Wierzchy (powiat poddębicki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wierzchy
wieś
Ilustracja
Kościół św. Mikołaja
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

poddębicki

Gmina

Zadzim

Sołectwo

Wierzchy[2]

Liczba ludności (2022)

137[3]

Strefa numeracyjna

43

Kod pocztowy

99-232[4]

Tablice rejestracyjne

EPD

SIMC

0720869[5]

Położenie na mapie gminy Zadzim
Mapa konturowa gminy Zadzim, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Wierzchy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wierzchy”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Wierzchy”
Położenie na mapie powiatu poddębickiego
Mapa konturowa powiatu poddębickiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Wierzchy”
Ziemia51°48′52″N 18°53′39″E/51,814444 18,894167[1]

Wierzchywieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Zadzim[6][5].

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Wierzchy[6][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
1040450 Poduchowne część wsi
1040480 Stare Role część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza pisana wzmianka o wsi pochodzi z 1399 r. Była to dawniej wieś szlachecka. Już w 2 poł. XV w. istniał tu kościół. Andrzej Piasecki (ur. 1792 r.), proboszcz tej parafii, w 1863 r. został skazany na tajny dozór policyjny za głoszenie „podburzających kazań”.

Do 1954 roku istniała gmina Wierzchy. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Współczesny kościół został wzniesiony w 1727 r. staraniem plebana Walentego Drogońskiego, a wzmocniony fundamentami i restaurowany w 1783 r. przez dziedzica Jana Kantego Gołembowskiego. Jest drewniany, oszalowany, konstrukcji zrębowej, orientowany, jednonawowy z węższym prezbiterium zamkniętym wielobocznie. Belka tęczowa z krucyfiksem z pocz. XVII w. Chór muzyczny wsparty na 2 słupach z rzeźbami św. Stanisława i św. Wojciecha z XVII w. Ołtarz główny barokowy z ok. 1720-1730 r., boczne również barokowe z pocz. XVIII w. W ołtarzu głównym obraz Matki Boskiej Bocheńskiej z 1658 r. (restaurowany w Toruniu w 1970 r.). Na obrazie - poniżej postaci Matki Boskiej figury: św. Mikołaja i św. Dominika, a na samym dole dwie postacie nieznanych fundatorów. Ponadto w świątyni znajduje się szereg obrazów i rzeźb z XVIII w. oraz płyta nagrobna Walerii Sulimierskiej z 1836 r.

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[7] na listę zabytków wpisane są obiekty:

  • kościół parafialny pw. św. Mikołaja, drewniany, 1727, nr rej.: 716 z 21.12.1967
  • kaplica grobowa, 1 poł. XIX w., nr rej.: 717 z 21.12.1967

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 147177
  2. Sołectwa na stronie gminy
  3. Raport o stanie gminy za rok 2022. Liczba mieszkańców w dniu 31.12.2022 s. 6
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1452 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c GUS. Rejestr TERYT
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-18].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • "Katalog zabytków sztuki w Polsce", Warszawa 1953, t. II, z. 10 (Powiat sieradzki) w oprac. K. Szczepkowskiej.