Wierzba siwa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wierzba siwa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

wierzbowate

Rodzaj

wierzba

Gatunek

wierzba siwa

Nazwa systematyczna
Salix eleagnos Scop.
Fl. carniol. ed. 2, 2:257. 1772
Synonimy
  • S. elaeagnos Scop. S. incana Schrank
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Wierzba siwa

Wierzba siwa (Salix eleagnos) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wierzbowatych. Występuje naturalnie w środkowej Europie i w Azji Mniejszej[4]. W Polsce tylko w Karpatach. Czasami można spotkać formy zdziczałe, pochodzące z uprawy (ergazjofigofity) także poza Karpatami.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Przeważnie krzew, rzadziej drzewo, o wysokości do 6 m i o wzniesionych i odstających gałęziach.
Pęd
Roczne gałązki czerwonawe, starsze delikatnie, szaro omszone. Pączki przylegające, bardzo blisko siebie (co ok. 1 cm), okryte jedną łuską.
Liście
Równowąskolancetowate, o długości 8-12 cm i szerokości około 1 cm. Końce liści zaostrzone, brzegi podwinięte i na szczycie delikatnie piłkowane, bez przylistków. Z wierzchu są ciemnozielone, a od spodu posiadają wełnisty kutner i są srebrzyste. Nerw środkowy żółtawy[4].
Kwiaty
Roślina dwupienna, kwiaty zebrane w kwiatostany zwane kotkami. Kotki żeńskie o długości do 6 cm i szerokości 0,8 cm, na wyraźnych szypułkach, zgięte. Mają jednobarwne przysadki (żółte). W kwiatach żeńskich słupki nagie, na krótkim trzonku z wyraźną szyjką i podzielonymi znamionami. Kotki męskie o długości do 3 cm i szerokości 0,6 cm, wyrastają na szypułce o długości 0,5 cm. Mają przysadki dwubarwne, na szczycie czerwono lub brązowo nabiegłe, nagie, lub na brzegu orzęsione. Kwiaty męskie z jednym miodnikiem i dwoma owłosionymi dołem pręcikami o żółtych pylnikach. Nitki pręcików zrośnięte co najwyżej do połowy długości.
Owoc
Torebka z licznymi i drobnymi nasionami.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Rośnie nad górskimi potokami w Karpatach. W Tatrach sięga do regla górnego. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Salicion eleagni i Ass. Salici-Myricarietum[5]. Roślina miododajna i owadopylna, kwitnie od kwietnia do maja. Nasiona rozsiewane przez wiatr.

Zmienność[edytuj | edytuj kod]

Tworzy mieszańce z gatunkami: wierzba iwa (S. caprea), wierzba purpurowa (S. purpurea), wierzba rokita (S. rosmarinifolia), wierzba szara (S. cinerea), wierzba uszata (S. aurita), wierzba wawrzynkowa (S. daphnoides), wierzba wiciowa (S. viminalis)[6].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-10] (ang.).
  3. Salix eleagnos, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b Johnson O., More D.: Drzewa. Warszawa: Multico, 2009, s. 170. ISBN 978-83-7073-643-9.
  5. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  6. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
  • W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.