Widzew Łódź (piłka nożna)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Widzew Łódź
RTS Widzew Łódź
Ilustracja
Stadion Widzewa Łódź (widok na trybunę C)
Pełna nazwa

Widzew Łódź Spółka Akcyjna

Przydomek

Czerwona Armia
Czerwono-Biało-Czerwoni
Widzewiacy

Maskotka

Harnaś (2006–2013)
Wilk (2020–2022)
Feniks (od 2022)

Barwy

           
czerwono-biało-czerwone

Data założenia

1910 – TMRF Widzew
1922 – RTS Widzew

Debiut w najwyższej lidze

14 marca 1948
(Widzew Łódź – Lech Poznań 4:3)

Data rozwiązania

2015

Data reaktywacji

2015

Liga

Ekstraklasa

Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Siedziba

Łódź

Adres

al. Piłsudskiego 138,
92-230 Łódź

Stadion

Stadion Widzewa Łódź

Sponsor techniczny

Macron[1]

Właściciel

Tomasz Stamirowski (90%),
SRTS (10%)

Trener

Daniel Myśliwiec

Asystent trenera

Karol Szweda
Marcin Zubek

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci strój
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Widzew Łódź – polski klub piłkarski z siedzibą w Łodzi, występujący w Ekstraklasie.

Kontynuator tradycji sportowych założonego w 1910 roku TMRF Widzew[2]. W 1932 zdobył mistrzostwo Polski klubów robotniczych, w 1948 debiutował w najwyższej klasie rozgrywkowej, następnie czterokrotnie (1981, 1982, 1996, 1997) zdobywał mistrzostwo Polski, siedmiokrotnie (1977, 1979, 1980, 1983, 1984, 1995, 1999) wicemistrzostwo Polski oraz trzykrotnie (1985, 1986, 1992) brązowy medal mistrzostw Polski. W 1985 zdobył Puchar Polski, a w 1996 Superpuchar Polski w piłce nożnej.

Klub na przestrzeni lat wielokrotnie reprezentował polską piłkę nożną w rozgrywkach międzynarodowych. Dwukrotnie zwyciężył w rozgrywkach grupowych Pucharu Intertoto UEFA (1976, 1982), w sezonie 1982/1983 wystąpił w półfinale Pucharu Europy Mistrzów Klubowych. Występował także w fazach pucharowych Pucharu UEFA (1980/1981, 1984/1985) i Pucharu Zdobywców Pucharów (1985/1986), a w sezonie 1996/1997 wystąpił w fazie grupowej Ligi Mistrzów UEFA, będąc do sezonu 2016/2017 ostatnim polskim zespołem występującym w fazie grupowej tych rozgrywek. W 2015 klub zreorganizował struktury i jako stowarzyszenie, w sezonie 2015/2016, wystartował w rozgrywkach IV ligi. W 2017 stowarzyszenie przekształciło się w spółkę akcyjną o nazwie Widzew Łódź Spółka Akcyjna. W 2020, po pięciu latach, drużyna powróciła na zaplecze Ekstraklasy[3], a od 2022 ponownie występuje w najwyższej klasie rozgrywkowej.

Zajmuje 9. miejsce w tabeli wszech czasów Ekstraklasy. W 1960 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. W 2010 za wybitne zasługi sportowe, osiągnięte na przestrzeni lat uhonorowano go Diamentową Odznaką PZPN.

Spotkania domowe drużyna rozgrywa na Stadionie Miejskim Widzewa Łódź, przy al. marsz. Józefa Piłsudskiego 138 w Łodzi[4].

Informacje ogólne[5][edytuj | edytuj kod]

  • Pełna nazwa: Widzew Łódź Spółka Akcyjna[6]
  • Data założenia: 1910 (TMRF Widzew), 1922 (RTS Widzew)
  • Barwy: czerwono-biało-czerwone
  • Adres: al. Piłsudskiego 138, 92-300 Łódź
  • Stadion:
  • Zarząd Widzew Łódź SA[7]:
    • Michał Rydz – prezes
    • Maciej Szymański – wiceprezes
  • Rada Nadzorcza Widzew Łódź SA
    • Tomasz Stamirowski – przewodniczący
    • Marcin Stamirowski
    • Wiesław Cholewa
    • Tomasz Tomczak
    • Remigiusz Brzeziński
Trofeum dla Mistrza Polski w piłce nożnej w sezonie 1996–1997
Trofeum Pucharu Polski jakie Widzew zdobył w 1985 roku
Tablica upamiętniająca zdobycie przez RTS Widzew Łódź w 1981 pierwszego tytułu mistrza Polski, odsłonięta w 40. rocznicę wydarzenia, Znajduje się na zewnętrznej ścianie stadionu Widzewa Łódź

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Trofea międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]

Zdobyte trofea w rozgrywkach międzynarodowych
(Stan na 2015-02-14)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)

Puchar Europy/ Liga Mistrzów 		półfinalista 1 1983
faza grupowa 1 1996

Puchar UEFA/ Liga Europy 		1/8 finału 2 1980, 1984

Puchar Zdobywców 		1/16 finału 1 1985

Puchar Intertoto 		zwycięzca grupy 2 1976, 1982

Trofea krajowe[edytuj | edytuj kod]

Polska Zdobyte trofea w rozgrywkach Polski
(Stan na 2015-02-14)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)

Mistrzostwo 		złoto I miejsce 4 1981, 1982, 1996, 1997
srebro II miejsce 7 1977, 1979, 1980, 1983, 1984, 1995, 1999
brąz III miejsce 3 1985, 1986, 1992

Puchar 		złoto zdobywca 1 1985
półfinalista 4 1996, 1997, 1999, 2003

Superpuchar 		złoto zdobywca 1 1996
finalista 1 1997

Puchar Ligi 		finalista 1 1977

Drugi poziom ligi polskiej 		złoto I miejsce 4 1975, 2006, 2009, 2010

Mistrzostwo Polski juniorów starszych (U-19) 		srebro II miejsce 1 1995
brąz III miejsce 3 1936, 1937, 1997

Mistrzostwo Polski Klubów Robotniczych 		złoto I miejsce 1 1932

Turnieje towarzyskie[edytuj | edytuj kod]

srebro Copa del Sol (finalista; 1x): 2013

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi (1x): 1960[8]

Diamentowa Odznaka Polskiego Związku Piłki Nożnej (1x): 2010

Pomnik ‘Twórcom Wielkiego Widzewa’ autorstwa Sławomira Micka, mieszczący się przed stadionem Widzewa Łódź

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Sezon Imię i nazwisko Liczba bramek
Ekstraklasa
1982/1983 złoto Mirosław Tłokiński 15
1995/1996 złoto Marek Koniarek 29
I Liga
2005/2006 złoto Bartłomiej Grzelak 20
2009/2010 złoto Marcin Robak 18

Sukcesy piłkarzy Widzewa w barwach reprezentacji Polski[edytuj | edytuj kod]

Złota jedenastka wszech czasów Widzewa Łódź wybrana na stulecie klubu[9]

(Uwzględniono zawodników, którzy w czasie w/w turniejów byli zawodnikami Widzewa Łódź)

Plebiscyt Piłki Nożnej:

Plebiscyt katowickiego dziennika Sport

Plebiscyt Telewizji Polskiej, Programu III Polskiego Radia i Super Expressu

Historia klubu[edytuj | edytuj kod]

Drużyna piłkarska TMRF „Widzew” w 1911
Piłkarze Robotniczego Towarzystwa Sportowego Widzew Łódź w 1924

Powstanie klubu[edytuj | edytuj kod]

Oficjalnie za datę powstania władze klubu przyjmują rok 1910, kiedy to powołano pierwsze na terenie Widzewa stowarzyszenie piłkarskie – Towarzystwo Miłośników Rozwoju Fizycznego, uważając, że RTS Widzew jest kontynuatorem działalności TMRF, jednak data ta jest niekiedy podważana przez historyków futbolu[10].

W ostatnim czasie głos w dyskusji na temat początków klubu, zabrał przewodnik i pasjonat historii miasta Łodzi – Ryszard Bonisławski, który w wywiadzie zamieszczonym na oficjalnej stronie klubu powiedział:

Widzew Łódź jest stulatkiem i nie ma w tym temacie żadnych wątpliwości. Potwierdza to bardzo dużo źródeł, w tym wiele artykułów prasowych. Na przykład jeden pochodzi z dodatku „Kuriera Łódzkiego”, który nosił nazwę „Łódź w ilustracjach”. Jest tam dokładnie napisane, że klub był powoływany do życia już od 1909 roku. Status klubu został zarejestrowany w 1910 roku. Klub mógł istnieć tylko pod nazwą TMRF, bowiem taka nazwa była dopuszczalna przez ówczesne władze. Trudno było w tamtych latach używać nazwy, w której znajdowało się na przykład słowo „robotniczy”. Osobiście bardzo często bywałem na Widzewie. Miałem tam rodzinę i klub traktowany był przez wszystkich bardzo poważnie. Dużo się o nim mówiło. Później zniknął już TMRF, a pojawił się RTS Widzew. Każdy jednak wiedział, że jest to ten sam klub[2].

Bonisławski wypowiada się także, czy istniały jakieś artykuły prasowe, w których była mowa o utworzeniu się RTS Widzew Łódź z TMRF-u:

Oczywiście. Jeden z nich osobiście przekazałem nawet w latach osiemdziesiątych do Muzeum Sportu i Turystyki w Łodzi, gdzie odbywała się wówczas wystawa z okazji 75-lecia Widzewa Łódź. Można było w nim przeczytać między innymi o utworzeniu klubu w 1910, a także o 1922 roku, kiedy to ten sam klub zacząć działać i wreszcie mógł zostać nazwany jako RTS Widzew. Było tam wyraźnie zaznaczone, że RTS Widzew jest kontynuatorem tradycji TMRF-u[2].

Robotnicze Towarzystwo Sportowe Widzew zostało powołane do życia w 1922 roku, z inicjatywy łódzkiej komórki Polskiej Partii Socjalistycznej. Utworzyła ona komitet organizacyjny stowarzyszenia, którego celem miało być „szerzenie wśród mas pracujących idei kultury fizycznej i ćwiczeń cielesnych”.

Andrzej Gowarzewski, autor książki Kolekcja klubów – Widzew, opisuje moment powstania RTS Widzew na stronie 60:

Komitet organizacyjny (w składzie: Antoni Sawicki, Ludwik Rękowski, Józef Wojtczak, Jan Augustyniak, Wacław Gapiński oraz Wincenty Suski) 24 stycznia 1922 zwołał walne zgromadzenie założycielskie Robotniczego Towarzystwa Sportowego Widzew. Podczas walnego zgromadzenia wybrano pierwszy zarząd z prezesem Bolesławem Świerożewiczem. Zarząd opracował statut RTS Widzew, zatwierdzony mocą postanowienia Urzędu Wojewódzkiego w Łodzi 29 marca 1922 pod sygnaturą L.Pr. 1588/1/III/22 i wciągnięty do rejestru stowarzyszeń i związków pod nr 520[11].

W 1926 było jednym z klubów założycielskich Związku Robotniczych Stowarzyszeń Sportowych Rzeczypospolitej Polskiej. Innymi klubami były RKS „Skra”, RKS „Marymont”, RTKS „Sarmata”, RKS Lwów i RKS „Siła-Janów”[12].

Piłkarze Widzewa Łódź i Jutrzenki Warta przed meczem o mistrzostwo IV ligi w 2016

Upadek i reaktywacja[edytuj | edytuj kod]

W 2015 roku z powodu kłopotów finansowych spółka RTS Widzew Łódź SA upadła, a na jej miejsce powołano nowy podmiot – Stowarzyszenie Reaktywacja Tradycji Sportowych Widzew Łódź, który w sezonie 2015/16 wystartował w rozgrywkach IV ligi. W 2017 roku stowarzyszenie przekształciło się w spółkę akcyjną o nazwie: Widzew Łódź Spółka Akcyjna. W 2020, po pięciu latach, drużyna powróciła na zaplecze Ekstraklasy, a dwa sezony później, w 2022, awansowała do najwyższej klasy rozgrywkowej.

Występy Widzewa w europejskich pucharach[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Widzew Łódź w europejskich pucharach.

Widzew ogółem wystąpił w 66 meczach w europejskich pucharach, z których 23 wygrał, 12 zremisował i 31 przegrał (bramki 86:108). Największym osiągnięciem był półfinał Pucharu Klubowych Mistrzów Europy w 1983 roku. Szerokim echem w Polsce i za granicą odbił się m.in. mecz ćwierćfinałowy Pucharu Mistrzów Widzew–Liverpool z 2 marca 1983 roku, w którym łodzianie pokonali zespół The Reds 2:0 (0:0), a także mecz 1/32 finału Pucharu UEFA z 14 września 1977 roku pomiędzy Manchesterem City i Widzewem Łódź, który zakończył się remisem 2:2 (1:0) na Maine Road.

Polskie klasyki z udziałem Widzewa[edytuj | edytuj kod]

Zbigniew Boniek w Widzewie rozegrał 172 mecze strzelając 50 goli
Marek Pięta (1954–2016) – piłkarz Widzewa, prezes Polskiego Związku Piłkarzy, prezes Stowarzyszenia Byłych Piłkarzy Widzewa Łódź im. Ludwika Sobolewskiego oraz członek Izby ds. Rozwiązywania Sporów Sportowych PZPN
Wiesław Wraga – napastnik Widzewa Łódź w latach 1982–1990
Włodzimierz Smolarek (1957–2012) – słynny piłkarz Widzewa Łódź
Józef Młynarczyk – bramkarz Widzewa oraz członek Klubu Wybitnego Reprezentanta
Marcin Robak w barwach łódzkiego Widzewa wywalczył m.in. koronę króla strzelców I Ligi oraz tytuł Pierwszoligowca Roku 2008. W 2019 roku powrócił do Widzewa i awansował z nim do I ligi
Sezon W Łodzi W Warszawie
1948 1:6 (0:1) 0:6 (0:4)
1975/1976 2:1 (1:0) 1:1 (0:1)
1976/1977 2:0 (1:0) 1:4 (0:3)
1977/1978 1:4 (1:3) 1:1 (1:0)
1978/1979 0:2 (0:0) 1:0 (1:0)
1979/1980 1:0 (0:0) 1:1 (1:0)
1980/1981 0:0 0:0
1981/1982 2:0 (2:0) 3:5 (3:2)
1982/1983 2:1 (0:0) 2:4 (0:4)
1983/1984 1:0 (0:0) 0:0
1984/1985 2:0 (1:0) 0:0 (0:0)
1985/1986 3:1 (2:0) 0:3 (0:2)
1986/1987 1:1 (0:1) 1:0 (0:0)
1987/1988 0:0 0:1 (0:1)
1988/1989 0:0 1:1 (0:0)
1989/1990 1:1 (0:0) 1:3 (0:2)
1991/1992 3:0 (2:0) 0:1 (0:0)
1992/1993 2:0 (0:0) 1:2 (0:1)
1993/1994 1:1 (0:1) 0:2 (0:1)
1994/1995 1:1 (1:0) 0:2 (0:1)
1995/1996 1:1 (1:1) 2:1 (0:0)
1996/1997 1:0 (0:0) 3:2 (0:1)
1997/1998 1:0 (0:0) 1:3 (1:2)
1998/1999 3:2 (2:0) 0:1 (0:0)
1999/2000 3:2 (2:1) 1:2 (1:1)
2000/2001 0:0 0:0
2002/2003 1:3 (0:0) 0:2 (0:0)
2003/2004 0:1 (0:0) 0:6 (0:2)
2006/2007 0:1 (0:1) 0:2 (0:1)
2007/2008 0:1 (0:0) 1:3 (1:1)
2010/2011 0:1 (0:1) 0:1 (0:0)
2011/2012 1:1 (1:1) 0:2 (0:0)
2012/2013 1:1 (1:0) 0:1 (0:0)
2013/2014 0:1 (0:0) 1:5 (0:2)
2022/2023 1:2 (0:2) 2:2 (0:1)
2023/2024 1:0 (0:0) 1:3 (1:1)
Sezon W Łodzi W Poznaniu
1948 4:3 (2:2) 1:1 (1:1)
1975/1976 1:1 (0:0) 1:1 (1:0)
1976/1977 1:0 (0:0) 0:1 (0:1)
1977/1978 0:0 0:0
1978/1979 1:2 (1:0) 1:1 (1:1)
1979/1980 0:3 (0:0) 1:3 (1:2)
1980/1981 3:0 (2:0) 0:0
1981/1982 2:0 (1:0) 1:0 (1:0)
1982/1983 2:1 (1:0) 1:3 (0:0)
1983/1984 2:0 (1:0) 1:0 (1:0)
1984/1985 0:0 4:0 (1:0)
1985/1986 1:1 (0:1) 1:1 (1:0)
1986/1987 2:1 (0:1) 1:1 (1:1)
1987/1988 1:0 (0:0) 0:2 (0:1)
1988/1989 0:0 1:1 (0:0)
1989/1990 1:0 (0:0) 0:0
1991/1992 2:2 (0:1) 3:3 (1:2)
1992/1993 0:3 (0:0) 3:3 (2:2)
1993/1994 0:0 1:3 (0:3)
1994/1995 4:3 (0:1) 0:1 (0:0)
1995/1996 3:3 (1:0) 1:1 (0:1)
1996/1997 2:2 (0:2) 2:1 (0:0)
1997/1998 0:1 (0:1) 3:1 (2:0)
1998/1999 3:0 (1:0) 0:2 (0:0)
1999/2000 2:2 (1:1) 5:3 (3:1)
2002/2003 2:2 (1:1) 1:2 (1:0)
2003/2004 1:1 (0:0) 1:1 (1:1)
2006/2007 3:2 (2:0) 1:6 (1:1)
2007/2008 1:1 (0:0) 0:1 (0:0)
2010/2011 1:1 (0:0) 0:1 (0:1)
2011/2012 0:0 1:0 (0:0)
2012/2013 0:1 (0:0) 0:4 (0:0)
2013/2014 2:2 (0:1) 0:1 (0:1)
2022/2023 1:2 (0:0) 0:2 (0:0)
2023/2024 3:1 (1:0)

Derby Łodzi[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Derby Łodzi w piłce nożnej.

Mecze Widzewa Łódź z Łódzkim Klubem Sportowym to jedne z najbardziej znanych w polskiej piłce klubowej derby, czyli specyficzny rodzaj meczu, w którym grają drużyny z jednego miasta w tej samej klasie rozgrywek. Nieraz nazywa się te spotkania „świętą wojną”.

3 czerwca 1948 roku na stadionie przy al. Unii (choć gospodarzem był Widzew) po raz pierwszy spotkały się w ekstraklasie drużyny ŁKS i Widzewa. Wygrał wówczas bardziej doświadczony ŁKS 6:2 (4:1). Dla Widzewa obie bramki strzelił Fornalczyk.

Regularne spotkania derbowe pomiędzy tymi drużynami rozpoczęły się jednak dopiero w 1975 roku wraz z ponownym awansem Widzewa do I ligi. Beniaminek udanie zrewanżował się Łódzkiemu Klubowi Sportowemu z al. Unii za dwie porażki sprzed 27 lat. 6 sierpnia 1975 roku na stadionie ŁKS-u (w obecności 35 tys. widzów) Widzew zwyciężył 2:1 (0:1) po dwóch bramkach Tadeusza Błachny.

Do tej pory rozegrano 69 meczów derbowych w Ekstraklasie, I i III lidze razem. Korzystniejszy bilans mają Widzewiacy. Wygrali oni 29 spotkań, 27 zremisowali, a ŁKS wygrał mecze derbowe 13 razy. Stosunek bramek wynosi 97 do 70 dla Widzewa.

Widzew – Lech Poznań[edytuj | edytuj kod]

Mecze Widzew – Lech bardzo często były emocjonujące i obfitowały w dużą ilość goli. Aż 25-krotnie padały trzy (lub więcej) bramki. Spotkania tych drużyn miały szczególne znaczenie, gdy obie jedenastki rywalizowały o czołowe miejsca w I lidze (sezony 1982/1983 – Lech pierwszy, Widzew drugi, 1983/1984 – Lech pierwszy, Widzew drugi, 1984/1985 – Widzew trzeci, Lech czwarty, 1985/1986 – Widzew trzeci, Lech czwarty, 1991/1992 – Lech pierwszy, Widzew trzeci, 1998/1999 – Widzew drugi, Lech czwarty). Warto też odnotować, że to właśnie meczem z Lechem Poznań (14 marca 1948) Widzew zadebiutował w ekstraklasie.

Widzew – Wisła Kraków[edytuj | edytuj kod]

Mecze tych drużyn zawsze były niesamowicie interesujące. 31 lipca 1999 padł wynik 3:4 dla Wisły. Dnia 15 marca 2000 krakowianie po raz drugi pokonali łodzian. Tym razem było 3:1. 5 sierpnia tego samego roku, padł remis 2:2. 30 marca 2001 po raz pierwszy wygrali Widzewiacy. Było to wysokie zwycięstwo 3:0. 4 sierpnia 2001 Widzew zwyciężył po raz drugi, tym razem 3:2. W rewanżu 30 września Wiślacy wygrali 2:0. 17 listopada 2002 Widzew przegrał 2:4, a 31 maja 2003 1:0. 4 października 2003 Wiślacy po raz kolejny pokonali Widzewiaków. Padł wynik 3:1. 2 maja 2004 Wisła wygrała 3:1. 22 września 2006 łodzianie przegrali 2:0, a 22 kwietnia 2007 padł bezbramkowy remis. W meczu rozgrywanym 18 sierpnia 2007 Widzew przegrał na własnym stadionie z krakowską Wisłą 1:3.

Ostatni pojedynek z Białą Gwiazdą miał miejsce 28 lutego 2024, w ramach 1/4 finału Pucharu Polski. Spotkanie rozgrywane w Krakowie zakończyło się po dogrywce wynikiem 2:1 dla gospodarzy.

Widzew – Legia Warszawa[edytuj | edytuj kod]

Mecze obu drużyn często rozgrywane były na koniec sezonu i rozstrzygały o mistrzostwie dla zwycięskiej ekipy. Do 1975 r. obie ekipy spotkały się w lidze tylko 2 razy: w 1948 r. Widzew przegrał 6:0 w Warszawie i 1:6 w Łodzi.

W latach 1975–1995 rywalizacja była bardzo wyrównana: mecze prawie zawsze kończyły się zwycięstwem gospodarzy lub remisem.

Lata 1996–2000 są okresem dominacji Widzewa w bezpośrednich meczach z Legią[13].

Pod koniec lat 90. XX wieku mecze te pomiędzy tymi drużynami były jednymi z najważniejszych i najbardziej emocjonujących w lidze. Meczem, który na dobre wpisał się w historię polskiego futbolu jest spotkanie z 18 czerwca 1997 roku. Była to przedostatnia kolejka. Legia podejmowała u siebie Widzew. Przed tym spotkaniem Widzew miał jeden punkt przewagi nad warszawską Legią (stosunek 75:74). Zwycięzca z tego spotkania zgarniał pierwsze miejsce w lidze. Do 85. minuty wydawało się, że Widzew nie odrobi dwubramkowej straty. Jak się okazało, dokonali niemożliwego. W ciągu pięciu minut, Szamotulski musiał 3 razy wyciągać piłkę z bramki. Pokonali go kolejno Sławomir Majak, Dariusz Gęsior i Andrzej Michalczuk. Ostatecznie Widzew Łódź pokonał Legię Warszawa 3:2 i po raz czwarty zdobył mistrzostwo Polski.

Z powodu coraz słabszej gry Widzewa prestiż tych spotkań spadł, zaś od początku XXI wieku trwa niemoc Widzewa, który od 2000 roku nie potrafi pokonać warszawskiej Legii (bilans w ekstraklasie: 5 remisów, 17 porażek, bramki 9:42)[14]. Szczególnie bolesny był pogrom w Warszawie w 2004 r., kiedy to Legia wygrała 6:0: jednego z goli zdobył z rzutu karnego bramkarz Artur Boruc (jednocześnie znany kibic Legii), hattricka strzelił Marek Saganowski (wychowanek ŁKS-u), a następny mecz zdecydował o spadku Widzewa z ekstraklasy[15][16][17].

Bilans Widzewa[edytuj | edytuj kod]

Bilans Widzew-Lech
Zwycięstwa Widzewa 21
Remisy 31
Zwycięstwa Lecha 20
Rozegrane spotkania 72
Bramki dla Widzewa 91
Bramki dla Lecha 94
Bilans Widzew-Legia
Zwycięstwa Widzewa 20
Remisy 20
Zwycięstw Legii 42
Rozegrane spotkania 82
Bramki dla Widzewa 73
Bramki dla Legii 127
Bilans Widzew-Wisła
Zwycięstwa Widzewa 17
Remisy 16
Zwycięstwa Wisły 34
Rozegrane spotkania 67
Bramki dla Widzewa 74
Bramki dla Wisły 115
Bilans derbów Łodzi
Mecze Zwycięstwa Widzewa Remisy Zwycięstwa ŁKS-u
78 29 29 4

Udział w rozgrywkach ligowych[edytuj | edytuj kod]

Dzieje występów Widzewa Łódź w rozgrywkach ligowych
Poziom ligowy Liczba sezonów Sezony
I 36 1948, 1975–1990, 1991–2004, 2006–2008, 2010–2014, 2022
II 27 1926–1938, 1949–1952, 1972–1975, 1990/1991, 2004–2006, 2008–2010, 2014/2015, 2020–2022
III 17 1923–1925, 1938/1939, 1953–1954, 1959–1966, 1970–1972, 2018–2020
IV 10 1922, 1955–1958, 1966–1970, 2016/2017
V 1 2015/2016
Sezon Rozgrywki ligowe Uwagi
K Liga Miejsce M W R P B+ B- Pkt
1948 I Liga  14/14 26 5 3 18 31 99 13
1949 II II liga 7/10 18 6 4 8 19 29 16 występ w gr. północnej
1950 II II liga 5/10 18 9 1 8 40 37 19 występ w gr. zachodniej
1951 II II liga
(grupa B) 		4/8 14 7 2 5 40 24 16
1952 II II liga
(grupa B) 		4/10 18 7 4 7 24 27 18
1953 III III liga
(grupa VIII) 		9/12 22 40 48 21
1954 III III liga
(grupa VIII) 		9/10 18 12
1959 III Liga okręgowa
(grupa Łódź) 		2/12 2 33 21 25
1960 III Liga okręgowa
(grupa Łódź) 		2/12 2 48 19 29
1970/1971 III III liga
(grupa III) 		6/16 30 14 6 10 54 38 34
1971/1972 III III liga
(grupa III) 		 1/16 30 50 24 42
1972/1973 II II liga 6/16 30 12 7 11 34 40 31
1973/1974 II II liga 3/16 30 14 8 8 37 25 36 występ w gr. północnej
1974/1975 II II liga 1/16 30 19 4 7 41 17 42 występ w gr. północnej
1975/1976 I I liga 5/16 30 10 12 8 33 33 32
1976/1977 I I liga 2/16 30 14 10 6 46 31 38
1977/1978 I I liga 10/16 30 9 10 11 34 40 28
1978/1979 I I liga 2/16 30 14 11 5 37 26 39
1979/1980 I I liga 2/16 30 13 10 7 47 39 36
1980/1981 I I liga złoto 1/16 30 14 11 5 39 25 39
1981/1982 I I liga złoto 1/16 30 14 11 5 45 31 39
1982/1983 I I liga 2/16 30 13 12 5 50 30 38
1983/1984 I I liga 2/16 30 15 12 3 43 25 42
1984/1985 I I liga 3/16 30 13 12 5 34 16 38 złoto Zdobycie Pucharu Polski
1985/1986 I I liga 3/16 30 15 11 4 40 25 41
1986/1987 I I liga 6/16 30 14 7 9 34 29 36
1987/1988 I I liga 5/16 30 8 15 7 28 24 31
1988/1989 I I liga 7/16 30 9 12 9 27 27 29
1989/1990 I I liga 15/16 30 4 12 14 22 39 17
1990/1991 II II liga 2/20 38 17 14 7 57 29 48
1991/1992 I I liga 3/18 34 17 9 8 48 28 43
1992/1993 I I liga 5/18 34 16 11 7 60 42 43
1993/1994 I I liga 6/18 34 12 15 7 45 33 39
1994/1995 I I liga 2/18 34 17 11 6 48 25 45
1995/1996 I I liga złoto 1/18 34 27 7 0 84 22 88
1996/1997 I I liga złoto 1/18 34 25 6 3 74 21 81
1997/1998 I I liga 4/18 34 18 7 9 53 34 61
1998/1999 I I liga 2/16 30 18 2 10 50 33 56 W sezonie 1998/1999 mistrzostwo wywalczyła Wisła Kraków,
jednak z powodu chuligańskich zachowań kibiców na stadionie w Krakowie,
UEFA wykluczyła ten klub z europejskich pucharów,
dzięki temu miejsce w eliminacjach LM przypadło Widzewowi.
1999/2000 I I liga 7/16 30 11 7 12 48 54 40
2000/2001 I I liga 12/16 30 9 9 12 33 40 36
2001/2002 I I liga 8/8 14 3 2 9 9 24 11 występ w gr. A
10/16 14 6 7 1 19 8 31 występ w gr. spadkowej
2002/2003 I I liga 9/16 30 10 7 13 29 39 37
2003/2004 I I liga 14/14 26 4 7 15 25 52 19
2004/2005 II II liga 4/18 34 16 10 8 44 26 58 przegrany baraż o I ligę
2005/2006 II II liga 1/18 34 18 8 8 53 28 62
2006/2007 I I liga 12/16 30 7 7 16 27 48 28
2007/2008 I I liga 15/16 30 5 11 14 27 42 26
2008/2009 II I liga 1/18 34 21 9 4 55 23 72 Mimo sportowo wywalczonego awansu,
PZPN nie dopuścił Widzewa do występów w Ekstraklasie
z powodu powiązania klubu z aferą korupcyjną.
2009/2010 II I liga 1/18 34 23 8 3 62 17 77
2010/2011 I Ekstraklasa 9/16 30 11 10 9 41 34 43
2011/2012 I Ekstraklasa 11/16 30 9 12 9 25 26 39
2012/2013 I Ekstraklasa 13/16 30 8 9 13 30 41 23
2013/2014 I Ekstraklasa 16/16 30 5 7 18 26 51 11
2014/2015 II I liga 17/18 34 4 10 20 25 58 22
2015/2016 V IV liga
(grupa V) 		1/20 38 27 7 4 86 16 88
2016/2017 IV III liga
(grupa I) 		3/20 34 19 9 6 57 34 66
2017/2018 IV III liga
(grupa I) 		1/20 34 22 8 4 63 25 74
2018/2019 III II liga 5/20 34 13 16 5 48 29 55
2019/2020 III II liga 2/18 34 17 8 9 65 37 59
2020/2021 II I liga 9/18 34 11 13 10 30 36 46
2021/2022 II I liga 2/18 34 18 8 8 53 38 62
2022/2023 I Ekstraklasa 12/18 34 11 8 15 38 47 41
Stadion Miejski Widzewa Łódź
Fani Widzewa podczas meczu na starym stadionie Widzewa w Łodzi, widok na trybunę C.

Stadion[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Stadion Widzewa Łódź.

Na początku 2017 roku zakończono projekt dotyczący zaprojektowania i budowy nowego stadionu wraz z przebudową pobliskiej infrastruktury przy al. Piłsudskiego 138 (umowa z firmą Mosty Łódź S.A. z 24 lipca 2014). Obiekt z jednopoziomowymi, w pełni zadaszonymi trybunami, o pojemności 18018 miejsc siedzących został oddany miastu przez wykonawcę na początku 2017 roku[18]. Nowy stadion wyróżnia się elewacją trybuny głównej. Szkło i beton architektoniczny wizualnie łączą się z klinkierem nawiązującym luźno do przemysłowej architektury Łodzi[19].

Stary stadion miał pojemność 10500 miejsc (wszystkie miejsca siedzące, w tym zadaszone – 1268 miejsc). 22 listopada 2014 został rozegrany na nim ostatni mecz, podczas którego Widzew zremisował 1:1 (1:1) z GKS Katowice[20][21].

W związku z budową nowego stadionu w Łodzi, drużyna Widzewa zmuszona była rozgrywać mecze domowe na stadionie zastępczym – w sezonie 2014/15 mecze domowe rozgrywano w Byczynie, zaś przez półtora kolejnego sezonu stadionem domowym był obiekt Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Łodzi przy ulicy Milionowej. 18 marca 2017 roku odbył się pierwszy mecz na nowym stadionie. Widzew Łódź pokonał Motor Lubawa 2:0. Strzelcem historycznej, pierwszej bramki na nowym stadionie został Mateusz Michalski.

Prezesi klubu[edytuj | edytuj kod]

jako TMRF Widzew[edytuj | edytuj kod]

[22]

jako Widzew Łódź[edytuj | edytuj kod]

(Stan na 2021-06-22)

Prezesi honorowi

(Dane statystyczne aktualne na dzień 05.06.2019)

Trenerzy[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Widzewa Łódź.

(Stan na 2023-06-18)

Leszek Jezierski – trener klubu w latach 1969–1976 i 1993
Franciszek Smuda – trener klubu w latach 1995–1998, 2002, 2003, 2004, 2017–2018
Stefan Majewski – trener klubu w latach 2004–2006
Michał Probierz – trener klubu w latach 2006–2007
Paweł Janas – trener klubu w latach 2009–2010
Czesław Michniewicz – trener klubu w latach 2010–2011
Lp. Państwo Imię i nazwisko Okres urzędowania
1. PRL Zygmunt Otto 1948
2. Czechosłowacja Czechosłowacja /
Jugosławia 		Pavel Lovas (1. kadencja) 1948
3. PRL Wacław Pegza 1949
4. Władysław Król 1950–1951
– – wakat 1952
5. PRL Bernard Zgoll 1953–1954
(2.) Czechosłowacja Czechosłowacja /
Jugosławia 		Pavel Lovas (2. kadencja) 1954
6. PRL Zygmunt Rotte 1954–1955
7. Jugosławia Stefan Maslovarić 1956
8. PRL Józef Skwierczyński 1956
9. Józef Doryń 1957
10. Kazimierz Radwański 1958–1959
11. Czesław Kozłowski 1960–1961
12. Edward Kołpa (1. kadencja) 1961–1963
13. Henryk Koczewski 1963–1964
14. Antoni Kowalski (1. kadencja) 1964
15. Stanisław Chojnacki 1964
(12.) Edward Kołpa (2. kadencja) 1966–1968
(14.) Antoni Kowalski (2. kadencja) 1969
16. Eligiusz Goździk 1969
17. Robert Grzywocz 1969
18. Leszek Jezierski (1. kadencja) 1969–1976
19. Janusz Pekowski 1976
20. Paweł Kowalski (1. kadencja) 1976–1977
21. Bronisław Waligóra (1. kadencja) 1977–1979
22. Stanisław Świerk 1979
23. Jacek Machciński 1979–1981
24. Władysław Żmuda (1. kadencja) 1981–1984
(21.) Bronisław Waligóra (2. kadencja) 1984–1986
25. Orest Lenczyk (1. kadencja) 1987–1988
26. Andrzej Grębosz 1988
(21.) PRL / Polska Polska Bronisław Waligóra (3. kadencja) 1988–1990
27. Polska Polska Jan Tomaszewski 1990
28. Czesław Fudalej 1990
(20.) Paweł Kowalski (2. kadencja) 1990–1992
(24.) Władysław Żmuda (2. kadencja) 1992–1993
(18.) Leszek Jezierski (2. kadencja) 1993
29. Marek Woziński 1993
30. Władysław Stachurski 1993–1995
31. Ryszard Polak 1995
32. Franciszek Smuda (1. kadencja) 1995–1998
33. Andrzej Pyrdoł (1. kadencja) 1998
34. Wojciech Łazarek 1998
35. Marek Dziuba 1998–1999
36. Grzegorz Lato 1999
(25.) Orest Lenczyk (2. kadencja) 1999–2000
(33.) Andrzej Pyrdoł (2. kadencja) 2000
37. Jan Żurek 2000
38. Ukraina Ukraina Petro Kuszłyk 2000
39. Polska Polska Marek Kusto 2001
40. Dariusz Wdowczyk 2001–2002
(32.) Franciszek Smuda (2. kadencja) 2002
41. Czechy Czechy Petr Němec 2002–2003
42. Polska Polska Tomasz Muchiński (1. kadencja) 2003
(32.) Franciszek Smuda (3. kadencja) 2003
43. Andrzej Kretek (1. kadencja) 2003
44. Tomasz Łapiński (1. kadencja) 2004
45. Jerzy Kasalik 2004
(44.) Tomasz Łapiński (2. kadencja) 2004
(32.) Franciszek Smuda (4. kadencja) 2004
46. Stefan Majewski 2004–2006
47. Michał Probierz 2006–2007
48. Marek Zub 2007–2008
49. Janusz Wójcik 2008
50. Waldemar Fornalik 2008–2009
51. Paweł Janas 2009–2010
(43.) Andrzej Kretek (2. kadencja) 2010
52. Czesław Michniewicz 2010–2011
53. Radosław Mroczkowski (1. kadencja) 2011–2013
54. Rafał Pawlak (1. kadencja) 2013–2014
55. Artur Skowronek 2014
56. Włodzimierz Tylak 2014
(54.) Rafał Pawlak (2. kadencja) 2014
57. Wojciech Stawowy 2014–2015
58. Witold Obarek 2015
59. Marcin Płuska 2015–2016
(42.) Tomasz Muchiński (2. kadencja) 2016
60. Przemysław Cecherz 2016–2017
(32.) Franciszek Smuda (5. kadencja) 2017–2018
(53.) Radosław Mroczkowski (2. kadencja) 2018–2019
61. Jacek Paszulewicz 2019
62. Zbigniew Smółka 2019
63. Marcin Kaczmarek 2019–2020
64. Albania Albania Enkeleid Dobi 2020–2021
65. Polska Polska Marcin Broniszewski 2021
66. Janusz Niedźwiedź 2021–2023
67. Daniel Myśliwiec 2023–obecnie

Sztab szkoleniowy[edytuj | edytuj kod]

Stan na 2023-09-05

Trener Polska Daniel Myśliwiec
Asystent trenera Polska Karol Szweda
II Asystent Polska Marcin Zubek
Trener bramkarzy Polska Andrzej Woźniak
Fizjoterapeuta Polska Adam Nowakowski
Fizjoterapeuta Polska Joanna Tułacz
Fizjoterapeuta Polska Tomasz Ambroziak
Trener przygotowania motorycznego Polska Andrzej Kasprzak
Kierownik drużyny Polska Marcin Pipczyński

Piłkarze w historii[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Widzewa Łódź.

Reprezentanci Polski grający w Widzewie[edytuj | edytuj kod]

(Zestawienie dotyczy piłkarzy będących w czasie gry w reprezentacji Polski A zawodnikami Widzewa.)

Kapitanowie[edytuj | edytuj kod]

Łukasz Broź grał w Widzewie w latach 2006–2013, później również jako kapitan

(Stan na dzień 2022-07-14)

  • Tadeusz Świątek 1986–1987

    • Numery zastrzeżone[edytuj | edytuj kod]

    Nr Poz. Piłkarz
    11 NA Polska Włodzimierz Smolarek
    12 - kibice

    Obecny skład[edytuj | edytuj kod]

    Skład w sezonie 2023/2024

    Nr Poz. Piłkarz
    1 BR Polska Rafał Gikiewicz
    2 OB Portugalia Luís Silva
    4 OB Polska Mateusz Żyro (3.kapitan)
    5 OB Polska Serafin Szota
    6 PO Albania Juljan Shehu
    7 PO Chorwacja Mato Miloš
    8 PO Polska Dawid Tkacz
    9 NA Hiszpania Jordi Sánchez
    10 PO Hiszpania Fran Álvarez
    13 PO Polska Ernest Terpiłowski
    14 OB Łotwa Andrejs Cigaņiks
    18 NA Polska Mateusz Kempski
    19 PO Polska Bartłomiej Pawłowski (kapitan)
    21 PO Polska Jakub Sypek (Wypożyczony do Lechii Gdańsk)
    22 PO Polska Dominik Kun
    Nr Poz. Piłkarz
    23 OB Polska Paweł Zieliński
    25 PO Czechy Marek Hanousek (wicekapitan)
    33 BR Polska Jan Krzywański
    35 BR Słowacja Ivan Krajčírik
    44 PO Francja Noah Diliberto
    47 PO Polska Antoni Klimek
    62 OB Kosowo Lirim Kastrati
    72 OB Polska Hubert Lenart
    74 BR Polska Jakub Szymański
    78 PO Polska Kamil Cybulski
    80 PO Polska Filip Przybułek
    88 PO Polska Ignacy Dawid
    92 OB Portugalia Fábio Nunes
    99 NA Bośnia i Hercegowina Imad Rondić
    ? PO Polska Juliusz Letniowski (wypożyczony do Ruchu Chorzów)

    Statystyki[edytuj | edytuj kod]

    Drużynowe[edytuj | edytuj kod]

    (Nie uwzględniono w statystyce występów w Pucharze Intertoto)

    Pierwszy mecz w ekstraklasie:
    14 marca 1948 roku z Lechem Poznań – 4:3
    Pierwszy występ w europejskich pucharach:
    14 września 1977 roku (Puchar UEFA) z Manchesterem City – 2:2
    Najwięcej bramek w sezonie w ekstraklasie:
    84 w 34 meczach – 1995/1996

    |

    Najmniej bramek w sezonie w ekstraklasie:
    22 w 30 meczach – 1989–1990
    Najwięcej punktów w sezonie w ekstraklasie:
    88 w 34 meczach – 1995/1996
    Najmniej punktów w sezonie w ekstraklasie:
    13 w 24 meczach – 1948

    Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

    Najwięcej występów w ekstraklasie w barwach Widzewa:
    281 – Tomasz Łapiński 204 – Wiesław Cisek
    223 – Andrzej Michalczuk 183 – Krzysztof Kamiński
    219 – Mirosław Myśliński 183 – Andrzej Możejko
    213 – Daniel Bogusz 181 – Włodzimierz Smolarek
    213 – Zdzisław Rozborski
    Najwięcej bramek w ekstraklasie w barwach Widzewa:
    65 – Marek Koniarek 34 – Zdzisław Rozborski
    61 – Włodzimierz Smolarek 30 – Krzysztof Surlit
    50 – Zbigniew Boniek 28 – Ryszard Czerwiec
    39 – Leszek Iwanicki 28 – Artur Wichniarek
    Strzelcy najwięcej goli w jednym sezonie w ekstraklasie dla Widzewa:
    29 – Marek Koniarek (1995/1996) w 34 meczach 17 – Jacek Dembiński (1996/1997) w 34 meczach
    23 – Marek Koniarek (1992/1993) w 34 meczach 15 – Leszek Iwanicki (1993/1993) w 34 meczach
    20 – Artur Wichniarek (1998/1999) w 30 meczach 15 – Mirosław Tłokiński (1982/1983) w 30 meczach
    Najwięcej występów w pucharach w barwach Widzewa:
    24 – Włodzimierz Smolarek 21 – Mirosław Szymkowiak, Mirosław Tłokiński
    23 – Krzysztof Kamiński 20 – Tomasz Łapiński, Radosław Michalski
    22 – Piotr Romke, Zdzisław Rozborski, Wiesław Wraga
    Najwięcej bramek w pucharach w barwach Widzewa:
    6 – Jacek Dembiński 4 – Zbigniew Boniek, Krzysztof Surlit, Mirosław Tłokiński
    5 – Włodzimierz Smolarek, Artur Wichniarek, Wiesław Wraga
    Tomasz Lisowski (z lewej) oraz Łukasz Trałka podczas meczu Widzewa Łódź z Polonią Warszawa w rozgrywkach Ekstraklasy w 2010 roku
    Najwyższe zwycięstwo w ekstraklasie u siebie:
    7:0 (2:0) z Cracovią 11 czerwca 1983
    Najwyższe zwycięstwo w ekstraklasie na wyjeździe:
    7:1 (3:0) z Olimpią/Lechią Gdańsk 20 kwietnia 1996
    Najwyższa porażka w ekstraklasie u siebie:
    1:6 (0:1) z Legią Warszawa 26 września 1948
    Najwyższa porażka w ekstraklasie na wyjeździe:
    1:13 (0:5) z Ruchem Chorzów 30 maja 1948
    Najwyższe zwycięstwo w I Lidze u siebie:
    7:0 (2:0) ze Zniczem Pruszków 25 października 2009
    Najwyższe zwycięstwo w pucharach u siebie:
    8:0 (5:0) z Neftçi PFK 30 lipca 1997
    Najwyższe zwycięstwo w pucharach na wyjeździe:
    4:0 (0:0) z Bangor City 8 sierpnia 1995
    Najwyższa porażka w pucharach u siebie:
    1:4 (0:1) z RSC Anderlecht 16 września 1981
    1:4 (1:2) z Atletico Madryt 25 września 1996
    Najwyższa porażka w pucharach na wyjeździe:
    0:9 (0:6) z Eintrachtem Frankfurt 30 września 1992

    |

    Kolejne mecze bez porażki w ekstraklasie:
    37 (30 lipca 1995 – 3 sierpnia 1996)
    23 (16 maja 1992 – 14 listopada 1992)
    Kolejne mecze bez porażki w ekstraklasie na własnym boisku:
    44 (16 maja 1981 – 29 kwietnia 1984)
    40 (24 września 1994 – 16 listopada 1996)
    Kolejne mecze wygrane w ekstraklasie:
    13 (5 kwietnia – 9 sierpnia 1997) – wliczając wo. z Sokołem Tychy
    12 (14 kwietnia – 26 maja 1996)
    Kolejne mecze wygrane w ekstraklasie na własnym boisku:
    8 (30 marca – 12 czerwca 1996)
    7 (15 marca – 25 czerwca 1997)
    Kolejne mecze w ekstraklasie, w których bramki strzelał ten sam zawodnik:
    10 – Marek Koniarek (19 sierpnia – 25 października 1992)
    Inne:
    Łódzki Widzew zdobył tytuł Mistrza Polski nie ponosząc przy tym żadnej porażki (sezon 1995/96, bilans 27-7-0), oprócz niego dokonała tego tylko Cracovia (sezon 1921, bilans 13-1-0, licząc z rozgrywkami regionalnymi).

    Strzelcy Widzewa w Ekstraklasie[edytuj | edytuj kod]

    Sezon
    1948 8 – Cichocki, Fornalczyk, 5 – Okupiński, 3 – H. Marciniak, 2 – Gbyl, J. Janas, 1 – Nowiszewski, Uptas (+1 s)
    1975/1976 8 – Dawid, 7 – Zbigniew Boniek, 4 – Błachno, Tadeusz Gapiński, 3 – Kowenicki, 1 – Grębosz, Paweł Janas, Kostrzewiński, Możejko, Pyrdoł, Rozborski (+1 s)
    1976/1977 9 – Zbigniew Boniek, Rozborski, 6 – Błachno, 5 – Kowenicki, 4 – Dawid, 3 – Tadeusz Gapiński, 2 – Kostrzewiński, Możejko, Pyrdoł, Mirosław Tłokiński, 1 – Paweł Janas (+1 s)
    1977/1978 11 – Zbigniew Boniek, 4 – Rozborski, K. Surlit, 3 – Błachno, Tadeusz Gapiński, Kowenicki, 2 – Dąbrowski, 1 – W. Chodakowski, Dawid, Grębosz (+1 s)
    1978/1979 8 – Pięta, 5 – Dąbrowski, 4 – Zbigniew Boniek, K. Surlit, 3 – Błachno, Jeżewski, Rozborski, 2 – Tadeusz Gapiński, Grębosz, 1 – Kamiński, Kowenicki (+1 s)
    1979/1980 10 – Zbigniew Boniek, 9 – Włodzimierz Smolarek, 7 – Błachno, 6 – Marek Pięta, 4 – Rozborski, K. Surlit, 2 – Dąbrowski, Możejko, Mirosław Tłokiński (+1 s)
    1980/1981 9 – K. Surlit, 7 – Rozborski, 6 – Włodzimierz Smolarek, 5 – Marek Pięta, 4 – Mirosław Tłokiński, 3 – Grębosz, 1 – Zbigniew Boniek, Możejko, P. Woźniak, Żmuda (+1 s)
    1981/1982 10 – Filipczak, Włodzimierz Smolarek, 8 – Zbigniew Boniek, 4 – Sajewicz, 3 – Rozborski, K. Surlit, Tłokiński, 2 – Kamiński, Romke
    1982/1983 15 – Tłokiński, 10 – Włodzimierz Smolarek, 6 – Filipczak, 4 – Romke, K. Surlit, 3 – Rozborski, Wraga, 2 – Kajrys, 1 – Grębosz, Świątek, Wójcicki
    1983/1984 10 – Dariusz Dziekanowski, 8 – Leszczyk, Włodzimierz Smolarek, 4 – Wójcicki, 3 – Gierek, Myśliński, Romke, 2 – Świątek, 1 – Kajrys, Wraga
    1984/1985 10 – Dariusz Dziekanowski, 8 – Włodzimierz Smolarek, 5 – Leszczyk, 2 – Jaworski, Kajrys, Myśliński, Wójcicki, 1 – Romke, Świątek, Wijas
    1985/1986 10 – Kajrys, Włodzimierz Smolarek, 6 – Świątek, 4 – Wójcicki, 2 – Dziuba, Jaworski, P. Nowak, K. Surlit, 1 – Leszczyk, Wraga
    1986/1987 6 – Iwanicki, 4 – Sławomir Chałaśkiewicz, Leszczyk, Putek, Wraga, 3 – Kajrys, 2 – Cisek, Szulc, 1 – Dziuba, Myśliński, Podsiadło, Przybyś, Świątek
    1987/1988 7 – Myśliński, 6 – Putek, 4 – Sławomir Chałaśkiewicz, Iwanicki, 2 – Cisek, Świątek, 1 – Pawelec, Rabenda, Wraga
    1988/1989 5 – Iwanicki, 4 – Putek, Świątek, 2 – P. Chodakowski, Walczak, Wewiór, Sławomir Chałaśkiewicz, 1 – Pawelec, Podsiadło, Szulc, Myśliński, Wraga (+1 s)
    1989/1990 9 – Bayer, 3 – Szulc, 2 – Myśliński, Wewiór, 1 – Iwanicki, Podsiadło, Kupka, Michalewicz, Waliczek, Wraga
    1991/1992 9 – Kosowski, 8 – Iwanicki, 6 – Sławomir Chałaśkiewicz, Paweł Miąszkiewicz, 5 – Marek Koniarek, 4 – Cisek, 3 – Jóźwiak, 2 – Myśliński, Piotr Szarpak, 1 – Godlewski, Tomasz Łapiński (+1 s)
    1992/1993 23 – Marek Koniarek, 15 – Iwanicki, 7 – Andrzej Michalczuk, 6 – Ryszard Czerwiec, 2 – Paweł Miąszkiewicz, Myśliński, Jóźwiak, 1 – Marek Bajor (+1 w meczu unieważnionym), Cecherz (+1 s)
    1993/1994 7 – Marek Koniarek, 6 – Ryszard Czerwiec, 5 – Jóźwiak, 4 – Zbigniew Wyciszkiewicz, 3 – Marek Bajor, Andrzej Michalczuk, Piotr Szarpak, 2 – Cisek, Godlewski, Małocha, Myśliński, 1 – Sławomir Gula, Kowalczyk, Tomasz Łapiński (+1 s)
    1994/1995 10 – Radosław Kowalczyk, 8 – Bogdan Pikuta, 7 – Grzegorz Mielcarski, 6 – Dariusz Podolski (+1 w meczu zweryfikowanym), 3 – Piotr Szarpak, 2 – Marek Bajor, Ryszard Czerwiec, Andrzej Michalczuk, 1 – Marcin Boguś, Sławomir Gula, Bogdan Jóźwiak, Wojciech Małocha, Zbigniew Wyciszkiewicz (+1 w meczu zweryfikowanym)
    1995/1996 29 – Marek Koniarek, 12 – Ryszard Czerwiec, 10 – Zbigniew Wyciszkiewicz, 9 – Rafał Siadaczka, 6 – Andrzej Michalczuk, 5 – Marek Citko, Paweł Miąszkiewicz, 2 – Tomasz Łapiński, Piotr Szarpak, 1 – Daniel Bogusz, Sławomir Gula, Rafał Kubiak, Mirosław Szymkowiak
    1996/1997 17 – Jacek Dembiński, 12 – Sławomir Majak, 7 – Marek Citko, Paweł Miąszkiewicz, 6 – Andrzej Michalczuk, 5 – Zbigniew Wyciszkiewicz, 4 – Paweł Wojtala, 2 – Daniel Bogusz, Ryszard Czerwiec, Radosław Michalski, 1 – Marek Bajor, Dariusz Gęsior, Marek Koniarek, Rafał Siadaczka, Mirosław Szymkowiak, Marcin Zając (+1 s)
    1997/1998 8 – Andrzej Kobylański, 7 – Marcin Zając, 5 – Rafał Siadaczka, Marek Szemoński, 4 – Dariusz Gęsior, Mirosław Szymkowiak, Maciej Terlecki, 3 – Daniel Bogusz, Jacek Dembiński, 2 – Alexandru Curteian, Rafał Kubiak, Piotr Szarpak, Artur Wichniarek, 1 – Zbigniew Czajkowski (+1 s)
    1998/1999 20 – Artur Wichniarek, 9 – Radosław Michalski, 5 – Dariusz Gęsior, 4 – Mirosław Szymkowiak, 3 – Daniel Bogusz, 2 – Maciej Terlecki, Marek Citko, 1 – Zbigniew Czajkowski, Sławomir Gula, Rafał Kaczmarczyk, Andrzej Michalczuk, Arkadiusz Świętosławski
    1999/2000 10 – Rafał Pawlak, 8 – Dariusz Gęsior, 6 – Artur Wichniarek, 5 – Robertas Poskus, Marcin Zając, 4 – Sławomir Gula, 3 – Daniel Bogusz, 2 – Tomasz Kiełbowicz, 1 – Rafał Kaczmarczyk, Jacek Magiera, Łukasz Masłowski, Radosław Michalski, Artūras Steško
    2000/2001 7 – Robertas Poskus, 5 – Daniel Bogusz, Rafał Pawlak, 4 – Bartosz Tarachulski, 3 – Jacek Dembiński, 2 – Marcin Zając, 1 – Andrius Gedgaudas, Rafał Kaczmarczyk, Adam Kryger, Andrzej Michalczuk, Mirosław Szymkowiak, Zbigniew Wyciszkiewicz (+1 s)
    2001/2002 4 – Arkadiusz Bąk, 3 – Jacek Paszulewicz, 2 – Daniel Bogusz, Ekwueme, Mariusz Jop, Maxwell Kalu, Patryk Rachwał, Damian Seweryn, Sławomir Suchomski, Bartosz Ślusarski, Sergiusz Wiechowski, 1 – Marek Szemoński, Kazimierz Węgrzyn, Marcin Zając
    2002/2003 8 – Piotr Włodarczyk, 6 – Robert Dymkowski, 5 – Sergio Batata, 3 – Jerzy Podbrożny, Kazimierz Węgrzyn, 2 – Giuliano, 1 – Miodrag Andjelković, Hermes Neves
    2003/2004 6 – Piotr Włodarczyk, 3 – Adam Cichoń, Rafał Pawlak, 2 – Juliano, Lelo, Łukasz Masłowski, 1 – Radosław Becalik, Bruno Pizano, Michał Goliński, Bartosz Ława, Sławomir Nazaruk, Piotr Matys, Jerzy Podbrożny
    2006/2007 4 – Saša Bogunović, Bartłomiej Grzelak, Stefano Napoleoni, Krzysztof Sokalski, 3 – Joseph Dayo Oshadogan, 2 – Bartosz Iwan, Piotr Kuklis, 1 – Adrian Budka, Bartłomiej Konieczny, Sławomir Szeliga, Andrzej Tychowski
    2007/2008 7 – Stefano Napoleoni, 4 – Adrian Budka, Piotr Kuklis, 2 – Saša Bogunović, Przemysław Oziębała, 1 – Maciej Kowalczyk, Tomasz Lisowski, Łukasz Masłowski, Łukasz Mierzejewski, Joseph Dayo Oshadogan, Mindaugas Panka, Wojciech Szymanek (+1 s)
    2010/2011 10 – Darvydas Šernas, 8 – Piotr Grzelczak, 7 – Marcin Robak, 3 – Adrian Budka, 2 – Nika Dzalamidze, 1 – Łukasz Broź, Bruno Pinheiro, Velibor Đurić, Piotr Kuklis, Sebastian Madera, Préjuce Nakoulma, Krzysztof Ostrowski, Przemysław Oziębała, Mindaugas Panka, Ugochukwu Ukah (+1 s)
    2011/2012 4 – Mehdi Ben Dhifallah, Przemysław Oziębała, 2 – Jarosław Bieniuk, Adrian Budka, Piotr Grzelczak, Princewill Okachi, 1 – Hachem Abbès, Łukasz Broź, Bruno Pinheiro, Nika Dzalamidze, Marcin Kaczmarek, Sebastian Madera, Radosław Matusiak, Mariusz Rybicki
    2012/2013 5 – Łukasz Broź, 4 – Mariusz Stępiński, Bartłomiej Pawłowski, 2 – Mehdi Ben Dhifallah, Aléx Bruno, Marcin Kaczmarek, Mariusz Rybicki, 1 – Sebastian Dudek, Krystian Nowak, Veljko Batrović
    2013/2014 9 – Eduards Višņakovs, 2 – Mariusz Rybicki, Kevin Lafrance, Povilas Leimonas, Mateusz Cetnarski 1 – Aleksejs Višņakovs, Marcin Kaczmarek, Aléx Bruno, Piotr Mroziński, Krystian Nowak, Bartłomiej Kasprzak, Łukasz Staroń, Alen Melunović

    Stowarzyszenie Byłych Piłkarzy Widzewa Łódź im. Ludwika Sobolewskiego[edytuj | edytuj kod]

    W 2010 roku powstało Stowarzyszenie Byłych Piłkarzy Widzewa Łódź im. Ludwika Sobolewskiego, które zrzesza byłych piłkarzy, działaczy sportowych oraz przyjaciół klubu. Zajmuje się głównie działalnością charytatywną np. organizowaniem meczów piłkarskich, konkursów dla dzieci i młodzieży oraz współpracuje ze szkołami. Prezesem Stowarzyszenia jest Marek Pięta, a jego siedziba znajduje się przy ul. Widzewskiej 69a w Łodzi[23]. W 2015 roku stowarzyszenie aktywnie włączyło się w proces odbudowy klubu.

    Upamiętnienia[edytuj | edytuj kod]

    Gwiazda Zbigniewa Bońka w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie.

    Poczta Polska dla uczczenia 100-lecia Widzewa Łódź w 2010 roku wprowadziła do obiegu okolicznościowy znaczek pocztowy[24]

    Pozostałe informacje[edytuj | edytuj kod]

    • Widzew w sezonie 1996/1997 awansował do fazy grupowej Ligi Mistrzów UEFA i przez kolejnych 20 lat pozostawał ostatnim polskim zespołem, który tego dokonał. Trwającą dwie dekady niemoc Mistrzów Polski, przerwała dopiero Legia Warszawa, która wywalczyła awans do tych rozgrywek w sezonie 2016/2017.
    • W roku 1957 powołano w RTS sekcję kobiecą piłki nożnej, którą po kilku miesiącach rozwiązano.
    • W roku 1992 podczas igrzysk olimpijskich w Barcelonie, dwaj piłkarze Widzewa – Marek Bajor i Tomasz Łapiński sięgnęli po srebrne medale, jedyne w dziejach RTS.
    • Dwa razy piłkarze Widzewa zdobywali tytuł króla strzelców polskiej ekstraklasy. W 1983 roku Mirosław Tłokiński (15 goli) i w 1996 roku Marek Koniarek (29 goli).
    • W 2008 roku klub przyłączył się do kampanii Wykopmy Rasizm ze Stadionów, organizowanej przez Stowarzyszenie „Nigdy Więcej” wybiegając 22 marca w meczu z Legią Warszawa w koszulkach z nazwą kampanii. Nigdy Więcej. 2008-03-21. [dostęp 2011-07-27]. (pol.).
    • Widzew w sezonie 2009/2010 jest pierwszą drużyną męskiej piłki nożnej w historii, która obroniła mistrzostwo I ligi. Stało się tak ze względu na karny brak awansu w sezonie 2008/2009, mimo że Widzew zajął 1. miejsce.
    • 11 marca 2012 roku przed meczem z GKS Bełchatów ogłoszono, że numer 11 na koszulce został zastrzeżony dla legendy klubu – Włodzimierza Smolarka, który zmarł 7 marca 2012 roku.
    • Za podkład muzyczny wprowadzający piłkarzy Widzewa Łódź na płytę boiska służy utwór „Taniec Eleny” ze ścieżki dźwiękowej do filmu Bandyta (1997), którego kompozytorem jest Michał Lorenc[25].
    • W czasie kiedy sponsorem głównym zespołu był Harnaś, maskotką klubu był Janosik[26].
    • Widzew Łódź posiada 61 oficjalnie zarejestrowanych fanklubów oraz Otwarty Klub Kibica[27].
    • Na strojach nad herbem Widzewa znajduje się biała gwiazdka symbolizująca wywalczenie od 1 do 4 tytułów mistrza Polski. Obecnie jest 11 klubów uprawnionych do umieszczania takiego wyróżnienia (ponadto dwóm klubom przysługuje srebrna gwiazdka i czterem złota). Gwiazdka może się znajdować tylko na przedniej części koszulki, na wysokości klatki piersiowej nad herbem lub emblematem klubu.
    • 25 listopada 2010, w dniu 100 rocznicy powstania klubu Polski Związek Piłki Nożnej uhonorował KS Widzew Łódź Diamentową Odznaką PZPN – najwyższym odznaczeniem związkowym, jakie może otrzymać klub w Polsce[28].
    • Widzew i A.C Parma – dwa kluby, które spotkały się w rundzie eliminacyjnej Ligi Mistrzów UEFA 1997/98, w 2015 roku ogłosiły upadłość i jako nowe podmioty w sezonie 2015/2016 rozpoczęły grę na piątym szczeblu rozgrywek – odpowiednio Widzew w polskiej IV lidze, a Parma we włoskiej Serie D[29].
    • Widzew w sezonie 2018/19 pobił rekord serii remisów na szczeblu centralnym w Polsce należący do Gwardii Warszawa (9 remisów z rzędu) notując 10 kolejnych remisów w II lidze.
    • Jedynym bramkarzem, który zdobył dla Widzewa bramkę na najwyższym szczeblu rozgrywkowym w Polsce jest Ignacy Uptas, który dokonał tego wykorzystując rzut karny w meczu przeciwko Legii Warszawa w sezonie 1948.
    • Wiosną 2019 roku trenerem Widzewa został Zbigniew Smółka, jednak po zmianach we władzach klubu został on zwolniony nie prowadząc Widzewa w oficjalnym meczu.
    • Do zorganizowanych grup kibiców należą DHW – Destroyers Hooligans Widzew oraz Ultras Widzew (Red Workers, Ultra Registi Wiara spod Zegara)[30]
    • Kibice klubu mają zgody kibicowskie z Ruchem Chorzów i Elaną Toruń (od 2018), układy z Wisłą Kraków, KKS Kalisz oraz CSKA Moskwa (przy czym po agresji Rosji na Ukrainę klub ten nie jest już pozdrawiany z trybun). Nie lubią się z fanami ŁKS-u Łódź, Zawiszy Bydgoszcz, Legii Warszawa, Lecha Poznań, Cracovii, Arki Gdynia, Śląska Wrocław i Motoru Lublin[30].

    Przypisy[edytuj | edytuj kod]

    1. ↑ Sponsorzy|Widzew Łódź [online].
    2. ↑ a b c Ryszard Bonisławski: Nie ma wątpliwości. Widzew istnieje od 1910 roku. [dostęp 2010-05-15]. (pol.).
    3. ↑ Wyborcza.pl [online], lodz.wyborcza.pl [dostęp 2020-07-27].
    4. ↑ Fortuna 1 Liga: Kibice Widzewa Łódź wykupili wszystkie karnety [online], polsatsport.pl [dostęp 2022-05-23] (pol.).
    5. ↑ RTS Widzew. widzew.com. [dostęp 2019-08-23].
    6. ↑ Struktura organizacyjna.
    7. ↑ Zarząd klubu RTS Widzew Łódź SA.
    8. ↑ RTS Widzew odznaczony złotym krzyżem zasługi, „Gazeta Zielonogórska”, 17 października 1960 [dostęp 2021-05-19].
    9. ↑ Bogusław Kukuć: Majówka w parku 3 Maja – Złote i Srebrne Jedenastki Widzewa. naszemiasto.pl, 2010-05-04. [dostęp 2016-02-16].
    10. ↑ Robert Gawkowski: Żydzi, masoni i cykliści. 2010-12-20. [dostęp 2016-04-25]. (pol.).
    11. ↑ Za: Andrzej Gowarzewski: Kolekcja klubów – Widzew. Katowice: Wydawnictwo GiA, 1998, s. 192. ISBN 83-905424-5-5.
    12. ↑ Andrzej Maria Gajzler, Organizacja Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (1923–1936). Model młodzieżowego ruchu kulturalno-oświatowego., Wydawnictwo Naukowe WSP, 1993, ISBN 83-85898-20-4.
    13. ↑ Legia Warszawa – historia ligowych spotkań z Widzew Łódź – Historia Polskiej Piłki Nożnej – HPPN.PL [online], hppn.pl [dostęp 2020-10-14].
    14. ↑ Legia Warszawa – historia ligowych spotkań z Widzew Łódź – Historia Polskiej Piłki Nożnej – HPPN.PL [online], hppn.pl [dostęp 2020-10-15].
    15. ↑ Redakcja, Legia – Widzew 6:0 – Pozostał tylko wstyd [online], Łódź Nasze Miasto, 9 czerwca 2004 [dostęp 2020-10-15] (pol.).
    16. ↑ „Panie Wiciu, a kim był ten blondynek? Z niego będzie kawał bramkarza”. Artur Boruc i jego sen o Warszawie. Tak się buduje legendę [online], newonce.sport, 1 sierpnia 2020 [dostęp 2020-10-15] (pol.).
    17. ↑ Widzew – wróg publiczny nr 1 [online], Legia.com.pl [dostęp 2020-10-15].
    18. ↑ Umowa na budowę Stadionu na Widzewie podpisana!. widzew.pl, 2014-07-24. [dostęp 2014-08-12].
    19. ↑ Stadion Widzewa Łódź. stadiony.net. [dostęp 2015-07-21].
    20. ↑ Historyczny mecz na Widzewie. widzew.pl. [dostęp 2014-11-22].
    21. ↑ Kibice Widzewa pożegnali stadion, expressilustrowany.pl, 2014-11-22.
    22. ↑ Prezesi Widzewa, [w:] Widzewiak.pl [online].
    23. ↑ Stowarzyszenie Byłych Piłkarzy Widzewa Łódź im. Ludwika Sobolewskiego.
    24. ↑ Poczta Polska, Numer katalogowy 4350, data wydania: 5.11.2010.
    25. ↑ Hymny klubowe T-Mobile Ekstraklasy: „Taniec Eleny” (Widzew Łódź). ekstraklasa.net. [dostęp 2013-04-10]. (pol.).
    26. ↑ Widzewski Harnaś.
    27. ↑ Kibice.
    28. ↑ Widzew odznaczony Diamentową Odznaką PZPN!.
    29. ↑ Parma w serie D.
    30. ↑ a b Widzew Łódź – zgody, układy, kosy, grupy, grill i inne. [online], Stadionowi Oprawcy [dostęp 2022-05-23] (pol.).

    Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

    • Gowarzewski A. (red.): Widzew oraz dawni łódzcy ligowcy ŁTS-G, Klub Turystów, Union-Touring: 75 lat prawdziwej historii RTS (1922–1997); Encyklopedia Piłkarska Fuji – Kolekcja Klubów, t. 5 Widzew. Katowice: Wydawnictwo GiA, 1998, ISBN 83-905424-5-5.
    • Kuczmera D. (red.): Widzew – Almanach 1998–99, Łódź: Wydawnictwo Libero, 1999.

    Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

    Mistrzostwa Polski w piłce nożnej mężczyzn
    Sezony
    Nieoficjalne
    Finały MP
    Liga
    Finały MP
    Liga
    I liga
    Puchar Polski
    I liga
    Ekstraklasa
    Inne
    Kluby w sezonie
    2023/2024
    1. ↑ W 1951 tytuł mistrza Polski przyznano zdobywcy Pucharu Polski, a nie zwycięzcy ligi.
    Mistrzowie Polski w piłce nożnej
    Zdobywcy Pucharu Polski w piłce nożnej
    Zdobywcy Superpucharu Polski w piłce nożnej
    Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Widzew_Łódź_(piłka_nożna)&oldid=73425172”