarki wiejskiej i spożywczej Kruhelskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego. W latach 2002–2004 pełnił funkcję przewodniczącego Kirowskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego, w latach 2004–2008 – przewodniczącego Szkłowskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego[2].

Od 19 grudnia 2000 do 15 listopada 2004 roku był członkiem Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi II kadencji. Wchodził w niej w skład Stałej Komisji ds. Międzynarodowych i Bezpieczeństwa Narodowego[1]. Od 15 listopada 2004 do 31 października 2008 był członkiem Rady Republiki III kadencji z obwodu mohylewskiego. Wchodził w niej w skład tej samej komisji[3]. 27 października 2008 roku został deputowanym do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi IV kadencji ze Szkłowskiego Okręgu Wyborczego Nr 90[4]. Od 27 października 2008 do 4 czerwca 2010 pełnił funkcję zastępcy jej przewodniczącego[2][5]. Od 13 listopada 2008 roku był członkiem Narodowej Grupy Republiki Białorusi w Unii Międzyparlamentarnej[6]. 14 czerwca 2010 roku wszedł w skład Stałej Komisji Izby Reprezentantów ds. Bezpieczeństwa Narodowego[7].

25 maja 2010 roku został pierwszym zastępcą przewodniczącego Mińskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego[8]. 28 grudnia 2010 został mianowany na zastępcę premiera[9]. 18 maja 2011 roku wszedł w skład Komisji Atestacyjnej przy Prezydencie Republiki Białorusi[10].

W marcu 2022 roku na Waleryja Iwanowa nałożyła sankcje Kanada[11].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Waleryj Iwanou jest żonaty, ma dwoje dzieci[2].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Валеры Мікалаевіч Іваноў (czyt. Walery Mikałajewicz Iwanou).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Иванов Валерий Николаевич. Rada Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-05-17)]. (ros.).
  2. a b c d Иванов Валерий Николаевич. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2016-03-11]. (ros.).
  3. Иванов Валерий Николаевич. Rada Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-27)]. (ros.).
  4. В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 27 октября 2008 г. № 4-П4/I. pravo.levonevsky.org, 2008-10-27. [dostęp 2016-03-11]. (ros.).
  5. В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 4 июня 2010 г. № 358-П4/IV. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2010-06-04. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-05)]. (ros.).
  6. В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 13 ноября 2008 г. №40-П4/I. pravo.levonevsky.org, 2008-11-13. [dostęp 2016-03-11]. (ros.).
  7. В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 14 июня 2010 г. № 373-П4/IV. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2010-06-14. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-03)]. (ros.).
  8. Валерый Іваноў назначаны намеснікам прэм'ер-міністра Беларусі. „Zwiazda”. Nr 254 (26862), 29 grudnia 2010. [dostęp 2017-03-02]. [zarchiwizowane z adresu 2012-09-19]. (biał.). 
  9. А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 28 декабря 2010 г. № 695. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2010-12-28. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-08)]. (ros.).
  10. А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 18 мая 2011 г. № 198. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2011-05-18. [dostęp 2016-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-08)]. (ros.).
  11. Канада расширила санкции против Беларуси