Wejście cyfrowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wejście cyfrowe – ogólnie przyjęta nazwa pojedynczego wejścia binarnego sterownika PLC, mogącego mieć dwa stany: "0" - brak napięcia i "1" - jest napięcie.

Wejścia cyfrowe są podstawowymi blokami wejściowymi sterowników PLC. Do nich docierają sygnały w postaci "0" lub "1" z np. przycisków sterowniczych, czujników itp. Na podstawie tych sygnałów sterownik PLC steruje według zawartego w nim algorytmu pozostałymi elementami poprzez wyjścia cyfrowe lub wyjścia analogowe.

Najczęściej spotykane poziomy napięć sygnałowych

  • 0-24V DC
  • 0-12V DC
  • 0-5V DC (TTL)
  • 0-120V AC
  • 0-240V AC

Obwody wejściowe są zazwyczaj izolowane od obwodów sterownika poprzez transoptory. Zapobiega to zniszczeniu sterownika (co może spowodować utratę kontroli nad procesem przemysłowym) w przypadku pojawienia się przepięcia na jednym z wejść.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]