Wiktor Szyryński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Szyryński
Victor Szyrynski
Data i miejsce urodzenia

10 października 1913
Sankt Petersburg

Data i miejsce śmierci

21 września 2007
Ottawa

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami Krzyż Armii Krajowej Kawaler Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego Kawaler Orderu Grobu Świętego

Wiktor Szyryński, także Victor Szyrynski (ur. 10 października 1913 w Sankt Petersburgu, zm. 21 września 2007 w Ottawie) – kanadyjski lekarz psychiatra i psycholog polskiego pochodzenia, oficer armii polskiej i kanadyjskiej, harcmistrz i działacz polonijny w Kanadzie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne dzieciństwo spędził w Finlandii, skąd z rodzicami wrócił do Polski. W 1938 ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim z dyplomem lekarza psychiatry. Starszy asystent na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie i aktywny harcerz Okręgu Wileńskiego, po wybuchu II wojny światowej osadzony przez Sowietów w moskiewskich więzieniach Łubianka i Butyrki, a także w Mińsku i Gorkim. W 1941 roku wstąpił do Armii Andersa w ZSRR. Oficer Wojska Polskiego, w II wojnie światowej pełnił funkcję specjalisty-neuropsychologa w 6 batalionie sanitarnym 6 Lwowskiej Dywizji Piechoty. W 1946 r. był wykładowcą Studiów Polonistycznych przy Instytucie Polskim w Bejrucie[1]. Później emigrował do Kanady, gdzie był podpułkownikiem rezerwy Kanadyjskich Sił Zbrojnych i kontynuował karierę naukową.

Autor 65 prac naukowych z zakresu psychiatrii, neurologii, psychologii i higieny psychicznej, związany zawodowo z licznymi ośrodkami naukowymi i akademickimi, przede wszystkim w Ottawie: Uniwersytet Ottawski (profesor zwyczajny psychiatrii na Wydziale Medycznym i na Wydziale Psychologii), Uniwersytet Carleton (profesor), Uniwersytet Saint Paul (profesor i dyrektor Centrum Psychiatrii Pastoralnej). Ponadto w USA pełnił funkcje w Akademii Medycyny Psychosomatycznej (prezes) oraz na Uniwersytecie Północnej Dakoty w Grand Forks (profesor i dyrektor Wydziału Psychiatrii).

Członek-założyciel Kanadyjskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Członek rzeczywisty (Fellow) Królewskiego Kolegium Lekarskiego w Kanadzie, Królewskiego Kolegium Psychiatrycznego w Wielkiej Brytanii, Brytyjskiego Towarzystwa Psychologicznego, Amerykańskiego Kolegium Lekarskiego, Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, Amerykańskiej Akademii Neurologicznej, Akademii Medycyny Psychosomatycznej. Członek zwyczajny Towarzystwa Badań Naukowych Sigma Xi oraz wielu innych stowarzyszeń naukowych. Konsultant psychiatrii i neurologii szpitali klinicznych w Ottawie. Członek Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie (od 1985).

Działacz organizacji polonijnych, m.in. przewodniczący Polskiego Instytutu Naukowego w Ameryce (1957-59), członek Kanadyjskiego-Polskiego Instytutu Badawczego w Toronto, członek Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Kanadzie. Jako delegat Naczelnictwa ZHP na Kanadę (1948-58) reanimował polską działalność harcerską w Kanadzie po zakończeniu wojny[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kto jest kim w Polonii Kanadyjskiej 1993, wydanie II, KTO Publishing, Toronto, 1993, ISBN 0-9697068-0-4
  • Biuletyn Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Kanadzie, Koło Nr 8 w Ottawie [1]