Wielka Rycerzowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wielka Rycerzowa
Ilustracja
Państwo

 Polska
 Słowacja

Położenie

Powiat Czadca, powiat żywiecki

Pasmo

Beskid Żywiecki, Kysucké Beskydy, Karpaty

Wysokość

1226 m n.p.m.

Wybitność

196 m

Położenie na mapie Beskidu Śląskiego
Mapa konturowa Beskidu Śląskiego, na dole po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wielka Rycerzowa”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wielka Rycerzowa”
Ziemia49°24′57,0″N 19°05′30,2″E/49,415833 19,091722
Widok z Wielkiej Rycerzowej w stronę hali. W oddali bacówka
Panorama Tatr z Rycerzowej
Zimowa panorama na Beskid Żywiecki oraz Tatry spod szczytu Wielkiej Rycerzowej

Wielka Rycerzowa (słow. Rycierova hora, 1226 m) – szczyt należący do Grupy Wielkiej Raczy, położony w Beskidzie Żywieckim (po słowackiej stronie są to Kysucké Beskydy). Dawniej, m.in. w „Przewodniku po Beskidach Zachodnich” Kazimierza Sosnowskiego, występowała pod nazwą Bukowina[1]. Przez szczyt przebiega Wielki Europejski Dział Wodny (między zlewiskiem Bałtyku i Morza Czarnego) oraz granica polsko-słowacka[2].

Topografia[edytuj | edytuj kod]

Wielka Rycerzowa znajduje się w głównej grani, pomiędzy Majcherową (1105 m) a Świtkową (Svitková, 1082 m), od której oddzielona jest przełęczą Przysłop (940 m). Jest zwornikiem dla bocznego północno-wschodniego, krętego grzbietu, który poprzez Małą Rycerzową (1207 m), Wiertalówkę, Kotarz i Muńcuł ciągnie się aż do doliny Soły w Ujsołach. Grzbiet ten w całości położony jest na terenie Polski. Pomiędzy Wielką Rycerzową a Małą Rycerzową znajduje się trawiasta Przełęcz Halna (1165 m). Są trzy grzbiety, są więc i trzy doliny między nimi. Spływają nimi trzy potoki: Cicha, Dziobaki i Majovsky potok[2].

Opis szczytu[edytuj | edytuj kod]

Na wierzchołku Wielkiej Rycerzowej znajduje się punkt triangulacyjny. Z samego szczytu, który jest częściowo zalesiony, widoki są tylko wycinkowe. Można dostrzec Wielką Raczę i Przegibek wraz z Kolonią wsi Rycerka Górna (przysiółkiem Rycerki Górnej) oraz niektóre szczyty Małej Fatry, takie jak Wielki Rozsutec. Najlepsze widoki rozciągają się natomiast z Hali Rycerzowej zajmującej siodło Przełęczy Halnej i stoki Wielkiej i Małej Rycerzowej. Z hali tej widoczny jest Beskid Śląski, pasmo Lipowskiej i Pilska, a w dalszym planie pasmo Babiej Góry. Dobrym punktem widokowym jest też wychodnia na zachodnim stoku[3]. Na południowych, słowackich stokach Wielkiej Rycerzowej znajduje się pomnik przyrody Vychylovské skálie z osuwiskiem[2].

Nazwa szczytu wywodzi się od miejscowości Rycerka Dolna i Rycerka Górna (dawniej Rycerka), które prawdopodobnie były własnością rycerską. Nazwę tej wsi oraz szczytu wymienia Andrzej Komoniecki w dziele Chronografia albo Dziejopis Żywiecki[3].

Szlaki piesze na Wielką Rycerzową[edytuj | edytuj kod]

szlak turystyczny czerwony z Rycerki – przez Mładą Horę – do Bacówki na Rycerzowej. Średni czas przejścia 4 h,
szlak turystyczny czarny z Soblówki do Bacówki na Rycerzowej. Średni czas przejścia 1,5 h,
szlak turystyczny żółty z Soblówki do Bacówki na Rycerzowej. Średni czas przejścia 1,5 h,
szlak turystyczny zielony z Soblówki (PKS) – przez Przysłop – później żółtym – do Bacówki na Rycerzowej. Średni czas przejścia 2,5 h,
szlak turystyczny zielony z Ujsół (PKS) – przez Muńcuł – do Bacówki na Rycerzowej. Średni czas przejścia 3 h,
szlak turystyczny czarny z Soli (PKP i PKS) – przez Przegibek – później szlak niebieski lub czerwony. Średni czas przejścia 5,5 h,
szlak turystyczny zielony z Kolonii (PKS) – przez Przegibek, później szlak niebieski lub czerwony. Średni czas przejścia 3 h,
szlak turystyczny żółty z Glinki (PKS). Średni czas przejścia 2,5 h,
szlak turystyczny czerwony ze Zwardonia (PKP i PKS) – przez Wielką Raczę. Średni czas przejścia 10 h,

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kazimierz Sosnowski: Przewodnik po Beskidach Zachodnich. Tom I. Beskid Śląski i Żywiecki. Wyd. IV. Kraków: Wydawnictwo Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Krakowie, 1948, s. 164.
  2. a b c Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
  3. a b Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.