Wiatko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wiatko (ros. Вятко) – według Powieści minionych lat protoplasta i eponim plemienia Wiatyczów.

Powszechnie przyjmuje się, że Wiatko nie jest postacią historyczną, a jedynie wymyśloną przez kronikarza[1].

Według „Powieści minionych lat” Wiatko i jego brat Radym pochodzili z plemienia Lachów. Wraz ze swoim rodem osiedli nad rzeką Oką, dając początek plemieniu Wiatyczów[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jerzy Strzelczyk: Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian. Poznań: Rebis, 2007, s. 229. ISBN 978-83-7301-973-7.
  2. Najstarsza kronika kijowska. Powieść minionych lat. Wrocław: Ossolineum/DeAgostini, 2005, s. 11. ISBN 83-04-04750-0.