Wicin
52°44′40″N 14°30′59″E/52,744444 14,516389| osada | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
91 |
| Kod pocztowy |
74-505[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZGR |
| SIMC |
0779377 |
Położenie na mapie gminy Mieszkowice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego  | |
| 52°44′40″N 14°30′59″E/52,744444 14,516389[1]
| |
Wicin (do 1945 niem. Schulzendorf) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Mieszkowice. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1337 r., w następnych wiekach należała do nowomarchijskich rodów von Mörner z Kłosowa i Czelina oraz von Sydow z Sitna. Od 1945 r. leży w granicach Polski.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Zgodnie z podziałem fizycznogeograficznym Polski według Kondrackiego teren, na którym położony jest Wicin należy do prowincji Niziny Środkowoeuropejskiej, podprowincji Pojezierza Południowobałtyckiego, makroregionu Pojezierze Południowopomorskie oraz w końcowej klasyfikacji do mezoregionu Równina Gorzowska.
Miejscowość leży 3 km na południe od Mieszkowic.
Historia[edytuj | edytuj kod]
- 1337 – wzmianka w księdze ziemskiej margrabiego brandenburskiego Ludwika Starszego pod nazwą Schultendorp, w ziemi mieszkowickiej: "Schultendorp XX, dos II, pactus VII solidos, taberna soluit X solidos"[3] – wieś liczy 20 łanów, wolne od ciężarów podatkowych są 2 łany parafialne, pakt (pactus, rodzaj podatku płacony rycerstwu przez chłopów) wynosi 7 szylingów, karczma wnosi opłatę 10 szylingów
- 1351 – margrabia Ludwik Rzymski nadaje Dietrichowi (Thideke) von Mörner, Ottonowi (wójt Chojny), ich braciom Heineke i Reineke oraz kuzynowi Thideke za wierną służbę „do wspólnej ręki” (z prawem wzajemnego dziedziczenia) ojcowskie lenna w Kłosowie, Wicinie i More (opuszczona wieś na polach Czelina w Łęgu Odry), z prawami i dochodami, jak i później nadane im Barnówko, Odrzycko (Oderberg), Othwick (Ortwig w Łęgu Odry) i Crutznick[4]
- 3.06.1491 – Hans Starszy, Hans Młodszy i ich kuzyn Bernt (Bernard I) von Mörner z Kłosowa i Czelina, są wymieniani jako posiadacze 14 łanów w Wicinie[5]
- 1495 – bracia Hans i Busso von Sydow z Sitna posiadają potwierdzone przez margrabiego Jana Cicero m.in. 9 łanów i połowę opuszczonego Wicina[6]
- 1499 – bracia Hans i Busso von Sydow z Sitna otrzymują list lenny od margrabiego Joachima I, w którym nadaje im m.in. Wicin
- XVI w. – część Wicina znajduje się w rękach von Sydowów z Sitna
- 1572 – Mornerowie z Czelina i Kłosowa posiadają ¼ pól opuszczonego Wicina[7]
- XVIII–XIX w. - folwark Wicin należy do majątku Sitno rodu von Sydow[8][9][10]
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Schultendorp 1337, Schultendorpissche Mole [młyn] 1405, Schultendorff 1491, Schultzendorff 1720, Vorwerk Schultzendorf 1778, 1945, Piasków 14 X 1945, Wicin 1948[11]
Pierwotna dzierżawcza nazwa niemiecka pochodzi od średnio-dolno-niemieckiego schulte, górnoniemieckiego Schulze „sołtys” + dorp (Dorf) „wieś”[12].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Oświata i nauka[edytuj | edytuj kod]
Uczniowie uczęszczają do szkoły podstawowej w Troszynie oraz do gimnazjum w Mieszkowicach.
Religia[edytuj | edytuj kod]
Wicin należy do rzymskokatolickiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Troszynie. W miejscowości nie ma kościoła.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 145617
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1460 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Ludwig Gollmert: Das Neumärkische Landbuch Markgraf Ludwigs des Älteren vom Jahre 1337. Nach einer neu aufgefundenen Handschrift des vierzehnten Jahrhunderts. Frankfurt am Oder: 1862, s. 12.
- ↑ Edward Rymar. Czelińsko-kłosowski ród Mornerów w wiekach średnich. „Rocznik Chojeński”. IV, s. 84–85, 2012. Chojna: Stowarzyszenie Historyczno-Kulturalne "Terra Incognita". ISSN 2080-9565.
- ↑ Edward Rymar. Czelińsko-kłosowski ród Mornerów w wiekach średnich. „Rocznik Chojeński”. IV, s. 88, 2012. Chojna: Stowarzyszenie Historyczno-Kulturalne "Terra Incognita". ISSN 2080-9565.
- ↑ Edward Rymar. Rodzina rycerska von Sydow w średniowieczu (w ziemi chojeńskiej w szczególności). „Rocznik Chojeński”. II, s. 36–37, 2010. Chojna: Stowarzyszenie Historyczno-Kulturalne "Terra Incognita". ISSN 2080-9565.
- ↑ Edward Rymar. Czelińsko-kłosowski ród Mornerów w wiekach średnich. „Rocznik Chojeński”. IV, s. 89, 2012. Chojna: Stowarzyszenie Historyczno-Kulturalne "Terra Incognita". ISSN 2080-9565.
- ↑ Anton Friedrich Büsching: Vollständige Topographie der Mark Brandenburg. Berlin: Verlag der Buchhandlung der Realschule, 1775, s. 256.
- ↑ a b Güthlein: Topographische Uebersicht des Appellationsgerichts-Departements Frankfurt a/O.: Nebst Verzeichnis d. in demselben angestellten Richter, Staats-u. Rechtsanwalte. Aus amtl. Quellen zsgestellt. Frankfurt a/O: Selbstverl., 1856, s. 20.
- ↑ a b Statistisches Landesamt Prussia: Die Gemeinden und Gutsbezirke des Preussischen Staates und ihre Bevölkerung: Nach den Urmaterialien der allgemeinen Volkszählung vom 1. december 1871 bearb. und zusammengestellt vom Königlichen Statistischen Bureau. T. II. Provinz Brandenburg. Berlin: Königl. Statistisches Bureau, 1873, s. 125.
- ↑ M.P. z 1948 r. nr 59, poz. 363
- ↑ Andrzej Chludziński: Nazwy miejscowe gminy Mieszkowice. W: Nadodrzańskie spotkania z historią. Pruszcz Gdański: Wydawnictwo Jasne, 2013, s. 63-64. ISBN 978-83-61508-48-9.
- ↑ Leopold Krugg: Neues topographisch-statistisch-geographisches Wörterbuch des Preussischen Staats. T. 4. Halle: Karl August Kümmel, 1823, s. 284.
- Siedziba gminy: Mieszkowice
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Integralne części wsi |
|
| Zlikw. miejsc. |
