Wiesław Rudkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiesław Rudkowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1946
Łódź

Data i miejsce śmierci

13 lutego 2016
Warszawa

Wzrost

180 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
srebro Monachium 1972 boks
(waga lekkośrednia)
Mistrzostwa Europy
złoto Katowice 1975 waga lekkośrednia
srebro Belgrad 1973 waga lekkośrednia
brąz Madryt 1971 waga lekkośrednia
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Wiesław Ksawery Rudkowski (ur. 17 listopada 1946 w Łodzi, zm. 13 lutego 2016 w Warszawie[1][2]) – polski bokser, wicemistrz olimpijski i mistrz Europy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grób Wiesława Rudkowskiego na cmentarzu św. Anny w Łodzi

Syn Stefana. Największe sukcesy odniósł w wadze lekkośredniej, choć startował także w półśredniej i średniej.

Dwukrotny olimpijczyk. Podczas olimpiady w Meksyku 1968 wystąpił w wadze średniej i doszedł do ćwierćfinału, gdzie przegrał z Rosjaninem Kisielowem. Cztery lata później w Monachium 1972 zdobył srebrny medal w wadze lekkośredniej. W drodze do finału wygrał m.in. z Kubańczykiem Rolando Garbeyem oraz z Peterem Tiepoldem z NRD. W finale przegrał stosunkiem 2:3 z reprezentantem RFN Dieterem Kottyschem.

Czterokrotnie startował w Mistrzostwach Europy, za każdym razem osiągając większy sukces. W Rzymie 1967 odpadł w eliminacjach w wadze półśredniej (pokonał go późniejszy wicemistrz Europy i mistrz olimpijski z Meksyku 1968 Manfred Wolke z NRD). Na kolejnych mistrzostwach występował w wadze lekkośredniej. W Madrycie 1971 zdobył brązowy medal, w Belgradzie 1973 srebrny, a na zakończenie kariery w Katowicach 1975 został mistrzem Europy.

Dziesięć razy zdobywał mistrzostwo Polski: w 1966 w wadze półśredniej, a od 1967 do 1975 nieprzerwanie w wadze lekkośredniej.

Walczył przez większość kariery w barwach Legii Warszawa. Wcześniej reprezentował RKS Łódź i Widzew Łódź. Ze względu na styl boksowania zwany był „mistrzem kontry”.

Po zakończeniu kariery został trenerem pięściarskim. Był trenerem kadry narodowej seniorów Polskiego Związku Bokserskiego. W 2005 został uhonorowany Nagrodą im. Aleksandra Rekszy.

Zmarł w warszawskim szpitalu po ciężkiej chorobie[1]. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 22 lutego 2016 na cmentarzu na Zarzewie przy ul. Lodowej[3][4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]