Wiktor Syczugow
| Data i miejsce urodzenia |
1837 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 czerwca 1892 |
| Narodowość | |
| Alma mater | |
| Uczelnia |
Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu |
| Nagrody |
trzy srebrne i jeden złoty medal |
| Wpływy | |
| Wpłynął na | |
| Praca | |
| Biuro | |
| Budynki |
Cerkiew św. Mikołaja w Dratowie, Cerkiew Opieki Matki Bożej w Kobylanach, Cerkiew Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Sosnowicy, Sobór w Radomiu, Cerkiew w Tarnawatce, Cerkiew w Szóstce |
| Projekty |
Cerkiew Świętych Kosmy i Damiana w Łomazach, Cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Tyszowcach, Cerkiew Świętych Cyryla i Metodego w Chełmie |
Wiktor Iwanowicz Syczugow (ur. 1837 w Petersburgu, zm. 23 czerwca 1892 w Warszawie[1]) – rosyjski architekt, akademik architektury.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 60. XIX w. ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, gdzie studiował architekturę pod kierunkiem Konstantina Thona. Ukończył akademię z trzema medalami srebrnymi i jednym złotym za wykonane w ramach studiów projekty[1]. Tytuł akademika nadano mu w 1867 za pracę na temat „Projekt monasteru”[2].
Od 1871 był związany z Kijowem[3]. Wykonał szereg projektów na potrzeby Ławry Peczerskiej: budynku szkoły malarskiej, domu gościnnego i siedziby monasterskiej drukarni. W Kijowie projektował również budynki mieszkalne[3]. Według jego planu wzniesiono krzyż na grobie Tarasa Szewczenki na Tarasowej Górze k. Kaniowa (ob. terytorium Narodowego Rezerwatu Szewczenki)[4].
Od 1885 do 1887 był architektem gubernialnym w Grodnie[3]. W ostatnich latach życia był urzędnikiem do specjalnych poruczeń przy generał-gubernatorze warszawskim[1], od 1887 mieszkał w Warszawie na stałe[3].
Autor projektów trzynastu (według innego źródła – jedenastu[5]) cerkwi prawosławnych wzniesionych od podstaw na ziemi chełmskiej (w guberniach lubelskiej i siedleckiej) oraz ponad sześćdziesięciu planów przebudów obiektów sakralnych na potrzeby parafii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[1]. Cerkwie prawosławne projektował w obowiązującym w Rosji stylu bizantyjsko-rosyjskim w różnych jego wariantach[6].
Pochowany na warszawskim cmentarzu prawosławnym; jego grób nie zachował się[6].
Prace[edytuj | edytuj kod]
-cerkiew-110717-089.jpg)
Zachowane w pierwotnym stanie[edytuj | edytuj kod]
- cerkiew św. Mikołaja w Dratowie, 1888-1889[7]
- cerkiew Opieki Matki Bożej w Kobylanach, 1890[6]
- cerkiew Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Sosnowicy, 1891-1894[6]
Cerkwie przekształcone na kościoły[edytuj | edytuj kod]
- cerkiew w Szóstce, 1888-1890[8]
- Cerkiew św. Jerzego i św. Jana Chrzciciela w Hostynnem, 1889-1890[6]
- cerkiew św. Jana Chrzciciela w Kosyniu, 1889-1891[6]
- cerkiew w Tarnawatce, przełom lat 80. i 90.[6]
- cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Chłopkowie, 1890[6]
- cerkiew w Radczu, 1895[7]
- sobór w Radomiu, 1902, projekt zmodyfikowany przez Michaiła Prieobrażenskiego[9]
Zburzone po 1918 r.[edytuj | edytuj kod]
- Cerkiew Świętych Kosmy i Damiana w Łomazach, 1890-1891[6]
- Cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Tyszowcach, 1890-1893[6]
- Cerkiew Świętych Cyryla i Metodego w Chełmie, 1884[10]
- Cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Ostrowie Lubelskim, 1888[11][12]
Przebudowy[edytuj | edytuj kod]
- Cerkiew bazyliańska w Białej Podlaskiej, przebudowana na cerkiew prawosławną. Po 1918 zwrócona Kościołowi katolickiemu i przywrócona do pierwotnego wyglądu[13]
- cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny we Włodawie[14]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Сычугов, Виктор Иванович
- ↑ Сычугов Виктор Иванович. [dostęp 2013-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-09)].
- ↑ a b c d Сычугов Виктор Иванович. [dostęp 2013-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-11)].
- ↑ Тарасова гора
- ↑ Paulina Cynalewska-Kuczma, Architektura cerkiewna Królestwa Polskiego narzędziem integracji z Imperium Rosyjskim, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2004, s. 97, ISBN 83-232-1463-8, OCLC 69452580.
- ↑ a b c d e f g h i j B. Seniuk, Prawosławne cerkwie guberni lubelskiej i siedleckiej zrealizowane według projektów arch. Wiktora Iwanowicza Syczugowa, członka Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu [w:] Do piękna nadprzyrodzonego. Sesja naukowa na temat rozwoju sztuki sakralnej od X do XX wieku na terenie dawnych diecezji chełmskich Kościoła rzymskokatolickiego, prawosławnego, greckokatolickiego. Chełm: Muzeum Chełmskie, 2003, s. 276-277. ISBN 83-914960-6-6.
- ↑ a b Paulina Cynalewska-Kuczma, Architektura cerkiewna Królestwa Polskiego narzędziem integracji z Imperium Rosyjskim, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2004, s. 97-98, ISBN 83-232-1463-8, OCLC 69452580.
- ↑ Paulina Cynalewska-Kuczma, Architektura cerkiewna Królestwa Polskiego narzędziem integracji z Imperium Rosyjskim, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2004, s. 150, ISBN 83-232-1463-8, OCLC 69452580.
- ↑ Kościół św. Stanisława (garnizonowy). [dostęp 2013-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-13)].
- ↑ Chołmszczyna i Pidlaszszja. Istoryko-etnohraficzne doslidżennja, Kijów, Rodowid, 1997, s.168
- ↑ Marzena Gałecka, Straty i Zniszczenia poniesione w zabytkach nieruchomych w okresie I Wojny Światowej na obszarze województwa Lubelskiego (w jego aktualnych granicach) Raport, 2012.
- ↑ Острув-Любельски|Церковь Казанской иконы Божией Матери [online], sobory.ru [dostęp 2020-01-28].
- ↑ A. Bobryk, I. Kochan, Ślady przeszłości. Historia i teraźniejszość prawosławia na południowo-zachodnim Podlasiu w świadomości społecznej, Siedleckie Towarzystwo Naukowe, Siedlce 2010, s.145-146
- ↑ G. J. Pelica: Ślady zapomnianego piękna. Włodawa i okolice. Włodawa: Parafia Narodzenia Przenajświętszej Bogarodzicy we Włodawie, 2009, s. 5-10. ISBN 83-85368-31-0.