Więzadło kruczo-obojczykowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Więzadło kruczo-obojczykowe (łac. ligamentum coracoclaviculare) – w anatomii człowieka więzadło wzmacniające staw barkowo-obojczykowy[1]. Łączy wyrostek kruczy łopatki z dolną powierzchnią obojczyka przy jego końcu barkowym, a dokładnie z kresą czworoboczną i guzkiem stożkowatym. Więzadło to składa się z dwu pasm: przednio-bocznego, zwanego więzadłem czworobocznym (ligamentum trapezoideum) i tylno-przyśrodkowego, zwanego więzadłem stożkowatym (ligamentum conoideum). Między więzadłem czworobocznym a stożkowatym znajduje się kaletka maziowa (bursa ligamenti coracoclavicularis). Od przodu więzadło pokryte jest przez mięsień naramienny, zaś od tyłu przez mięsień czworoboczny[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 481, ISBN 978-83-200-4323-5.