Wikiprojekt:Tłumaczenie artykułów/Václav Klaus

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tłumaczenia z języka czeskiego

Tłumaczone artykuły

Propozycje tłumaczeń

ca • cs • de • en • bg • es • fr • hu • it • ja • pt • ru • sr • sv • szl • uk

Václav Klaus
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 czerwca 1941
Praga, Protektorat Czech i Moraw

Prezydent Republiki Czeskiej
Okres

od 7 marca 2003

Przynależność polityczna

Obywatelska Partia Demokratyczna

Pierwsza dama

Livia Klausová

Poprzednik

Václav Havel

Przewodniczący Izby Poselskiej
Okres

od 17 lipca 1998
do 11 lipca 2002

Przynależność polityczna

Obywatelska Partia Demokratyczna

Poprzednik

Miloš Zeman

Następca

Lubomír Zaorálek

Premier Republiki Czeskiej
Okres

od 2 lipca 1992
do 17 grudnia 1997

Przynależność polityczna

Obywatelska Partia Demokratyczna

Poprzednik

powstanie państwa

Następca

Josef Tošovský

Odznaczenia
Order Białego Lwa I Klasy z Kollaną (ex officio) Order Tomáša Garrigue Masaryka I Klasy (ex officio) Wielki Krzyż Orderu Witolda Wielkiego (Litwa) Order Orła Białego (Polska)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Václav Klaus (ur. 19 czerwca 1941 w Pradze) – czeski polityk. Premier (1992–1997) i prezydent Republiki Czeskiej od 2003. W przeszłości pracował jako urzędnik bankowy i synoptyk, w listopadzie 1989 został ministrem finansów Czechosłowacji w rządach rządzie porozumienia narodowego a nastrepnie pełnił funkcję premiera Czechosłowacji. Od 1992 do 1998 pełnił funkcję premiera a od stycznia do lutego 1993 roku wykonywał niektóre funkcje prezydenta.

W latach 1998 - 2002 był Przewodniczącym Parlamentu Republiki Czeskiej. W 2003 roku został wybrany na Prezydenta Czech w 2008 został ponownie wybrany na drugą kadencję.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Do roku 1989[edytuj | edytuj kod]

Rodzina Klausa pochodzi z wioski Mileč na południu Czech.[1] W latach 1958-1963 studiował Handel zagraniczny w Uniwersytet Ekonomiczny w Pradze. Podczas studiów poznał swoją przyszłą żonę Mištinovou Livia, która pochodzi ze słowackiej Orawy.

Po pomyślnym ukończeniu studiów dostałem umístěnku zwany w handlu zagranicznym i przyłączył się do służby wojskowej, ale Dukla Praga jako liga koszykówki, więc, że normalne służby wojskowej nie został przyjęty. W tym czasie, również przyłączył się do konkurencji o miejsce w Instytut Ekonomiczny Nauk i zdobył punkt. Instytut spotkał się z literatury zagranicznej i ukończył dwie wizyty studyjne we Włoszech (1966), Cornell University, USA (1969). W 1968 roku uzyskał kandydat nauk ekonomicznych.

W 1970 roku, zgodnie z jego autobiografią, został zmuszony do rezygnacji z kariery naukowej, rozpoczął pracę dla Banku Państwowego Czechosłowacji (SBCS), gdzie spotkał się m in z John Stráský. Po roku pracy w urzędzie dzielnicy Praga 1, na Wydziale Ekonomii i obliczeń matematycznych w siedzibie CSSB. W 1987 powrócił do działalności akademickiej w założonym dwa lata wcześniej Instytucie Nauk o przyszłości. Następnie przekazał w kilku zdaniach petycję, jednak odmówił jej podpisania. W tym samym czasie, Klaus spotkał się w Instytucie Przyszłości z podwójnym agentem elitarnej tajnej policji i KGB Karl Kocher - który został skazany w USA za szpiegostwo, a następnie deportowany.[2].

Kilka dni po aksamitna rewolucja nieznany do tej pory ekonomista Klaus nawiązał kontakt z Vaclavem Havlem i został wciągnięty do wydarzeń w Forum Obywatelskiego (SPF), która weszło w polityki.

Życie rodzinne i osobiste[edytuj | edytuj kod]

Vaclav Klaus jest żonaty, ma żonę Livię, i dwóch synów. Młodszy z nich nosi imię po ojcu.[3]) a Jana (* 1974[4]). W młodości grał w koszykówkę, a obecnie uprawia narciarstwo i gra w tenisa.

2 Czerwca 2008 przeszedł w Klinice Ortopedii i Bulovka 1 Wydział Lekarski, operację wymiany stawu biodrowego, kiedy wszczepiono mu necementový model, który jest powszechnie stosowany u młodszych pacjentów uprawiających sport. Zespół medyczny kierowany przez naczelnika wydziału prof. MD. Paul Dungla,.[5]

Klaus wywodzi się z rodziny i powinowactwo duchowe z czechosłowackiego kościoła husyckiego .[6] Austriacka agencja APA w 2009 r. nawet zidentyfikowała go jako członka tego kościoła (w tym kontekście, że umowa z Watykanem była zbyt korzystna dla Kościoła katolickiego). [7]

Latem 2002, opublikowano ksiżkę Blesk zawierającą fotografie Václava Klause z młodą blondýnką Klárou Lohniskou, jednak ten romans nie wpłynął na życie osobiste Vaclava Klausa[8][9][10] W marcu 2008 pojawiły się w mediach nazwiska dwóch innych uczestników lotu, podczas którego Klaus rzekomo miał stosunek .[11] [12]

Václav Klaus působí v občanském sdružení Centrum pro ekonomiku a politiku (CEP), jehož je i zakladatelem.

Za zmínku stojí i skutečnost, že jeho synovcem je známý český politolog, šéfredaktor internetového euroskeptického portálu Euportál.cz Lukáš Petřík.

Kariera polityczna[edytuj | edytuj kod]

Forum Obywatelskie[edytuj | edytuj kod]

Klaus Forum Obywatelskiego był jedną z pierwszych osobistości o innym pochodzeniu niż dysydent i artysta. Wkrótce wszedł w konflikt z liderem SPF, Vaclavem Havlem, które towarzyszył mu przez dalszą karierę polityczną (np. Oczywiście problem w partię polityczną).

Pod koniec 1990 roku został prezesem Forum Obywatelskiego, które było powszechnie postrzegane jako klęska poprzedniej linii społeczno-liberalnej. Jego koncepcja opierała się na stworzeniu z SPF jako partii prawicowej (w przeciwieństwie do idei "ruchu" szerokiego centrum ) początkowo nie wykorzystanej.

Założenie Obywatelskiej Partii Demokratycznej[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 1991 roku, Klaus został nagrodzony za swoją wizję i funkcjonowania zmiany w rządzie nawet silniejszego wsparcia dla innych delegatów kongresu, ale rozbieżności doprowadziły do upadku OF w kwietniu 1991 r., lub cięcia Obywatelskiej Partii Demokratycznej (ODS) oraz Ruchu Obywatelskiego (OH). Klaus był jednym z założycieli Obywatelskiej Partii Demokratycznej, proponowane i zbudował ją jako partię, posiadającą jasną strukturę i prawicowy program polityczny. Natomiast, OH była bardziej lewicowo-liberalna, a nawet nazwa wyrażała sprzeciw wobec negatywnego partyjniactwa. Po rozpadzie niektórzy z jej członków przeszli do innych ugrupowań takich jak ODA (już osobno w 1989 roku jako pierwsza strona po SPF stał się zbiorowym członkiem, po upadku po raz kolejny stał się niezależny prawicowy), KDS Vaclav Benda, lub Odnowiona socjaldemokratów. Podział na Igrzyskach Olimpijskich z większością członków rządu i większość Obywatelskiej Partii Demokratycznej w regionie, był jednak znaczący. 6 Grudnia 2008 r., podczas zjazdu Obywatelskiej Partii Demokratycznej w Pradze zrezygnował z funkcji honorowego przewodniczącego.[13]

Funkcje w Czechosłowacji[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 1989 został ministrem finansów Czechosłowacji, był nominowany do rządu Mariana Calfy. W październiku 1991 został mianowany wicepremierem.

Niepodległa Republika Czeska[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 1992 z Klaus został premierem Czech, ODS pod jego kierownictwem w programie reform, "wolność i dobrobyt" przekonująco wygrał wybory do Czeskiej Rady Narodowej (wczesnej Czechosłowackiej Federacji). Wraz z premierem Słowacji Vladimirem Mecziarem przyczynił się znacząco do uzgodnienia podziału Czechosłowacji, który stał się faktem 1 stycznia 1993

Pod jego kierownictwem, najpierw jako minister finansów, a później jako premiera, rozpoczęła również przekształcenie socjalistycznej gospodarki planowej do gospodarki rynkowej. Ważnym elementem tego procesu była prywatyzacja, największa część własności państwowej została sprywatyzowana "[prywatyzacji voucher [| kupon metoda]]" (Klaus jest zatem czasami określany jako "ojciec prywatyzacji).

W 1996 ODS ponownie wygrała wybory, ale sukces CSSD pod przywództwem przez Milosza Zemana pozwalają Klausowi sformować tylko rząd mniejszościowy w koalicji z Chrześcijańscy Demokraci, KDU-CSL i ODA, tolerowane przez CSSD. Ze względu na pogarszającą się sytuację gospodarczą drugi rząd Klausa miał wiosną 1997, podjąć serię drastycznych cięć budżetowych, znanych jako "Power Pack".

Skandale i upadek[edytuj | edytuj kod]

ODS pak čelila skandálu s nejasným financováním (např. dary od podnikatelů, účastnících se privatizace, poukázané přes nastrčené nebo smyšlené osoby) a spekulace se objevily i kolem Klausovy osoby. Především šlo o tzv. švýcarské konto, sloužící k nelegálnímu financování ODS, o kterém měl Klaus vědět, a zpráva o údajné Klausově vile ve Švýcarsku, uveřejněná televizí Nova. Nikdy nepotvrzená zprávu o údajném švýcarském kontu byla zveřejněna 1.12.1997 v čísle 49/1997 týdeníku Respekt, který tehdy řídili blízcí spolupracovníci Václava Havla (Vladimír Mlynář - šéfredaktor a Karel Schwarzenberg - vydavatel), pod titulem "Černý účet ODS - Klausova strana čtyři roky tajila peníze ve Švýcarsku". Zpráva o vile se ukázala jako nepravdivá[14][15], podezření o financování ODS se potvrdila jenom z části, když jí bylo prokázáno krytí skutečných sponzorů falešnými (stav v roce 2005). Stručný popis situace Sponzorský skandál ODS[16]: Po rezygnacji ministrów KDU-CSL i ODA 30 listopada 1997 r. Vaclav Klaus podał się do dymisji ze stanowiska premiera. 17 grudnia 1997 Vaclav Havel na zlecenie Josefa Tosovsky powołał rząd tymczasowy, który był częściowo postrzegany jako zwycięstwo i porażka Havla. Nowy rząd został następnie powołany 2 stycznia 1998

Klaus oskarżony o korupcję odmówił i na nadzwyczajnym kongresie swojej partii zdobył zaufanie większości delegatów, i nadal był jej przewodniczący. Opozycja wewnątrzpartyjna Klausa stworzyła secesyjną platformę, i miesiac później dołączyła do pojawiających się Unii Wolności (USA). Wydarzenia wokół upadku rządu i podziału ODS doprowadziły do ​​powstania wielu wrogów anty Klausovských, i spadku popularności ODS wśród wyborców[17] oraz niektórych członków kierownictwa.[18]

Další skandál chronologicky patří až do další etapy. Dne 4. června 2000 byl Klaus, přestože byl ten den zaneprázdněn, donucen účastnit se diskuzního pořadu České televize „V pravé poledne“Szablon:Fakt/dne, a to díky skutečnosti, že už nějakou dobu běžela na ČT upoutávka, která jeho účast slibovala. Druhý den byl moderátor tohoto pořadu Roman Prorok na základě stížností Václava Klause a dalšího účastníka diskuze Miloše Zemana propuštěn.[19] Dotyčným se nelíbil způsob, jak jim moderátor kladl otázky.[20]

Soudní spor o byty v Praze-Libni[edytuj | edytuj kod]

Pražské stavební bytové družstvo podalo žalobu na Václava Klause a jeho manželku Livii, podle které dva byty v Praze-Libni získali v roce 2000 nevýhodně pro družstvo. Práva na byty na manžele převedl současný ředitel kanceláře předsedy Poslanecké sněmovny Ivan Přikryl. U Obvodního soudu pro Prahu 8 se družstvo snaží dosáhnout prohlášení kupní smlouvy za neplatné, neboť Klausovi podle nich zaplatili za byty méně, než byly jejich pořizovací náklady.[21]

Opoziční smlouva[edytuj | edytuj kod]

V následujících předčasných volbách (1998) získala ODS pod Klausovým vedením a po kampani, založené do značné míry na varování před nástupem levice k vládě, necelých 28 %. Vládu sestavil předseda vítězné ČSSD Miloš Zeman, ovšem za podpory opoziční ODS, dohodnuté v tzv. „opoziční smlouvě“. V rámci rozdělení funkcí v této smlouvě se Václav Klaus stal naopak předsedou poslanecké sněmovny. Pragmatické řešení rozdělení moci a kontrast s předcházející výrazně protilevicovou kampaní se staly předmětem ostré kritiky médií a vedlo k nespokojenosti významné části veřejnosti, vyjádřené například iniciativou „Děkujeme, odejděte!“ (listopad 1999) kterou podepsalo 200 000 občanů a která přivedla na náměstí desetisícové demonstrace, požadující odchod Klause i Zemana (prosinec 1999).

Kryzys w Czeskiej Telewizji na przełomie 2000/2001[edytuj | edytuj kod]

Podczas kryzysu w Czeskiej Telewizji w grudniu 2000 r., które weszło po Czeskiej Telewizji Rada po wniesieniu apelacji przez Dušana Chmelíčkova na nowego prezesa wybrany został George Hodac, Vaclav Klaus, wraz z Catherine Dostálová Ivan Langer i innymi politykami z ODS jest płyta z nowym kierownictwem reprezentowane Hodac i mianował go dyrektorem Jane Bobošíkovą. Strajkujący dziennikarze uzyskali wsparcie polityków z Unii Wolności- Unii Demokratycznej, prowadzonych przez Ivana Pilipa, Jana Rumla. Kryzys zakończył się demonstracje w Placu Wacława, w związku z rezygnacją Hodaca hospitalizowanego w szpitalu, powołując się na Radę Deputowanych i wybór George'a Balvína.

Prezydent[edytuj | edytuj kod]

Spotkanie z rosyjskim prezydentem Władimirem Putinem w 2006 roku
Spotkanie z polskim prezydentem Lechem Kaczyńskim w 2007 roku

W następnych wyborach w 2002 CSSD ponownie wygrał i wzmocnienił lewicę, która była postrzegana jako awaria ODS i Klausa. ODS może stąd ich funkcje są dostępne, a do prezydenta Klausa później podjęła decyzję o nie starać ponownie ODS, i ogłosiła zamiar kandydować na prezydenta. Przewodniczący Obywatelskiej Partii Dmeokratycznej został zastąpiony przez Mirka Topoláneka, Vaclav Klaus został honorowym przewodniczącym partii.

Kandydatura Klausa na funkcję prezydenta, byłA centralnym punktem jego kariery politycznej, ostateczne zwycięstwo, odniósł 28 Lutego 2003 w trzeciej rundzie.Dostal 142 głosów z 281 głosów i został wybrany na prezydenta Republiki Czeskiej. Klaus, do wspólnego głosowania Senatu i Izby Poselskiej był wspierany jedynie przez Obywatelską Partię Demokratyczną,a także z powodu konfliktów w byłej koalicji rządowej przez CSSD i komunistówj. Funkcję prezydenta objął 7 marca 2003.


W marcu 2005 r. odmówił nominacji kilku sędziom kandydującym,z powodu niskiego wieku[22]. Jeden z nich zwrócił się do sądów i trybunałów niekonstytucyjności niektórych zachowań, z zmusił prezydenta aby mianował sędzią aplikanta sądowego[23][24]. Do března 2010 tak Václav Klaus neudělal.

15. února 2008 byl ve třetím kole druhé volby potvrzen ve funkci prezidenta, když získal 141 hlasů ze 140 potřebných (nutná nadpoloviční většina všech přítomných poslanců a senátorů), přičemž porazil hlavního protikandidáta Jana Švejnara nominovaného Stranou zelených (Jana Bobošíková, kandidátka nominovaná KSČM, stáhla svou kandidaturu ještě před započetím prvního kola druhé volby).

Jeho první volební období vypršelo 7. března 2008, kdy rovněž složil přísahu pro druhé volební období. Jeho druhý mandát vyprší 7. března 2013, poté už nebude moct znova kandidovat, ústava mu však umožňuje kandidovat po zvolení dalšího prezidenta. Nikdo nemůže být zvolen více než dvakrát za sebou. čl. 57 Ústavy České republiky. V souvislosti s úvahami o zavedení přímé volby hlavy státu občany, se objevily úvahy, že by tato ústavní změna Klausovi mohla umožnit třetí kandidaturu[25].

Z funkce prezidenta republiky Klaus vetoval například Zákon o registrovaném partnerství (přehlasován) či tzv. Antidiskriminační zákon[26]

Druga kadencja prezydencka[edytuj | edytuj kod]
Spotkanie z polskim prezydentem Bronisławem Komorowskim na Snieżce w (2010) r

W 2008 roku Klaus ponownie kandydował na urząd prezydenta. Jego kontrkandydatem w pierwszych wyborach był Jan Svejnar. Pierwsze trzy tury wyborów, które odbyły się 8 i 9 lutego, jednak nie przyniosły zwycięzcy. w trzeciej turze do wyboru Vaclavovi Klausovi tylko jeden dodatkowy głos. Klaus powiedział, że zamierza kandydować na prezydenta w następnych wyborach.[27]

W drugiej turze wyborów prezydenckich 15 lutego 2008 roku w trzeciej rundzie został wybrany na prezydenta. Pomogły mu głosy trzech (obecnie byłych) członków Partii Socjaldemokratycznej, Miloša Melčáka, Michala Pohanki i KVV CSSD Przewodniczącego Eugene Snítilého Hradec Kralove regionu. Przedstawiciele opozycji socjaldemokraci są przekonani, że Kalus został wybrany przy pomocy korupcji i łapownictwa. Eugene Snitil w pierwszym głosowaniu wstrzymał się od głosu. Po drugiej rundzie został wyrzucony z grupy posłów CSSD, zmniejszając tym samym liczbę członków do 71 Strona główna Organization (OVV Nachod CSSD) orzekła, 3 Marca 2008 roku. strona Snitil został zaproszony do złożenia mandatu, jednak odmówił i obiecał dalej bronić socjaldemokratycznych wartości.

Traktat z UE[edytuj | edytuj kod]

Přístupovou smlouvu podepsali Václav Klaus spolu s tehdejším premiérem Vladimírem Špidlou 16. dubna 2003 v Aténách.[28][29][30] Smlouvu o Ústavě pro Evropu jménem prezidenta Václava Klause 29. října 2004 v Římě za Českou republiku podepsali tehdejší premiér Stanislav Gross a tehdejší ministr zahraničí Cyril Svoboda.[31]

W listopadzie 2008 r. Trybunał Konstytucyjnys stosunkiem głosów 15:0 stwierdził, że traktat lizboński jest zgodny z czeską konstytucją. Klaus uzasadnił decyzję sędziów:."Oczywiście ostateczny werdykt był korzystny dla ratyfikacji traktatu, więc nie chciał oceniać oświadczenia implicating a mający przeciwne zdanie byliby zmuszeni do zgłoszenia i uzasadnienia zdania odrębnego. Nie chcąc spowalniać ratyfikacji traktatu żaden sędzia nie głosował przeciwko i nie zgłosił zdania odrębnego. [32]

Od roku 2008 Václav Klaus opakovaně prohlašoval, že Lisabonskou smlouvu nepodepíše.Szablon:Fakt/dne Koncem roku 2008 v interview s ČT ale řekl: „Já mohu nahlas opakovat jeden svůj výrok. Pokud by opravdu všichni se shodli, že lisabonská smlouva je takové zlaté ořechové pro Evropu, že být musí, že je jedna jediná osoba, která by ji chtěla zablokovat, a tou osobou je český prezident, tak toto já neudělám. To je všechno.“[33] V 15 hodin dne 3. listopadu 2009 Lisabonskou smlouvu podepsal.[34] Podepsání oznámil v černém obleku a s tmavou kravatou a přitom vyjádřil ostrý nesouhlas s formou, kvalitou i obsahem rozhodnutí ústavního soudu a prohlásil, že vstoupením smlouvy v platnost „navzdory politickému názoru Ústavního soudu, Česká republika přestane být suverénním státem“.[35]

Podle svých slov zvažoval v souvislosti s podpisem Lisabonské smlouvy, že se vzdá prezidenského úřadu.[36]

Opinie[edytuj | edytuj kod]

Prezident Klaus s americkým prezidentem Barackem Obamou a jeho ženou Michelle Obamovou, Metropolitní muzeum umění, New York, září 2009.

Niektóre opinie Vaclava Klausa dzisiaj są w mniejszości, zwłaszcza wśród polityków jego pozycji. Klaus tłumaczy ten fakt biczem politycznej poprawności, wyciska głosem innych czołowych polityków formatu[37]..

Vaclav Klaus jest jednym z krytyków integracji europejskiej i funkcjonowania UE. Domaga się wolności gospodarczej, ale nie zgadza się Brukseli politycznym centralizmem integracją polityczną. To ci, którzy wierzą, że demokratyczna odpowiedzialność władzy wykonawczej być może niczym innym niż państwem narodowym[38][39]. Vaclav Klaus był wyraźnie przeciwstawił się atakowi militarnemu, NATO na Miloszevicia Jugosławiię (operacji Allied Force) i uznaniu niepodległości w Kosowa.

Klaus jest znany opinii na temat organizacji non-profit oraz ich wpływów politycznych (NGOismus) i ochrony środowiska. Moim zdaniem Vaclav Klaus wielokrotnie otrzymał badania "anty-deklaracji środowiskowej" jego "perła zielone Roku. Na zakończenie 1993 roku w Temelinie przyznano mu Ropák roku.

Podle článku na webu Novinky.cz je Klaus známý zastánce teorie, že disidenti za komunistického režimu v Československu měli význam, ale v pádu komunismu zásadní roli nesehráli. Tvrdí , že většina interpretací pádu komunismu, s nimiž se setkává, je založena na zavádějících a velmi zaujatých historkách. „Obvykle přehánějí roli jednotlivců – zejména těch, kdo hrají v příběhu hlavní roli a kteří se vidí jako praví hrdinové své doby. To není můj cíl. Jsem zastáncem akademičtějšího přístupu.“[40]

Stanowisko w sprawie globalnego ocieplenia[edytuj | edytuj kod]

Klaus jest jednym z polityków który skrytykował ​​globalne ocieplenie twierdząc żeteoria ta funkcjonuje kompletnie w oderwaniu od badań nad tym zjawiskiem.[41]. Krytykuje również krytykuje Intergovernmental Panel on Climate Change jako upolityczniony i jednostronnie ukierunkowany. Walczy z nazywaniem naukowy konsensus, który jest, według Klausa'vocal mniejszości zawsze osiągnąć, ale przede wszystkim cichy“[42]

Klaus označuje environmentalismus za současné největší ohrožení svobody. V odpovědi na otázky amerického Kongresu uvedl: „Komunismus vystřídalo nebezpečí ambiciózního environmentalismu. Tato ideologie vzývá zemi a přírodu a pod hesly o jejich ochraně – podobně jako staří marxisté – se snaží nahradit svobodný spontánní vývoj lidstva jakýmsi centrálním (nyní globálním) plánováním celého světa.“.[43] V rozhovoru pro HN řekl, že „environmentalismus je inkarnace novodobého levičáctví“.[37] Tento názor zopakoval v diskuzi se čtenáři Financial Times: „Environmentalismus – nikoli ochrana přírody (a životního prostředí) – je levicová ideologie.“[44]

Klaus nezpochybňuje existenci globálních změn klimatu, je však hlasitým kritikem boje proti nim. Globální změny klimatu jsou podle Václava Klause přirozeného původu, a boj proti nim tak podle Klausova názoru bezvýznamný. Klaus rovněž argumentuje tím, že oteplování nemusí mít jen negativní dopady. Řešení problému spatřuje v adaptaci a technologickém pokroku: „Namísto marných pokusů s ním bojovat bychom se měli připravit na jeho důsledky. I kdyby se atmosféra oteplovala, negativní dopady nemusí převážit.“[43]

Své názory na boj proti globálnímu oteplování shrnuje ve své knize Modrá, nikoli zelená planeta.

V červnu 2007 uvedl jako vůbec první hlava státu kontroverzní film Martina Durkina – The Great Global Warming Swindle. Tento film porušil předpisy britského úřadu pro vysílání Ofcom, který jej označil za neetický a záměrně překrucující názory některých v něm vystupujících vědců. Channel Four, který film v Británii uvedl, bude muset odvysílat hlavní body kritického verdiktu[45].

Kariera naukowa i nagrody polityczne[edytuj | edytuj kod]

Václav Klaus v tyrolskim Alpbachu

W 2005 na Wydziale Gospodarki Narodowej w kolegium również.

  • W 2007 otrzymał honorowy tytuł doktora honoris causa na uniwersytecie w Usti Jan Evangelista.

Během politické kariéry byl Klaus oceněn řadou politických ocenění a čestných akademických titulů v Česku i v zahraničí.[46][47] Například 27. 12. 2007 převzal Puškinovu medaili, kterou mu udělil Vladimír Putin, udělovanou osobnostem, které se významně zasloužily o šíření a studium ruštiny, uchovávání kulturního dědictví a sbližování různých kultur a národů.

Krytyka[edytuj | edytuj kod]

Václav Klaus na Národní třídě 17. listopadu 2006

Častým předmětem kritiky je Klausovo vedení ekonomické transformace, v duchu úzce pojaté ideologie volného trhu (neoliberalismu, „tržního fundamentalismu“).

Prawicowi krytycy twierdzą, że zaniedbał prawną transformację, a nawet prezentował pogardę dla prawa. Klaus jest często uważany za pośrednio odpowiedzialnego za zamieszanie polityczne i nadużyci w procesie prywatyzacji i tzw tunelowanii Milosa Zemana, wraz z Klausem, autor "umowy opozycyjnej", jedna z jej ekspresyjnych wypowiedzi pośrednio określiła rząd Klausa jako "rząd złodziei i oszustów." Przeciwna, pozytywna ocena Klausa opiera się na stwierdzeniu, że pomimo pewnych problemów transformacja była udana, a prywatyzacja jest sukcesem, biorąc pod uwagę fakt, że w większości krajów postkomunistycznych, prywatyzacja uderzyła mocniej i że ten typ transformacji nie został wcześniej przetestowany.[48][49]

Jiným problémem je otázka nejasností financování ODS, které vedlo v roce 1997 k pádu vlády. Většina podezření se sice soudně nepotvrdila, ale ani nevyvrátila způsobem, který by přesvědčil většinu veřejnosti. ODS a Klausovi příznivci se problémy roku 1997 snaží naopak vykládat jako vnitrostranický boj o moc, vyvolaný ambicemi místopředsedů ODS, případně podporovaný „Hradem“. Pro prohlášení členů ODS v Klausově nepřítomnosti označují jako „Sarajevský atentát“.

Z pravicových pozic je Klaus často kritizován za nedostatečnou odvahu k nepopulárním krokům a reformám v pozdější části svého působení ve funkci premiéra, například došlo jen k nepatrnému pokroku v deregulaci nájemného. V této souvislosti je rovněž zmiňována privatizace bank, kterou místo Klause provedla vláda pod vedením Miloše Zemana.

Václav Klaus kritizoval Václava Havla za časté používání prezidentského veta, sám však veto často používá. Naproti tomu omezil udělování prezidentské milosti. Mezi udělenými milostmi je, podobě jako u Václava Havla, i několik kontroverzních případů. Nejznámější je udělení milosti podnikateli a sponzorovi ODS Zdenkovi Kratochvílovi[50], úplatné policistce[51] a spolupracovníkům zavražděného podnikatele Mrázka[52].

Působení v zahraniční politice je v českých médiích i v zahraničí hodnoceno spíš jako kontroverzní. Kritizován je Klausův „euroskepticismus“[53] či „eurorealismus“[54]; spojenci v tomto postoji jsou britští konzervativci.

Klaus je rovněž svými kritiky obviňován, že zcela nevěcně odsouvá a bagatelizuje problémy, které buďto nabourávají jeho „pragmatické“ vidění světa, nebo jsou pronášeny lidmi, které Klaus z nějakého důvodu nerespektuje.

Dalším bodem kritiky bývá jeho politická nevypočitatelnost, ješitnost, sebestřednost a neschopnost přiznat vlastní chybu[55][56].

Dílo[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Szablon:NK ČR Václav Klaus napisał 34 ksiązki.

Polityczne literackie, ekonomiczne[edytuj | edytuj kod]

  • 1969: Marxova politická ekonomie a ekonomická teorie[57]
  • 1991: A Road to Market Economy
  • 1991: Ekonomická teorie a ekonomická reforma
  • 1992: Dismantling Socialism: A Road to Market Economy II.
  • 1994: Česká cesta

Eseje i wypowiedzi[edytuj | edytuj kod]

  • 1998: Tak pravil Václav Klaus
  • 1999: Země, kde se již dva roky nevládne
  • 2004: Rok první – projevy, články, eseje
  • 2005: Rok druhý – projevy, články, eseje
  • 2006: Rok třetí - projevy, články, eseje
  • 2007: Rok čtvrtý - projevy, články, eseje
  • 2008: Rok pátý - projevy, články, eseje
  • 2009: Rok šestý - projevy, články, eseje
  • 2010: Rok sedmý - projevy, články, eseje

Ostatní[edytuj | edytuj kod]

Literatura[edytuj | edytuj kod]

Rozmowy[edytuj | edytuj kod]

Beletrie[edytuj | edytuj kod]

Michal Viewegh, Báječná léta s Klausem, únor 2002 - Podle autora knihy bylo načasování jejího vydání před parlamentními volbami v červnu 2002 záměrné a jeho cílem bylo snížit šance Občanské demokratické strany na výhru ve volbách. Kniha obsahuje citáty z Klausovy knihy Narovinu. Některými lidmi byla přijata se smíšenými až negativními pocity.[58]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Odpověď na reakce některých zneuživatelů internetové svobody | Václav Klaus
  2. ↑ Životopis Karla Köchera, Britské listy.cz
  3. ↑ Biografie Václava Klause mladšího na stránkách Prvního obnoveného reálného gymnázia v Praze
  4. ↑ Srovnání obou kandidátů na úřad prezidenta ČR, Lidové noviny, 7. 2. 2008
  5. ↑ http://www.novinky.cz/clanek/141514-video-klaus-dostal-kycelni-kloub-pro-mlade-sportovce.html
  6. ↑ Zdeňka Kuchyňová: Bohoslužba v Betlémské kapli připomněla památku Jana Husa, zprávy Radia Praha, 6. 7. 2003
  7. ↑ ČTK: Vlažné přijetí a ateismus Čechů, píší světové agentury, Týden.cz, 27. 9. 2009
  8. ↑ Szablon:Citace elektronického periodika
  9. ↑ Szablon:Citace elektronického periodika
  10. ↑ BBC: Rozhovor s Livii Klausovou, Česká redakce BBC World Service, 11. 3. 2003
  11. ↑ Szablon:Citace elektronického periodika
  12. ↑ Szablon:Citace elektronického periodika
  13. ↑ Klausovo rozhodnutí rozplakalo některé členy, lidovky.cz, 6. 12. 2008
  14. ↑ Archiv novinek ze dne 14. 6. 1998.
  15. ↑ Václav Klaus: Online rozhovor V.K. pro www.reflex.cz. [dostęp 2008-01-07].
  16. ↑ Jan Čulík. Sponzorský skandál kolem Šrejberových peněz a konta ODS ve Švýcarsku – radikální změna českého myšlení, naděje pro budoucno?. [Britské listy „Britské listy”]. ISSN 1213-1792. [dostęp 2008-01-07]. 
  17. ↑ Tomáš Miřátský&ČTK: ČR vstupuje do roku 1998 se stínem doposud největší vládní krize, ČTK, 1. 12. 1997
  18. ↑ ODS: Historie ODS - Sarajevské události, www.ods.cz
  19. ↑ Jan Čulík: Czech TV: More Mayhem, Central Europe Review, 19. 6. 2000
  20. ↑ Bedřich Kratochvíl, Prorok chce být mluvčím nové vlády, lidovky.cz, 11. dubna 2009
  21. ↑ ČTK: Družstvo se soudí s Klausovými o dva byty, www.ceskenoviny.cz
  22. ↑ ČTK:Klaus se rozhodl jmenovat jen 21 nových soudců, novinky.cz, 14. 3. 2005
  23. ↑ Klaus jmenoval nové soudce. Čekatel Langer se opět nedočkal, iHNed.cz, 27. 5. 2009
  24. ↑ ČT24: Spor s prezidentem vyhrál, na soudcovský talár přesto čeká už 4 roky, www.ct24.cz, 25. 5. 2009
  25. ↑ eli: Přímá volba prezidenta může vrátit do hry Klause, aktualne.cz, 2. 7. 2008
  26. ↑ Václav Klaus: President Václav Klaus vetoval antidiskriminační zákon, EUportál.cz, 16. 5. 2008
  27. ↑ Josef Kopecký: Česko nového prezidenta nemá, Klausovi chyběl jediný hlas, iDnes.cz, 8. 2. 2008
  28. ↑ Euroskop.cz - Po ukončení předvstupních rozhovorů
  29. ↑ Česká republika v EU
  30. ↑ http://www.european-movement.org/enlargement/focus_on_czech.php
  31. ↑ [1], (str. 2)
  32. ↑ [2],Rozhovor prezidenta republiky Václava Klause pro MF Dnes Viliam Buchert, MF Dnes, 29. listopadu 2008
  33. ↑ Václav Klaus ve zprávě ČTK: Klaus: Lisabonská smlouva změní postavení ČR, 25.11.2008, České noviny, zpravodajský server ČTK
  34. ↑ Klaus podepsal Lisabonskou smlouvu
  35. ↑ DOKUMENT: Prezident Klaus vysvětluje, proč podepsal Lisabon, iDnes.cz, 3. 11. 2009, prohlášení prezidenta Václava Klause
  36. ↑ Zvažoval jsem abdikaci kvůli Lisabonu, přiznal Klaus studentům
  37. ↑ a b Václav Klaus: Žádné ničení planety nevidím a nikdy jsem ani neviděl, Hospodářské noviny, 9.2.2007
  38. ↑ The Sierra Staff Strikes Back, With Some Help From The SPLC
  39. ↑ Czech warns Europe of 'dream world' woes
  40. ↑ Szablon:Citace periodika
  41. ↑ Wacław Klaus zaprzecza istnieniu globalnego ocieplenia. 11-05-2011. [dostęp 19 grudnia 2011].
  42. ↑ Freedom, not climate, is at risk, Financial Times, 13.6.2007
  43. ↑ a b Klaus: Environmentalismus je nový komunismus, Hospodářské noviny, 21.3.2007
  44. ↑ Global warming: truth or propaganda?, Financial Times, 13.6.2007
  45. ↑ : Richard Black: Climate documentary 'broke rules', BBC, 21. července 2008
  46. ↑ Česká verze projevu prezidenta republiky Václava Klause při udělení čestné profesury na Univerzitě v Trentu
  47. ↑ výběr titulu na nasipolitici.cz
  48. ↑ Miroslav Novák: Postkomunistická nebo standardní? Naše demokracie 15 let poté, sborník k patnáctému výročí pádu komunismu v zemích střední a východní Evropy , CEVRO - liberálně konzervativní akademie (strany 21 - 30)
  49. ↑ Otakar Turek: Byla alternativa ke Klausově transformaci? Listy, dvouměsíčník pro kulturu a dialog
  50. ↑ Sešel se s ministrem vnitra, týden poté dostal milost - iDNES.cz
  51. ↑ Prezident omilostnil úplatnou policistku z Karlových Varů - iDNES.cz
  52. ↑ Čtyři Mrázkovi spolupracovníci a přátelé dostali prezidentskou milost - iDNES.cz
  53. ↑ http://euabc.com/index.phtml?word_id=466
  54. ↑ http://euabc.com/index.phtml?word_id=465
  55. ↑ ČTK, Europoslanci kritizují Klause za údajnou ješitnost a taktizování, 12.10.2009
  56. ↑ Martin Komárek, Lidový Klaus, MF DNES, 11. června 2003
  57. ↑ Knihovna AV ČR
  58. ↑ Szablon:Citace elektronické monografie

Související články[edytuj | edytuj kod]

Szablon:Sisterlinks Szablon:Portál Politika

Externí odkazy[edytuj | edytuj kod]

Szablon:NK ČR

Externí odkazy - obecné[edytuj | edytuj kod]

Externí odkazy - články[edytuj | edytuj kod]

Externí odkazy - filmové záznamy[edytuj | edytuj kod]

Prezydenci Czech

Flaga prezydenta Czech

Premierzy Czech

Flaga Czech

Przywódcy państw i premierzy rządów państw Europy
Przywódcy państw
Przywódcy państw
nieuznawanych
Premierzy rządów
Premierzy rządów
państw nieuznawanych

Mapa Europy (polityczna)

  1. ↑ a b Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu.
  2. ↑ Republika Kosowa jest uznawana przez 97 ze 193 państw członkowskich ONZ, 22 z 27 państw członkowskich UE oraz 26 z 30 państw członkowskich NATO (stan na 4 września 2020).
  3. ↑ Kolegialny organ pełniący funkcję głowy państwa i szefa rządu.


Kategoria:Czechosłowaccy ministrowie Kategoria:Czechosłowaccy posłowie do Zgromadzenia Federalnego Kategoria:Czescy ekonomiści Kategoria:Czescy ministrowie Kategoria:Czescy parlamentarzyści Kategoria:Odznaczeni Orderem Białego Lwa Kategoria:Odznaczeni Orderem Masaryka Kategoria:Odznaczeni Orderem Orła Białego (III Rzeczpospolita) Kategoria:Odznaczeni Wielkim Krzyżem Orderu Witolda Wielkiego Kategoria:Politycy Obywatelskiej Partii Demokratycznej Kategoria:Premierzy Czech Kategoria:Prezydenci Czech Kategoria:Urodzeni w 1941

() KATEGORII!


[[ar:فاتسلاف كلاوس]] [[be:Вацлаў Клаўс]] [[bg:Вацлав Клаус]] [[ca:Václav Klaus]] [[da:Václav Klaus]] [[de:Václav Klaus]] [[dsb:Václav Klaus]] [[et:Václav Klaus]] [[el:Βάτσλαβ Κλάους]] [[en:Václav Klaus]] [[es:Václav Klaus]] [[eo:Václav Klaus]] [[fr:Václav Klaus]] [[gd:Václav Klaus]] [[gl:Václav Klaus]] [[ko:바츨라프 클라우스]] [[hsb:Václav Klaus]] [[io:Václav Klaus]] [[id:Václav Klaus]] [[it:Václav Klaus]] [[he:ואצלב קלאוס]] [[ka:ვაცლავ კლაუსი]] [[la:Venceslaus Klaus]] [[lb:Václav Klaus]] [[lt:Václav Klaus]] [[lmo:Václav Klaus]] [[hu:Václav Klaus]] [[mr:वाक्लाव क्लाउस]] [[mn:Вацлав Клаус]] [[nl:Václav Klaus]] [[ja:ヴァーツラフ・クラウス]] [[no:Václav Klaus]] [[nn:Václav Klaus]] [[nov:Václav Klaus]] [[oc:Václav Klaus]] [[uz:Václav Klaus]] [[pt:Václav Klaus]] [[ro:Václav Klaus]] [[qu:Václav Klaus]] [[ru:Клаус, Вацлав]] [[sq:Václav Klaus]] [[simple:Václav Klaus]] [[sk:Václav Klaus]] [[sr:Вацлав Клаус]] [[fi:Václav Klaus]] [[sv:Václav Klaus]] [[tr:Václav Klaus]] [[uk:Вацлав Клаус]] [[vi:Václav Klaus]] [[yi:וואצלאוו קלאוס]] [[yo:Václav Klaus]] [[zh:瓦茨拉夫·克劳斯]]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikiprojekt:Tłumaczenie_artykułów/Václav_Klaus&oldid=73263194”